Yérémia 10

Pada rungokna tembungé GUSTI,

sing dipréntahké marang kowé:

₂Mengkéné tembungé GUSTI:

“Kowé aja mada rupa karo tindak-tanduké para bangsa,

aja kagèt karo tanda-tanda ing langit,

senajan para bangsa pada wedi awit sangka kuwi.

₃Sing pada diajèni para bangsa kuwi tanpa guna.

Brahala kuwi apa ora kayu sing ditegor karo wong ing alas,

sing ditandangi karo tatah karo tangané tukang kayu?

₄Sing dipatyaki karo emas lan slaka,

lan dikuwatké karo paku lan amer,

supaya aja moyak-mayik.

₅Brahala kuwi kaya wong-wongan ing kebon timun,

ora bisa guneman,

kudu diangkat karo wong,

awit ora bisa mlaku.

Aja kok wedèni,

awit brahala kuwi ora bisa nandangi ala

lan nggawé betyik ya ora bisa.”

₆Ora ana sing madani Panjenengan, duh GUSTI!

Panjenengan kuwi gedé lan asma Panjenengan gedé

awit Panjenengan kuwi Mahakuwat.

₇Duh Ratuné para bangsa,

sapa sing ora wedi marang Panjenengan?

Tenan, wis sak mestiné wong wedi marang Panjenengan,

awit ing antarané para wityaksana tunggalé para bangsa,

lan ing antarané para ratuné,

ora ana sing madani Panjenengan!

₈Brahala kuwi kabèh bodo lan gemblung,

piwulangé déwa kuwi tanpa guna,

awit kuwi mung kayu waé.

₉Slaka blébékan digawa sangka Tarsis

lan emas sangka Ufas;

brahala kuwi gawéané tukang lan gawéané tangané tukang emas.

Sandangané mori wungu tuwa lan wungu nom,

kabèh gawéané para tukang sing pinter.

₁₀Nanging GUSTI kuwi Gusti Allah sing sejati,

Panjenengané kuwi Gusti Allah sing urip,

lan Ratu sing langgeng.

Kabèh nesu-Né nggojingké bumi

lan para bangsa ora bisa tetep urip karo bebendu-Né.

₁₁Kowé mréntaha marang para wong kuwi mengkéné:

“Para allah sing ora nggawé langit lan bumi

kuwi bakal entèk sangka bumi

lan sangka sak ngisoré langit iki.”

₁₂GUSTI sing nggawé bumi karo kekuwatan-Né,

sing jejekké bumi karo kawityaksanan-Né

lan mbèbèr langit karo akal pikiran-Né.

₁₃Yèn Panjenengané ngetokké swara-Né,

swarané banyu ing langit gembleger,

Panjenengané ngumbulké mendung-mendung

sangka pojokané bumi,

nggawé klélap bareng udan

lan ngetokké angin sangka simpenan-Né.

₁₄Saben manungsa kuwi nyatané bodo ora ngerti apa-apa

lan saben tukang emas pada kisinan awit sangka retya garapané.

Awit retya tyor-tyorané kuwi ngapusi,

ora nduwé nyawa.

₁₅Sak kabèhé kuwi tanpa guna,

garapan sing dadi wohé pemoyok,

lan sing bakal lebur ing waktu disiksa.

₁₆Panjenengané sing dadi pandumané Yakub ora kaya mengkono kahanané,

awit Panjenengané sing nganakké samubarang kabèh,

lan Israèl kuwi umat duwèké.

Asmané ya kuwi GUSTI,

sing ngwasani langit lan bumi.

₁₇Hé para wong ing pangepungan,

barang-barangmu pada gawanen sangka negara kéné.

₁₈Awit mengkéné tembungé GUSTI:

“sepisan iki

Aku bakal mbuwang wong isiné kuta iki,

lan bakal Tak susahké, supaya pada krasa.”

₁₉Oh tyilaka aku, awit sangka laraku,

tatuku ora bisa waras!

Aku nggagas: “Ah iki

kasusahan sing kudu tak alami!”

₂₀Tarupku wis rusak

lan taliné wis pedot kabèh.

Anak-anakku wis pada ninggal aku,

wis ora ana menèh,

wis ora ana sing ngedekké tarupku

lan sing mentèng tarupku.

₂₁Tenan, para pangon wis pada tanpa pikiran,

pada ora takon marang pituduhé GUSTI.

Mulané pada ora nemu beja,

lan kabèh kéwan wedus pada pating plentyar.

₂₂Ana kabar sing aku krungu, uniné:

Ana ombyak gedé sing bakal teka sangka negara lor,

sing bakal nggawé kuta-kuta ing Yéhuda

pada dadi sepi mamring, dadi pandelikané asu alasan.

₂₃Duh GUSTI, kula ngerti,

yèn manungsa kuwi ora nduwé pangwasa

netepké dalané déwé,

lan wong sing mlaku ora nduwé

pangwasa netepké jangkahé.

₂₄Duh GUSTI, kula supaya Panjenengan siksa,

nanging sak pantesé,

aja karo bebendu Panjenengan,

supaya kula aja nganti Panjenengan entèkké!

₂₅Bebendu Panjenengan supaya Panjenengan esokna

marang para bangsa sing ora kenal karo Panjenengan

lan marang para taler-taler sing pada ora nyebut asma Panjenengan,

awit wis pada mangan Yakub nganti entèk

lan panggonané didadèkké ambruk.