Bebendu marang Pashur jalaran ngukum Yérémia
1Pashur anaké Imèr, imam ing waktu kuwi dadi penggedéné griyané GUSTI, krungu Yérémia nubuat mengkono. 2Yérémia terus dityekel lan dibelok ing gapura Bényamin, ing nduwuré griyané GUSTI. 3Nanging ésuké bareng Yérémia diluwari sangka belokané, terus ngomong marang imam Pashur mengkéné: “GUSTI bakal nyebut kowé duduk Pashur, nanging Rasa wedi sangka ngendi-endi. 4Awit mengkéné tembungé GUSTI: Aku bakal ndadèkké kowé dadi rasa wedi kanggo kowé déwé lan kantya-kantyamu kabèh; kantya-kantyamu bakal pada mati ambruk karo pedangé mungsuh ing ngarepmu déwé. Uga Yéhuda kabèh bakal Tak pasrahké ing tangané ratu Babèl, terus pada diboyong menyang pembuwangan ing negara Babèl lan dipatèni karo pedang. 5Uga kasugihané kuta iki, olèh-olèhé rekasané kabèh, samubarang sing ana ajiné lan banda-bandané para ratu ing Yéhuda bakal Tak pasrahké ing tangané mungsuhé, sing njukuki sembarangé, nglumpukké lan mbandang kuwi kabèh menyang Babèl. 6Nanging kanggo kowé déwé, hé Pashur uga sak isiné omahmu, kowé bakal diangkat dadi tawanan, kowé bakal teka ing Babèl lan bakal mati ing kana lan bakal dikubur ing kana; ya kowé lan kantyamu kabèh sing pada kok wedari ramalan sing goroh.”
Sambaté Yérémia jalaran kepenet awit pangkaté
7Duh GUSTI, Panjenengan sing ngerih-ngerih kula
lan kula wis gelem manut;
Panjenengan kuwi rosa banget kanggo kula,
Panjenengan banjur nelukké kula.
Kula dadi gegojèkan sedina muput,
kabèh pada moyoki kula.
8Awit saben kula omongan, kepeksa mbengok,
kudu mbengok-mbengok: “Duraka! Aniaya!”
Awit tembungé GUSTI dadi tyatyatan
lan pemoyok kanggo kula, sedina muput.
9Nanging yèn kula ngomong:
“Aku emoh ngélingi Panjenengané
lan wegah ngutyapké tembungé menèh atas Asmané!”,
ing njeruhné ati kula kaya ana geni murup mulat-mulat
sing dikurungi ing balung kula,
kula nganti kesel enggèn kula mbetah-mbetahké,
nanging ora kuwat.
10Kula wis krungu rasanané wong okèh:
“Rasa wedi teka sangka ngendi-endi!
Gugaten dèwèké! Aku pada arep nggugat dèwèké!”
Kantya-kantya apik kula déwé
pada ngintyeng apa kula kesandung terus tiba:
“Menawa dèwèké kena diglembuk,
nganti bisa kita kalahké,
lan kita bisa nindakké balesan marang dèwèké!”
11Nanging GUSTI nunggal karo kula
kaya pahlawan sing rosa,
mulané sing ngoyak kula bakal kesandung lan tiba,
lan ora bisa nindakké apa-apa.
Pada bakal ngalami kisinan banget,
awit pada ora olèh nggawé;
kuwi bakal dadi kewirangan,
sing sak lawasé ora bisa dilangkahi!
12Duh, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi,
sing njajal wong sing bener,
lan weruh batin lan ati,
lilanana kula weruh balesan Panjenengan
marang para wong kuwi,
awit perkara kuwi wis kula pasrahké marang Panjenengan.
13Ngidunga kanggo GUSTI,
masrahna pamuji marang GUSTI!
Awit Panjenengané wis ngluwari
nyawané wong mlarat sangka tangané wong sing nindakké ala.
14Kenaa bebendu dina kelairanku!
Bèn aja diberkahi dina waktu ibuku nglairké aku!
15Kenaa bebendu wong sing nggawa kabar
marang bapaku, mengkéné:
“Sampéyan dikèki anak lanang!”,
sing njalari Panjenengané seneng banget.
16Dina kuwi dadia kaya kuta-kuta,
sing wis diwalik karo GUSTI tanpa kawelasané!
Supaya krungu sambat ing wayah ésuk,
lan swara ramé ing wayah tengah awan!
17Awit dina kuwi ora matèni aku,
waktu aku ing bobotan,
nganti ibuku dadi kuburanku
lan mbobot ing selawasé!
18Kenèng apa aku kok lair sangka bobotan,
nyawang kasusahan lan kasangsaran,
nganti dina-dinané uripku liwat karo kisinan?
