Yésaya 40

₁Umat-Ku lipuren, ya lipuren, mengkono tembungé Gusti Allahmu,

₂atiné Yérusalèm ayemna

lan mbengok-mbengoka banter

yèn kasusahané wis rampung,

yèn kesalahané wis dingapura,

awit wis dikèki paukuman karo tangané GUSTI

tikel kaping loro awit sangka kabèh dosané.

₃Ana swara sing mbengok:

“Tyawiské dalan kanggo GUSTI ing ara-ara samun,

lurusna dalan gedé kanggo Gusti Allah kita

ing ara-ara samun!

₄Saben ledokan urukana,

lan saben gunung lan puntuk ratakna;

lemah sing ana puntuk-puntuké didadèkké lemah rata,

lan lemah sing legok geneng didadèkké daratan sing rata;

₅ing kono kamulyané GUSTI bakal dinyatakké

lan umat manungsa kabèh bakal

pada weruh kuwi bebarengan;

GUSTI piyambak nyata-nyata wis ngomong mengkono!”

₆Ana swara sing ngomong: “Kowé mbengok-mbengoka banter!”

Aku nyauri: “Apa sing kudu kula bengokké nganti banter?”

“Umat manungsa kabèh kuwi kaya suket

lan kabèh apiké kaya kembang ing ara-ara.

₇Suket dadi garing,

kembang dadi alum,

yèn GUSTI nyebul karo napasé.

Bangsa kuwi sejatiné kaya suket.

₈Suket dadi garing,

kembang dadi alum,

nanging tembungé Gusti Allah kita

tetep tekan sak lawas-lawasé.”

₉Hé Sion, sing nggawa kabar betyik,

munggaha menyang gunung sing duwur!

Hé Yérusalèm, sing nggawa kabar betyik,

bengokna swaramu sing banter,

ya bengokna swaramu, aja wedi!

Wartakna marang kuta-kuta ing Yéhuda:

“Delengen, kuwi Gusti Allahmu!”

₁₀Delengen, kuwi Gusti GUSTI.

Enggoné teka karo kekuwatan lan nggawa pangwasa.

Lah kabèh sing dadi upahé rekasané pada nunggal karo Panjenengané;

kabèh sing wis dadi duwèké pada mlaku ing ngarepé.

₁₁Kaya pangon Panjenengané enggoné ngengon wedusé,

lan kuwi pada diklumpukké karo tangan-Né;

tyempéné pada dipangku,

baboné pada ketuntun karo ati-ati.

₁₂Sapa sing naker banyu segara nganggo èpèk-èpèké

lan ngukur langit nganggo kilanané,

naker lebuné bumi nganggo takeran,

nimbang gunung-gunung nganggo timbangan,

utawa puntuk-puntuk nganggo timbangan?

₁₃Sapa sing bisa nata Rohé GUSTI

utawa ngekèki pinuntun marang Panjenengané kaya juru pituduh?

₁₄Gusti njupuk pituduh marang sapa supaya nduwé pangertèn,

lan sapa sing ngekèki piwulang marang Gusti

ing bab nindakké pengadilan,

utawa sapa sing ngekèki piwulang bab kaweruh marang Panjenengané

lan ngekèki pituduh supaya Panjenengané nandangi karo pangertèn?

₁₅Para bangsa kuwi sejatiné kaya banyu setètès ing timba

lan dianggep kaya awu siji ing timbangan.

Puluh-puluh kuwi sejatiné boboté mung kaya awu alus.

₁₆Libanon kuwi ora tyukup yèn dadi kayu kanggo masak

lan kabèh kéwané ora tyukup yèn kanggo kurban obongan.

₁₇Kabèh bangsa kuwi kaya waé ora ing ngarepan-Né

pada dianggep kopong lan tanpa guna.

₁₈Dadiné Gusti Allah kuwi arep kok padakké karo sapa,

lan apa sing kok anggep pada karo Panjenengané?

₁₉Apa retya? Kuwi dityitak karo tukang wesi,

lan dilapis emas karo tukang emas,

sing uga nggawakké ranté-ranté slaka.

₂₀Wong sing ngedekké retya kayu,

kuwi milih kayu sing ora gelis gapuk,

golèk tukang sing pinter

kanggo ngedekké retya

supaya ora bakal gelis hoyak.

₂₁Kowé apa pada ora weruh? Kowé apa pada ora krungu?

Apa wiwit ing wiwitan ora dikabarké marang kowé kabèh?

Apa kowé ora ngerti wiwit waktu bumi dibangun?

₂₂Panjenengané sing njagong ing dampar ing sak nduwuré bunderané bumi

sing rayaté kaya walang;

ya Panjenengané kuwi sing mbèbèr langit kaya mori

lan masang kuwi kaya tarup sing dienggoni!

₂₃Ya Panjenengané kuwi sing ndadèkké para penggedéné pada entèk

lan sing ndadèkké para rèkter ing ndonya tanpa guna!

₂₄Ijik waé pada ditandur,

ijik waé pada disebar,

ijik waé tyangkokané pada metu oyoté ing lemah,

wis pada didamoni karo Panjenengané, terus pada garing,

lan kabur karo lésus kaya merang.

₂₅Aku iki arep kok padakké karo sapa

sing kaya-kaya dadi sak pepadan-Ku?

Mengkono tembungé sing Mahasutyi.

₂₆Mripatmu nyawanga menyang langit

lan delengen: sapa sing nggawé

kabèh lintang-lintangé kuwi

lan mréntah metu kabèh suradaduné

karo nyeluk jenengé kuwi kabèh?

Siji waé ora ana sing ora teka,

awit Panjenengané kuwi Mahakwasa lan Mahakuwat.

₂₇Kenèng apa kowé ngomong mengkono, hé Yakub,

lan ngomong mengkéné, hé Israèl:

“Uripku iki didelikké karo GUSTI,

lan wewenangku ora digatèkké karo Gusti Allahku?”

₂₈Apa kowé ora weruh,

lan kowé apa ora krungu?

GUSTI kuwi Gusti Allah sing langgeng

sing nggawé bumi wiwit pojok tekan pojok;

Panjenengané ora kesel lan ora lemes,

kawityaksanan-Né ora kena dijajaki.

₂₉Panjenengané ngekèki kekuwatan marang sing kesel

lan ngekèki tambahé karosan marang sing tanpa kekuwatan.

₃₀Para nom-noman pada dadi kesel lan lemes

lan para botyah enom pada kesandung tiba,

₃₁nanging wong sing pada ngentèn-entèni marang GUSTI dikèki kekuwatan anyar:

pada mabur mumbul kaya manuk garuda

karo kekuwatané swiwiné;

pada mlayu lan ora nganti lemes,

pada mlaku nanging ora kesel.