Yésaya 59

₁Tangané GUSTI kuwi tenan ora tyupet kanggo ngekèki keslametan,

lan pangrunguné ora kurang landep kanggo ngrungokké;

₂nanging sing ngalang-alangi ing antarané kowé lan Gusti Allahmu

kuwi kabèh penggawé alamu,

lan sing njalari Panjenengané ndelik sangka ngarepmu,

terus ora krungu,

kuwi kabèh dosamu.

₃Awit tanganmu kuwi reget awit dlèwèran getih

lan drijimu sangka sing ala;

tutukmu ngutyapké goroh,

ilatmu ngomongké sing ora jujur.

₄Ora ana sing nggugat karo alasan sing bener,

lan ora ana sing ngadili karo alasan sing kuwat;

sing diendelaké barang sing tanpa guna

lan goroh sing diutyapké,

lan meteng memala

nanging sing dilairké tumindak seneng nyiksa.

₅Wong pada nètèské endok ula upas,

lan nenun jaring kalamangga;

sapa sing mangan endok mau mesti bakal mati,

lan yèn endok mau dipijet nganti petyah,

terus metu ulané upas.

₆Jaring sing ditenun mau ora kena dienggo sandangan,

lan gawèané ora kena dienggo kemul;

penggawéné kuwi penggawé sing seneng nyiksa,

lan sing ditindakké karo tangané kuwi mung rupa pilara.

₇Gelis-gelis enggoné nglakoni sing ala,

lan gelis-gelis arep ngilèkké getihé wong sing ora salah;

rantyamané kuwi rantyaman seneng nyiksa,

lan menyang ngendi waé parané

mesti ninggal karusakan lan gempuran.

₈Pada ora weruh marang dalané rukunan,

lan ing sak njeruhné tindak-tanduké ora ana keadilan;

pada milih dalan-dalan sing ménggok,

lan saben wong sing mlaku ing kono ora kenal marang katentreman.

₉Awit sangka kuwi keadilan tetep adoh sangka kita

lan kabeneran ora nekani kita,

kita pada ngarep-arep pepadang,

nanging sing ana mung pepeteng,

pada ngarep-arep semloroté padang,

nanging kita pada mlaku ing pepeteng.

₁₀Kita pada gagap-gagap ing témbok kaya wong lamur,

lan grayah-grayah kaya ora nduwé mripat;

kita pada kesandung ing wayah tengah awan,

kaya ing wayah repet-repet

pada lungguh ing panggonan peteng kaya wong mati.

₁₁Kita kabèh pada nggereng-nggereng kaya bruwang,

swara kita derak-deruk kaya manuk dara;

kita ngarep-arep marang keadilan,

nanging ora ana,

ngentèn-entèni marang keslametan,

nanging kuwi tetep adoh sangka kita.

₁₂Dosa kita kuwi tenan okèh ing ngarepé Panjenengan

lan dosa kita kuwi dadi seksi sing nglawan marang kita;

kita tenan pada ngrumangsani enggèn kita pada mbruntak

lan pada weruh ala kita;

₁₃kita wis mbruntak lan nyélaki marang GUSTI,

lan mundur ninggalké Gusti Allah kita,

kita pada ngrantyam bakal memeres lan nyimpang,

pada meteng goroh ing njeruhné ati

lan nglairké goroh iki karo tetembungan.

₁₄Angger-angger wis kedesek memburi

lan keadilan adoh dunungé,

awit kabeneran kesandung ing panggonan umum

lan kejujuran ditampik karo wong.

₁₅Mulané kabeneran wis ilang,

lan sapa ngedohi sing ala,

dadi kurbané wong ngrampas.

Nanging GUSTI weruh sing mengkono kuwi,

lan ndadèkké ala banget ing ngarepé

nanging ora ana angger-angger

₁₆Panjenengané ngerti

yèn ora ana wong siji-sijia

sing njedul lan Gusti nggumun,

awit ora ana sing ngréwangi.

Mulané tangané piyambak sing mitulungi,

lan keadilané sing ngréwangi Panjenengané.

₁₇Terus nganggo keadilan didadèkké topi tembaga

lan topongé keslametan ing sirahé;

nganggo klambiné kawelasan

lan jubahé ati panas.

₁₈Tyotyok karo penggawé-penggawéné wong,

mengkéné enggoné ngekèki balesan:

bebendu sing mulat-mulat marang para sing nglawan,

paukuman marang para mungsuhé;

malah uga puluh-puluh sing adoh uga ketiban paukuman.

₁₉Ing kono wong terus bakal wedi

marang asmané GUSTI

ing panggonan mingslepé srengéngé

lan marang kamulyané ing panggonan njedulé srengéngé,

awit Panjenengané bakal teka kaya iliné banyu sangka panggonan sing tyiut,

sing disurung karo napasé GUSTI.

₂₀Lan bakal teka ngadek dadi Tebusané Sion

lan kanggo para wongé Yakub sing pada mratobat nyingkiri mbruntaké,

mengkono tembungé GUSTI.