Mertobat marang Gusti
1Tembungé Gusti:
“Yèn ana wong megat bojoné,
wong wadon mau terus lunga ninggal dèwèké
lan dadi bojoné wong liyané,
apa ya bojoné sing ndisik
mau mbalèni wong wadon kuwi?
Negara kuwi apa ora wis tetep reget?
Kowé wis laku bédang karo bédangan okèh
lan arep mulih menyang Aku? Mengkono tembungé GUSTI.
2Ndangaka marang puntuk-puntuk sing gundul lan sawangen!
Ing ngendi kowé ora tau diajak sak peturon?
Ing pinggir dalan-dalan kowé lungguh ngadang laku bédang,
kaya wong Arab ing ara-ara samun
Kowé wis najisaké negara karo enggonmu laku bédang
lan karo penggawé alamu.
3Mulané deresé udan diendek
lan udan kiriman ora tiba.
Nanging batukmu kuwi batuké wong wadon lonté,
kowé ora nduwé isin.
4Ijik waé kowé nyebut Aku: Bapak kula!
Panjenengan kuwi kantya kula wiwit tyilik mila!
5Panjenengané ora bakal nesu selawasé
utawa ngintyim-intyim aku ing selawasé?
Mengkono tembungmu, nanging ing sak bisa-bisané kowé
nindakké sing ala.”
Israèl lan Yéhuda diajak bali marang Gusti
6GUSTI ngomong marang aku, waktu jamané Yosia: “Apa kowé wis weruh apa sing dilakoni Israèl, wong wadon murtad kuwi, sing munggah menyang saben gunung sing duwur lan menyang sak ngisoré saben wit sing grumbul, terus laku bédang ing kono? 7Aku mikir: Sakwisé nglakoni kuwi mau kabèh, bakal mulih menyang Aku, nanging ora bali. Yéhuda weruh perkara kuwi, seduluré wadon sing ora setia. 8Weruh, yèn awit sangka enggoné laku bédang Aku wis misah Israèl, sing murtad kuwi lan Tak wènèhi layang pegatan; senajan mengkono Yéhuda, seduluré wadon sing ora setia kuwi, ora wedi, nanging malah uga terus laku bédang. 9Enggoné laku bédang sing awit sangka sembranané kuwi njalari negara dadi reget, malah terus nglonté karo nyembah watu lan kayu. 10Uga karo tumindaké kabèh sing mengkono kuwi Yéhuda, seduluré wadon sing ora setia kuwi, ora mbalèni Aku karo sak kabèhé atiné, nanging mung lamis, mengkono tembungé GUSTI.”
11Lan GUSTI ngomong marang aku: “Israèl, wong wadon murtad kuwi sak temené luwih jujur tenimbangané Yéhuda, wong wadon sing ora setia kuwi. 12Kowé lungaa ngalor lan mbengok-mbengoka banter mengkéné:
Hé Israèl, wong wadon sing murtad, muliha!
mengkono tembungé GUSTI.
Praupan-Ku ora bakal mangkel marang kowé,
awit Aku iki kebak welas asih
mengkono tembungé GUSTI,
ora bakal mbendoni selawasé.
13Mung waé kowé ngakonana dosamu,
yèn kowé wis goroh marang GUSTI, Gusti Allahmu,
lan wis ngesokké katrésnanmu
marang para wong mantya ing sak ngisoré saben wit sing nggrumbul,
lan ora ngrungokké swara-Ku!,
mengkono tembungé GUSTI.”
Umat sing bakal teka ing Sion
14Hé botyah-botyah sing pada murtad, muliha, mengkono tembungé GUSTI, awit Aku kuwi Gustimu! Aku bakal njupuk kowé sangka saben kuta wong siji, sangka saben brayaté wong loro lan bakal nuntun kowé menyang Sion. 15Aku bakal milih pangon-pangon sing tyotyok karo ati-Ku sing bakal ngengon kowé kabèh karo kaweruh lan pangertèn. 16Yèn ing waktu kuwi kowé tangkar tumangkar dadi okèh lan pada nduwé turunan ing negara kéné, mengkono tembungé GUSTI, peti perjanjiané GUSTI ora bakal diomongké menèh. Perkara kuwi ora bakal tukul ing sak njeruhné ati menèh lan wis ora bakal diéling-éling karo wong menèh; wong wis ora nggolèki lan nggawé menèh. 17Ing waktu kuwi Yérusalèm bakal disebut damparé GUSTI, lan kabèh bangsa bakal pada nglumpuk ing kono, kanggo asmané GUSTI, ing Yérusalèm lan bakal pada ora nandangi miturut atiné sing ala. 18Ing waktu kuwi tyedak turunané Yéhuda bakal marani turunané Israèl lan bakal pada teka bebarengan sangka negara lor menyang ing negara sing wis Tak wènèhaké marang para leluhurmu kanggo tanah pandumané.
19Mbiyèn Aku nduwé pikiran:
“Sak temené Aku arep mernahké kowé ing tengah-tengahé para anak-Ku
lan ngekèki kowé tanah sing apik,
tanah panduman sing apik déwé sangka para bangsa.
Pikiran-Ku: kowé bakal nyebut Aku: Bapak kula,
lan ora bakal ninggal marang Aku.
20Nanging sejatiné kowé pada ora setia marang Aku
kaya wong wadon sing ora setia marang bojoné lanang,
mengkono uga kowé pada ora setia marang Aku,
hé turunané Israèl,
mengkono tembungé GUSTI.
21Rungokna! Ing puntuk-puntuk sing gundul
krungu tangis sambaté anak-anaké Israèl,
awit pada milih dalan sing nyasar,
lan wis pada lali marang GUSTI, Gusti Allahé.
22Hé botyah-botyah sing murtad, pada balia,
Aku bakal maraské sangka murtadmu.”
“Lah iki kula, kula pada teka ing ngarepé Panjenengan,
awit Panjenengan kuwi GUSTI, Gusti Allah kula.
23Sejatiné puntuk-puntuk pangurbanan kuwi mung apus-apus,
ya kuwi keraméan ing puntuk-puntuk kuwi!
Sejatiné, mung GUSTI, Gusti Allah kita,
sing nggawa keslametané Israèl.
24Nanging brahala sing mirang-mirangké kuwi nguntal
kabèh rekasané para mbah kita wiwit nom-noman kita;
wedusé lan wedus gèmbèlé, lan sapi-sapiné,
para anak-anaké lanang lan wadon.
25Mulané bèn aku pada ungkap-ungkep karo rasa kisinan,
lan sing njijiki bèn nutupi kita,
awit aku wis pada nggawé dosa marang GUSTI, Gusti Allah kita,
ya kuwi kita lan para mbah kita
wiwit nom-noman kita tekan sepréné,
lan kita ora ngrungokké tembungé GUSTI,
Gusti Allah kita.”
