Hoséa 2

awit kuwi duduk bojo-Ku,

lan Aku iki duduk bojoné;

kongkonen mbuwang nglonténé sangka praupané,

lan enggoné laku bédang sangka selané susuné,

₂supaya aja nganti Tak dèdèli sandangané nganti wuda,

Tak dadèkké pada kaya ing waktu lairé,

Tak gawé kaya ara-ara samun,

Tak dadèkké kaya negara mati,

terus Tak tégakké nganti mati ngelak.

₃Uga anak-anaké pada ora Tak welasi,

awit kuwi pada anak-anak lonté.

₄Awit ibuné dadi lonté;

sing metengké wis nindakké sing njijiki,

awit tembungé: Aku arep ngetutké para katrésnanku,

sing ngekèki roti lan banyu ngombéku

kain wol lan sutraku, lenga lan ombèn-ombènku.

₅Mulané dalané bakal Tak pasangi eri,

lan wong kuwi bakal Tak pageri témbok mubeng,

terus ora bisa nemu dalan-dalané.

₆Terus arep ngoyak-oyak para bédangané,

nanging ora bakal ketyandak,

lan arep nggolèki para bédangané kuwi,

nanging ora ketemu.

Nganti terus ngomong: Tak bali

mulih menyang bojoku sing pisanan,

awit kahananku waktu semono luwih kepénak

tenimbangané karo saiki.

₇Nanging dèwèké kuwi ora ngrumangsani

yèn Aku sing ngekèki

jagung, anggur lan lenga,

lan sing ngekèkké slakané sing okèh

lan emas sing dienggo nggawé retya Baal.

₈Mulané Aku bakal njupuk baliné

jagung-Ku ing waktuné,

lan anggur-Ku ing saben waktuné,

uga ngrampas wol lan sutra-Ku

sing kanggo nutupi kewirangané.

₉Lan saiki bakal Tak bukak kewirangané,

ing ngarepé para bédangané,

lan ora ana wong sing bakal ngluwari dèwèké

sangka tangan-Ku.

₁₀Sak kabèhé kabungahané bakal Tak rampungi

riyayané, lan sasiné anyar uga dina sabaté

lan sak kabèhé dinané gedé.

₁₁Aku bakal ngentèkké wité anggur lan wité anjir,

sing wis pada diutyapké:

Iki kabèh pawèhé marang aku,

sing diwènèhké marang aku karo para katrésnanku.

Kuwi bakal Tak dadèkké alas,

lan kéwan ing ara-ara bakal mangani kuwi nganti entèk.

₁₂Mengkono dèwèké bakal Tak ukum awit sangka dina-dina

waktu masrahaké kurban marang para Baal,

lan nganggo anting-antingé lan kalungé,

lan terus ngetutké para bédangané

nanging lali marang Aku,”

mengkono tembungé GUSTI.

₁₃“Awit bab kuwi, dèwèké bakal Tak réh-réh,

lan Tak ejak menyang ing ara-ara samun,

lan Tak omongi sing nggawé legané atiné.

₁₄Aku bakal ngekèkké kebon angguré ing kana,

uga Tak wènèhi legokan Akor

kanggo gapurané pengarep-arep.

Ing kono dèwèké bakal ngidung-ngidung kaya waktu ijik nom,

kaya waktu budal metu sangka negara Egipte.

₁₅Ing dina kuwi - mengkono tembungé GUSTI—,

Aku bakal kok tyeluk: Bojo kula,

lan Aku ora kok tyeluk menèh: Baal kula!

₁₆Uga menèh jenengé sak kabèhé Baal bakal Tak resiki sangka tutukmu,

terus ora disebut-sebut menèh kaya ing dina-dina ijik nom.

₁₇Lan ing dina kuwi kowé bakal Tak gawèkké perjanjian

karo kéwan-kéwan ing ara-ara lan manuk-manuk ing awang-awang,

uga karo sak kabèhé kéwan sing nggremet ing bumi.

Gendéwa, pedang lan pirantiné perang bakal pada Tak entèkké sangka bumi,

lan kowé bakal Tak gawé bisa nglèyèh turu karo tentrem.

₁₈Kowé bakal Tak jikuk bojo kanggo ing sak lawas-lawasé,

lan enggon-Ku njupuk bojo kowé kuwi karo keadilan lan sing bener,

lan karo kawelasan lan katrésnan.

₁₉Kowé bakal Tak jikuk bojo karo setia,

terus kowé bakal kenal marang GUSTI.

₂₀Ing waktu kuwi - mengkono tembungé GUSTI -

Aku bakal ngrungokké marang langit,

lan langit bakal nyuburké bumi.

₂₁Bumi bakal ngrungokké marang jagung, anggur lan lenga,

lan kuwi bakal pada ngrungokké marang Yisreèl.

₂₂Terus kuwi bakal Tak buyaraké ing bumi lan dadi duwèk-Ku,

lan Aku bakal ngekèki kawelasan marang Lo-Rukama,

lan Aku bakal ngomong marang Lo-Ami, kuwi:

Kowé kuwi umat-Ku!

Nanging kowé bakal ngomong: Duh Gusti Allah kula!”