Pambuka
1Iki tembungé Yérémia, anaké Hilkia, tyedak turunané para imam ing Anatot ing tanah Bényamin. 2Waktu jamané Yosia, anaké Amon, ratu Yéhuda, taun sing kaping telulas enggoné dadi ratu, ana tembungé GUSTI, sing dipréntahké marang Yérémia. 3Tembung kuwi teka ing waktu jamané Yoyakim, anaké Yosia ratu Yéhuda, nganti tekan pungkasané taun sing kaping sewelas jamané Sedèkia, anaké Yosia ratu Yéhuda, nganti tekan para wong sing manggon ing Yérusalèm pada diboyong nang pembuwangan, ing sasi kaping lima.
Yérémia dityeluk lan diutus
4Tembungé GUSTI dipréntahké marang aku, mengkéné:
5“Sak durungé Aku nggawé kowé ing wetengé ibumu, Aku wis kenal kowé,
lan sak durungé kowé metu sangka weteng, Aku wis nyutyèkké kowé;
Aku wis netepké kowé dadi nabiné kabèh bangsa.”
6Nanging semaurku: “Duh GUSTI! Sakjané kula kuwi ora pinter omongan, awit kula ijik enom.” 7Nanging GUSTI ngomong marang aku:
“Kowé aja ngomong: Kula kuwi ijik enom,
nanging menyang enggoné sapa waé kowé Tak utus, kowé kudu budal,
lan apa waé sing Tak omongké marang kowé, kudu kok tekakké.
8Kowé aja wedi marang wong-wong kuwi,
awit Aku ngantyani kowé supaya ngluwari kowé,
mengkono tembungé GUSTI.”
9GUSTI terus ngelungké tangan-Né lan ndemèk tutukku; GUSTI ngomong marang aku:
“Aku ngekèkké tembung-Ku ing tutukmu.
10Ngertia, ing dina iki Aku njunjung kowé ing sak nduwuré bangsa-bangsa lan kraton-kraton,
supaya mbedoli lan ngembrukké, ngrusak lan nggempuri,
uga mbangun lan nandur.”
11Sakwisé kuwi ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: “Hé Yérémia, apa sing kok deleng?” Tembungku: “Kula weruh wit ketèpèng.”
12Tembungé GUSTI marang aku: “Bener pandelengmu, awit Aku wis arep nindakké préntah tembung-Ku.”
13Ngongkon tembungé GUSTI sing kaping pindo marang aku: “Apa sing kowé kok deleng?” Semaurku: “Kula weruh kendil sing umup, tekané sangka sisih elor.”
14GUSTI terus ngomong marang aku:
“Sangka sisih lor bakal ana tyilaka
sing ngamuk nyerang kabèh wong sing manggon ing negara kéné.
15Awit Aku nyeluk kabèh turunané kraton ing sisih lor,
mengkono tembungé GUSTI,
lan wong-wong kuwi bakal pada ngedekké damparé kratoné déwé-déwé
ing ngarepé gapurané Yérusalèm,
ing sak tyedaké témbok ing sak ubengé
lan ing sak tyedaké kabèh kutané Yéhuda.
16Aku bakal terus nibakké paukuman-Ku marang wong-wong kuwi,
awit sangka kabèh penggawé alané,
awit wis pada nyingkur Aku,
karo ngekèki kurban marang allah liyané,
lan sujut nyembah marang gawéané tangané déwé.
17Nanging kowé iki, apiké tata-tataa,
ngadeka lan omongna marang wong-wong kuwi,
kabèh sing Tak omongké marang kowé.
Aja wedi ing ngarepé wong-wong kuwi,
supaya Aku aja ndadèkké wedimu ing ngarepé wong-wong kuwi.
18Kanggo Aku, ing dina iki
kowé Tak dadèkké bèntèng sing kuwat,
sangka guru wesi lan témbok tembaga,
nglawan sak ratané negara iki,
nglawan para ratu ing Yéhuda lan para penggedéné,
para imamé lan rayaté negara iki.
19Wong-wong kuwi bakal pada merangi kowé,
nanging kowé ora bakal kalah,
awit Aku nuntun kowé,
supaya ngluwari kowé,
mengkono préntah tembungé GUSTI.”
