Yésaya 57

₁Wong bener mati,

lan ora ana wong siji-sijia sing ngrèwès;

wong bener pada dijabut nyawané,

lan ora ana wong siji-sijia sing perduli;

tenan, awit sangka okèhé sing ala,

nyawané wong bener dijabut,

₂nanging terus mlebu ing panggoné katentreman;

wong sing urip karo ati sing lurus

bakal olèh kuburan ing peturoné.

₃Nanging kowé kabèh kuwi pada nyedaka mréné,

hé para anaké wong wadon tukang tenung,

hé turunané wong sing laku bédang

lan wong wadon lonté!

₄Kowé pada nganggo gegojèkan sapa,

sapa sing pada kok tylatoni karo tetembungan sing ora-ora

lan sing kok karang-karang kuwi?

Apa kowé kabèh kuwi duduk anak-anaké wong mbruntak,

turunané wong goroh?

₅Hé para wong sing pada diobong karo hawa srakahé ing sak tyedaké wit-witan sing grumbul,

ing sak ngisoré saben wit sing grumbul,

hé para wong sing mbelèh botyah ing legokan-legokan,

ing sela-selané puntuk watu.

₆Kowé mung kanggonan watu-watu sing klimis sing sangka kali,

lan ya mung kuwi sing ditemtokké kanggo kowé;

kuwi uga pada kok wènèhi kurban ombèn-ombèn,

lan kok ladèni kurban panganan.

Apa Aku bakal nyabari sing mengkono kuwi?

₇Kowé mernahké peturonmu

ing gunung sing duwur lan metongol

lan kowé uga terus munggah ing gunung kono

perlu masrahaké kurban sing dibelèh.

₈Kowé ndèkèk lambangé brahalamu

ing kusèné lawang mlebu ing omahmu,

malah kowé wis ninggal Aku

lan nyopot sandangan babar pisan,

kowé wis ngunggahi lan ngambakké peturonmu;

kowé wis nganakké perjanjian karo wong sing kok karepaké

kok ejak sak peturon

lan kowé nyawang palanangané.

₉Kowé marani Molok karo nggawa lenga lan wewangèn okèh;

para kongkonanmu pada kok kongkon nganti adoh,

nganti tekan ngisoré ndonyané wong mati.

₁₀Awit sangka enggonmu mlaku adoh kuwi kowé terus wis kesel lan lemes,

nanging kowé ora ngomong: “Pasrah!”

Kowé olèh kekuwatan menèh,

mulané kowé ora dadi kesel.

₁₁Sapa ta sing ndadèkké kowé ndredek lan wedi,

nanging kowé nganti goroh

lan ora éling marang Aku

utawa terus ora perduli marang Aku?

Apa ora awit sangka enggon-Ku meneng waé

lan nutup mripat-Ku,

kowé terus ora wedi marang Aku!

₁₂Aku arep ngomongké kabetyikanmu

lan kabèh penggawému,

nanging kuwi kabèh kanggo kowé ora ana gunané:

₁₃yèn kowé sambat,

para brahalamu bèn ngluwari kowé!

Kuwi bakal pada kabur karo angin,

lan pada dientèkké karo sebulané abab.

Nanging wong sing ndelik marang Aku bakal nampa warisan bumi

lan bakal nduwèni gunung-Ku sing sutyi.

₁₄Ana sing ngomong:

“Bukaken, bukaken, tyawiské dalan,

singkirna watu sandungan ing dalané umat-Ku!”

₁₅Awit mengkéné tembungé sing Mahaluhur lan sing Mahamulya,

sing njagong ing dampar selawasé

lan asmané sing Mahasutyi:

“Aku njagong ing panggonan sing duwur lan sutyi

nanging uga nunggal karo wong sing remuk lan andap asor,

perlu nguwatké atiné para wong sing andap asor

lan nguripké atiné para wong sing remuk.

₁₆Awit Aku ora bakal padudon sak selawasé,

lan ora bakal terus nesu,

supaya semangaté wong aja lemes nglokro ing ngarep-Ku,

nanging ya Aku sing nggawé napasé urip.

₁₇Aku nesu awit sangka dosané srakahé,

terus Tak rangkèt, Aku ndelikké praupan-Ku lan nesu,

nanging dèwèké terus murtad,

mlaku ing dalan sing dadi pilihané atiné.

₁₈Aku wis weruh sak kabèhé dalané kuwi,

senajan mengkono bakal Tak waraské lan bakal Tak tuntun

lan bakal Tak pulihké atiné karo panglipuran;

uga ing lambéné wong-wongé sing pada kasusahan

₁₉Aku bakal nggawé pepujian.

Tentrem, tentrem rahayu marang

wong sing adoh lan sing tyedak

- mengkono tembungé GUSTI -

lan sing bakal Tak waraské!

₂₀Nanging para wong duraka kuwi kaya segara sing ngombak-ombak

awit ora bisa tetep tentrem,

lan iliné ngumbulké reget lan endut.

₂₁“Wong duraka kuwi ora kanggonan katentreman,”

mengkono tembungé Gusti Allahku.