Gusti Allah sing nulungi Sion lan dadi keslametané
1Tyilaka kowé, hé tukang ngrusak sing ora dirusak déwé,
lan kowé, hé tukang ngrampok sing ora dirampok déwé!
Yèn wis rampung enggonmu ngrusak, kowé déwé bakal dirusak;
yèn wis rampung enggonmu ngrampok, kowé déwé bakal dirampok.
2Duh GUSTI, kita supaya Panjenengan welasi,
Panjenengan sing kita entèn-entèni!
Panjenengan supaya gelem ngayomi kita ing saben ésuk karo tangan Panjenengan,
lan kita pada dikèki keslametan
ing njeruhné kangèlan!
3Waktu krungu gembruduké swara waktu Panjenengan ngadek,
para bangsa pada mblayu lan para taleré bangsa pada buyar.
4Wong terus pada nglumpukké sing direbut kaya walang sing nggragas sing mangan pakané;
pada ngebyuki kaya tekané walang grombolan.
5GUSTI kuwi Mahaluhur, awit manggon ing nduwur;
Sion digawé kebak keadilan lan kabeneran.
6Jaman tentrem bakal nekani kowé;
kasugihan sing ndadèkké slamet kuwi kawityaksanan lan kaweruh;
wedi lan ngajèni marang GUSTI,
kuwi sing dadi bandané Sion.
7Delengen, wong-wong Arièl pada sambat ing dalan,
para kongkonan kanggo nggolèki rukunan pada nangis kepati.
8Dalan-dalan dadi sepi
lan wong ora ana siji waé sing mlaku ing dalan.
Perjanjian wis disélaki,
para seksi wis pada ditampik,
lan manungsa ora digubris.
9Negara susah lan nggresah;
Libanon kisinan lan ambruk mati;
Saron wis kaya ara-ara,
Basan lan Karmèl pada brindil.
10Saiki Aku bakal ngadek - mengkono tembungé GUSTI, -
saiki Aku bakal gembrégah ngadek,
saiki Aku bakal ngadek jejek!
11Kowé pada meteng suket garing,
lan bakal manak damèn;
ambekan nesumu kaya geni sing mangan kowé déwé.
12Para bangsa bakal pada diobong dadi kapur
lan bakal diobong karo geni kaya rerungkutan eri sing dibabati.
13Hé para wong sing adoh, pada rungokna kabar bab apa sing wis Tak tindakké,
hé para wong sing tyedak, pada ngertènana kekuwatan-Ku!
14Para wong dosa ing Sion pada kagèt,
para wong murtad pada dikwasani karo rasa gemeter.
Kuwi pada ngomong: “Sapa ta sing bisa betah manggon ing geni sing ngentèk-entèkké iki?
Sapa sing betah manggon ing pawon geni sing langgeng iki?”
15Wong sing urip ing sak njeruhné kabeneran,
sing tembung-tembungé jujur,
sing nampik pengasilané, sangka wohé peresan,
sing ngipatké tangané supaya aja nampani beselan,
sing nutupi kupingé supaya aja krungu rantyamané bab ngutahké getih,
sing meremké mripaté, supaya aja weruh sing ala,
16kuwi kaya wong sing manggon karo tentrem ing panggonané sing duwur,
bèntèngé kuwi pager watu ing gunung watu;
roti dityawisi, banyu ngombé dityepakké.
17Kowé bakal ndeleng ratu ing sak njeruhné kamulyané,
bakal weruh negara sing amba banget.
18Ing sak njeruhné atimu kowé bakal mikir marang rasa wedi sing uwis-uwis:
“Apa wis ora ana tukang pétung, apa wis ora ana tukang timbang,
lan apa wis ora ana wong sing ngitung menara?”
19Kowé ora bakal weruh menèh bangsa sing ora tata kuwi,
bangsa sing tembungé ora tyeta,
dadi ora dunung,
sing tetembungané gagap, dadi ora ana wong sing bisa ngerti.
20Pada delengen Sion, kutané riyaya kita!
Mripatmu bakal ndeleng Yérusalèm,
panggonan sing tentrem, tarup sing ora dielih-elih,
sing patoké ora bakal dijebol ing selawasé,
lan sing dadungé ora bakal pedot.
21Ing kono kita bakal weruh sak pira gedéné kamulyané GUSTI kita:
kaya panggonan sing kebak kali lan ilèn-ilèn sing amba;
kuwi ora bakal diliwati prau,
lan kapal gedé ora bakal nyabrang ing kono.
22Awit GUSTI kuwi Rèkter kita,
GUSTI kuwi sing ngekèki angger-angger marang kita;
GUSTI kuwi sing ngadek dadi Ratu kita,
Panjenengané bakal ngluwari kita.
23Dadung-dadungmu wis pada kendo,
ora kena kanggo nalèni tyagaké layar nganti kentyeng ing panggonané,
ora kena kanggo mentèng layar.
Ing waktu kuwi wong bakal ngedum-edum sing direbut sing okèh banget,
lan wong lumpuh bakal pada ngrayah sing direbut.
24Ora ana wong siji-sijia sing bakal ngomong ing kono: “Aku lara,”
lan sak kabèhé wong sing manggon ing kono bakal dikèki ngapura kanggo kesalahané.
