1Delengen, GUSTI nduduhké kranjang loro isi woh anjir, ing ngarepé griyané GUSTI. Kelakoné perkara kuwi sakwisé Nebukadnésar, ratu ing Babèl mbandang Yékonya anaké Yoyakim, ratu ing Yéhuda uga para penggedéné Yéhuda, para tukang lan pandé wesi sangka Yérusalèm, digawa menyang pembuwangan ing negara Babèl. 2Kranjang sing siji isi woh anjir sing apik banget, kaya woh anjir sing mateng wiwitan; kranjang sijiné isi woh anjir sing èlèk banget, nganti ora kena dipangan awit sangka èlèké. 3Aku terus diomongi karo GUSTI: “Hé Yérémia, apa sing kok deleng?” Semaurku: “Kula weruh woh anjir! Sing apik banget lan woh anjir sing èlèk sing ora kenèng dipangan awit saking èlèké.”
4Ing kono tembungé GUSTI marang aku: 5“Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Kaya woh anjir sing apik kuwi ya kaya mengkono enggon-Ku bakal mikir marang wong Yéhuda sing Tak gawa sangka panggonan iki menyang negara pembuwangan, negarané para wong Kasdim kanggo kabetyikané. 6Aku bakal weruh marang para wong kuwi kanggo kabetyikané lan Tak balèkké menyang negara kéné menèh: bakal Tak bangun, ora Tak bubrah; Tak tandur, ora Tak jeboli. 7Bakal Tak wènèhi ati sing kenal marang Aku, ya kuwi yèn Aku kuwi GUSTI. Wong kuwi bakal pada dadi umat-Ku lan Aku dadi Gusti Allahé, awit bakal pada mratobat marang Aku karo sak kabèhé atiné.
8Nanging kaya woh anjir sing èlèk sing awit sangka èlèké nganti ora kena dipangan, kuwi tembungé GUSTI mengkéné: Ya kaya mengkono enggon-Ku bakal nandangi kanggo Sedèkia, ratu ing Yéhuda, uga para penggedéné lan turahé wong Yérusalèm, sing ijik ing negara kéné uga para wong sing manggon ing negara Egipte. 9Aku bakal nggawé para wong kuwi dadi reget kanggo kabèh kraton ing bumi, dadi tyatyatan lan tembungan, dadi guyonan lan bebendu ing kabèh panggonan, enggon-Ku mbuyarké. 10Lan Aku bakal nekakké perang, pailan lan lelara pès marang wong-wong kuwi, nganti pada dientèkké babar pisan sangka negara pawèh-Ku marang wong-wong kuwi lan marang para leluhuré.”
