Para Rèkter 18

₁Waktu semono ing Israèl ora ana ratuné lan ing waktu kuwi taleré Dan ijik nggolèki tanah panduman sing bakal dienggoni ing antarané taler Israèl. ₂Awit sangka kuwi wong turunané Dan terus pada kongkonan wong lima sangka wong brayaté kabèh, wong sing gagah rosa-rosa sing asal-usulé sangka Sora lan Esytaol, pada dikongkon ngindik lan mriksa negara kuwi lan diweling: “Lungaa lan mriksaa negara kuwi!” Bareng wong-wong mau tekan ing pegunungan Efraim ing omahé Mika, pada nginep ing kono.

₃Waktu tekan sak tyedaké omahé Mika mau, pada ngerti marang pangutyapé wong nom taleré Lévi kuwi, terus diampiri lan ditakoni: “Sapa sing ngejak sampéyan mréné? Penggawéan sampéyan apa lan nduwé urusan apa ana kéné?” ₄Semauré wong Lévi mau marang sing pada nakoni: “Mengkéné-mengkono sing ditindakké Mika marang kula; kula dibayar lan kula dadi imammé.” ₅Semauré wong mau marang wong Lévi kuwi: “Hayuk sampéyan kula njaluk takon marang Gusti Allah, supaya kula bisaa pada ngerti, apa mlaku kula kuwi bakal olèh nggawé.” ₆Semauré imam kuwi marang wong-wong mau: “Pada kula njaluk lunga karo tentrem rahayu! Penggawéan sing sampéyan lakoni kuwi apik ing ngarepé GUSTI.”

₇Wong lima mau terus pada budal, terus pada tekan ing Lais. Rayat ing kono kétok tentrem uripé, miturut adaté wong Sidon, tentrem lan ayem. Wong kuwi ora pada kekurangan apa-apa ing bab apa ing sak lumahé bumi, malah pada sugih duwit. Panggonané adoh karo wong Sidon lan pada ora sesrawungan karo sapa waé.

₈Wong sing pada ngindik mau sak mulihé marang para seduluré tunggal taler ing Sora lan ing Esytaol, terus ditakoni karo para seduluré mau: “Apa sing kok temokké ing kana?” ₉Semauré: “Pada tata-tataa, hayuk pada maju ngluruk mrana, awit aku wis pada weruh negara kuwi, pantyèn apik banget. Kenèng apa kowé pada meneng waé? Aja pada aras-arasen ngluruk ngleboni lan ngenggoni negara kuwi! ₁₀Sak tekané ing kana kowé bakal nemoni rayat sing tentrem uripé, lan negarané kuwi jembar malang-mujuré. Gusti Allah wis ngekèkké kuwi marang ing tanganmu; kuwi panggonan sing ora kekurangan samubarang ing sak lumahé bumi.”

₁₁Terus turunané taleré Dan budal sangka Sora lan ing Esytaol tyatyahé ana wong 600 pada nganggo gaman. ₁₂Terus pada budal lan terus manggon ing sak tyedaké. Kiryat-Yearim ing tanah Yéhuda. Mulané panggonan kono kuwi nganti sepréné diarani Mahané-Dan; pernahé ing kuloné Kiryat-Yearim. ₁₃Sangka kono terus maju menyang ing pegunungan Efraim lan pada tekan ing omahé Mika.

₁₄Wong lima sing mbiyèn lunga ngindik negara ing Lais kuwi terus pada omong marang para seduluré, tembungé: “Apa kowé pada weruh, yèn ing omah-omah kéné ana klambiné imam lan retyané, uga retya ukir-ukiran lan retya tyitakan? Saiki kowé pada ngertia tenan apa sing bakal kok lakoni!” ₁₅Terus pada mampir nekani omahé wong nom taleré Lévi kuwi ing omahé Mika lan pada takon keslametané. ₁₆Ing waktu kuwi wong 600 tunggalé turunané Dan sing nganggo gaman mau pada mandek ing lawangé gapura; ₁₇nanging wong lima sing mbiyèn lunga ngindik negara kuwi pada neruské mlakuné lan mlebu lan njupuki retyané ukir-ukiran, klambiné imam, retyané lan retyané tyitakan. Nanging imamé ngadek ing lawangé gapura tyampur karo wong 600 sing nganggo gaman mau. ₁₈Nanging, bareng wong mau wis pada mlebu ing omahé Mika lan njupuki retya ukir-ukiran, klambiné imam, retya omah lan retyané tyitakan, imam mau terus ngaruh-aruhi: “Pada ngapa kowé kuwi?” ₁₉Semauré wong-wong kuwi marang imam mau: “Wis menenga, mingkema, mèlua aku lan dadia bapak lan imamku kabèh. Endi sing kok pilih: ngimami omahé wong siji, apa ngimami wong sak taler, ya brayaté ing sak tengahé wong Israèl?” ₂₀Imam mau seneng atiné, njupuki Efod, retya lan retyané ukir-ukiran, terus mèlu mlaku ing sak tengahé wong akèh. ₂₁Wong-wong kuwi terus pada minger nerusaké mlakuné, botyah-botyah lan kéwan-kéwan uga barang-barang sing ana regané dilakokké ing ngarep.

₂₂Bareng wis rodok adoh sangka omahé Mika, wong sing manggon ing sak tyedaké omahé Mika pada diklumpukké, nututi turunané Dan. ₂₃Wong-wong mau pada nyeluki turunané Dan, mulané turunané Dan terus pada nolèh lan ngomong marang Mika: “Ana apa kowé kok pada nggawa grombolan mengkono?” Terus disauri: ₂₄“Wong kowé pada njupuki allahku olèhku nggawé, uga imamé, terus kowé pada lunga. Aku iki kari nduwé apa menèh? Kepriyé nanging aku kok unèni: Ana apa kowé kuwi?” ₂₅Wong turunané Dan terus pada nyauri: “Aja nganti aku pada krungu swaramu, supaya aja nganti ana wong sing gregeten terus pada nyerang marang kowé, nganti kowé kélangan nyawamu kabèh nyawané sak isiné omahmu.” ₂₆Turunané Dan terus pada nutukké mlakuné, nanging Mika awit ngerti, yèn kana luwih kuwat tenimbang karo dèwèké, mulané terus bali mulih.

₂₇Turunané Dan kuwi karo nggawa barang gawèané Mika kabèh imamé, terus pada tekan ing Lais, sing dienggoni rayat sing ayem tentrem uripé. Rayat kuwi dientèkké karo landepé pedang lan kutané diobong. ₂₈Ora ana wong teka nulungi, awit panggonané adoh sangka Sidon lan ora sesrawungan karo sapa-sapa. Prenahé kuta kuwi ing panggonan Bèt-Réhob. Sakwisé mengkono, kutané terus dibangun menèh lan dienggoni. ₂₉Kutané terus dielih diarani dadi Dan, miturut asmané leluhuré, ya kuwi Dan, anaké Israèl, nanging kuta kuwi mbiyèn diarani Lais. ₃₀Wong turunané Dan terus ngedekké retya ukir-ukiran kuwi mau, lan Yonatan, anaké Gérsom anaké Moses uga turun-turunané pada dadi imamé taler Dan nganti tekan wong tanah kono kuwi pada dadi wong buwangan. ₃₁Kaya mengkono enggoné retya ukir-ukiran gawéané Mika kuwi diedekaké lan retya kuwi ing kono, sak suwéné omahé Gusti Allah ing Silo.