Para Rèkter 3

₁Iki bangsa-bangsa sing dijarké manggon karo GUSTI perlu dienggo njajal marang Israèl, ya kuwi sakkèhé wong Israèl sing pada ora weruh bab perang ing negara Kanaan. ₂Kuwi mung supaya turunané wong Israèl sing durung tau ngalami perang kaya sing uwis-uwis, pada diblajari perang karo GUSTI. ₃Sing ijik ya kuwi ratu kuta lima ing negara Filistèn lan sakkèhé wong Kanaan, wong Sidon lan wong Hèwi sing pada ngenggoni pegunungan Libanon, wiwit ing gunung Baal-Hèrmon tekan ing dalan sing menyang ing Hamat. ₄Kuwi sing pada ing kono, perlu dienggo karo Panjenengané kanggo njajal marang wong Israèl, apa pada nggatèkké pepakoné GUSTI sing wis dipréntahké marang para leluhuré lantaran Moses.

₅Kaya mengkono dadiné wong Israèl pada manggon tyampur karo bangsa Kanaan, wong Hèt, wong Amori, wong Fèris, wong Hèwi lan wong Yébus. ₆Wong Israèl pada ngepèk anaké wadon dadi bojoné lan anaké wadon pada dipasangké karo anaké lanang wong-wong kuwi, lan pada ngabekti marang para allahé wong-wong kuwi.

₇Wong Israèl pada nglakoni sing ala ing ngarepé GUSTI lan pada lali marang GUSTI, Gusti Allahé lan pada ngabekti marang para Baal lan para Asyèra. ₈Nesuné GUSTI nganti mulat-mulat marang wong Israèl, wong-wong kuwi terus dipasrahké marang Kusan-Risatim, ratu ing Aram-Mésopotamia, lan wong Israèl terus pada dadi batur marang Kusan-Risatim mau wolung taun lawasé. ₉Wong Israèl terus pada sambat marang GUSTI, GUSTI terus ngekèki wong sing nylametaké, ya kuwi Otnièl, anaké Kénas, adiké Kalèb. ₁₀Kuwi dikwasani karo Rohé GUSTI lan dadi rèkteré wong Israèl. Dèkné maju perang, GUSTI terus masrahké Kusan-Risatim, ratu ing Aram mau ing tangané, nganti Kusan-Risatim kalah. ₁₁Negara kono terus tentrem, suwéné patang puluh taun. Nanging Otnièl anaké Kénas terus mati.

₁₂Nanging wong Israèl terus pada nglakoni sing ala menèh ing ngarepé GUSTI; terus Eglon, ratu ing Moab dikèki pangwasa karo GUSTI ngwasani wong Israèl, awit bangsa kuwi pada nglakoni sing ala ing ngarepé GUSTI. ₁₃Eglon mau bebarengan karo turunané Amon lan turunané Amalèk. Terus ngluruk lan ngalahké wong Israèl. Kuta Wit Kurma dikwasani. ₁₄Wong Israèl dadiné pada dadi batur marang Eglon, ratu ing Moab, lawasé wolulas taun. ₁₅Wong Israèl terus pada sambat marang GUSTI; GUSTI terus ngekèki wong sing nylametaké ya kuwi Ehud, anaké Géra, wong Bényamin, wongé kédé. Ehud kuwi sing adaté dadi kongkonané Israèl masrahaké pajek marang Eglon, ratu ing Moab. ₁₆Ehud terus nggawé pedang sing landepé kiwa-tengen, dawané mèh waé sak hasta, terus disengkelit ing sak ngisoré sandangané ing pupuné tengen. ₁₇Sakwisé mengkono terus masrahaké pajek marang Eglon, ratu ing Moab. Nanging Eglon mau lemu banget. ₁₈Bareng Ehud wis rampung enggoné masrahaké pajek mau, para kongkonan terus pada dililani mundur, ₁₉nanging Ehud déwé mandek ing panggonan watu-watu sing ditatah, ing sak tyedaké Gilgal, terus bali nemoni ratu lan ngomong: “Duh ratu kula nggawa paweling sing penting kanggo ratu.” Ratu terus ngomong: “Menenga ndisik!” Sing ngadep terus pada metu kabèh. ₂₀Ehud terus nemoni mlebu; waktu kuwi ratu nalika dèwèkan ing kamar nduwur ing omahé kanggo ngisis sing kanggo dèkné déwé. Ehud terus ngomong: “Kula bakal ngabaraké préntahé Gusti Allah marang sampéyan.” Ratu Eglon terus ngadek sangka jagongané. ₂₁Ehud terus nggrayahké tangané kiwa njupuk pedangé sangka pupuné tengen, disuduké ing wetengé Eglon, ₂₂nganti pedangé mlebu ing pulungé atiné. Gajihé nutupi pedangé, awit pedangé ora didudut sangka wetengé. Ehud terus metu liwat ing lawangé mburi. ₂₃Karo mengkono Ehud terus teka ing pendapa; bareng wis metu lawangé kamar nduwur ditutup lan dikantying. ₂₄Ijik waé Ehud metu, abdiné ratu terus pada teka arep weruh, nanging lawangé kamar nduwur ketemu kantyingan, dadi pada ngira: “Mesti ratu ijik ngiséng ing omah kanggo ngisis.” ₂₅Terus pada ngentèni, nganti judek pikiré, nanging ratu ora mbukak lawangé kamar nduwur, mulané pada njupuk kuntyi, lawangé dibukak, ratu ketemu wis mati, ngglétak ing jogané. ₂₆Sak suwéné wong mau pada ngentèn-entèni mau, Ehud wis utyul, wis liwat ing panggonan watu-watu sing ditatah mau lan terus bablas menyang ing Seira. ₂₇Bareng teka ing kono, terus ngunèkké trompèt ing pegunungan Efraim, lan wong Israèl pada mèlu ngluruk, medun sangka pegunungan lan dèkné déwé ing ngarep. ₂₈Tembungé Ehud marang wong-wong mau: “Pada mèlua aku, awit GUSTI wis ngekèkké mungsuhmu, wong Moab kuwi ing tanganmu.” Wong-wong mau terus pada mèlu ngluruk lan pada bisa ngrebut sabrangané laut Yordan, sing menyang ing negara Moab, lan terus nyegat aja ana wong sing nyabrang. ₂₉Ing waktu semono wong Moab sing pada dipatèni wong 10.000, kabèh pada wong gagah rosa-rosa lan tyepet, ora ana sing bisa utyul siji-sijia. ₃₀Kaya mengkono bangsa Moab ing dina kuwi enggoné pada dikalahké karo Israèl, nganti negarané terus tentrem suwéné wolung puluh taun.

₃₁Sakwisé Ehud, Samgar anaké Anat sing ngadek, terus matèni wong-wong Filistèn, tyatyahé 600 nganggo teken kanggo ngengon sapi. Mengkono enggoné Samgar uga ngluwari wong Israèl.