Ayub 36

₂“Sing sabar sedilut engkas, kowé arep tak wulangi,

awit ijik ana sing arep tak omongaké atas asmané Gusti Allah.

₃Aku arep ngetokké kaweruhku sing muluk-muluk

lan mbenerké sing nggawé aku;

₄awit tenan ora goroh omongku,

sing adep-adepan karo kowé iki wong sing sampurna kaweruhé.

₅Ngertia, Gusti Allah kuwi Mahakuwat, nanging ora ana barang sing dirèmèhké,

kekuwatan-Né kuwi ing bab kekuwatané kepinteran.

₆Wong ala ora pada dilestarèkké urip,

nanging wong sing sangsara pada dikèki keadilan.

₇Panjenengané ora ménga-ménguh enggoné nyawang marang wong bener,

nanging kuwi sak lawas-lawasé pada dikèki panggonan sandingé para ratu ing dampar,

terus pada gedé kaluhurané.

₈Yèn pada dibanda karo ranté

ketalèn karo kasangsaran,

₉Gusti Allah terus ngélingké marang penggawéné

lan paneraké, ya kuwi enggoné gemunggung.

₁₀Terus kupingé dibukak supaya bisa nampani piwulang,

lan ngongkon supaya pada ninggal sing ala.

₁₁Yèn pada ngrungokké karo sujut,

uripé bakal ngalami kabekjan selawasé,

lan urip pénak nganti tekan pungkasané tauné.

₁₂Senajan mengkono yèn pada ora ngrungokké

mesti bakal pada mati kena tumbak

lan entèk ing sak njeruhné kabodoané.

₁₃Para wong sing atiné ala kuwi pada nyimpen bebendu;

lan ora gelem sambat yèn dibanda karo Panjenengané;

₁₄nyawané entèk sak njeruhné ijik nom,

uripé tyuntel durung wantyiné.

₁₅Wong sangsara diluwari karo sangsara,

kupingé dibukak karo penindes.

₁₆Kowé uga dibujuk bisané metu sangka kangèlan

menyang panggonan sing jembar sing sepi ing penindes,

marang méja sing kahanané tentrem lan sing kebak pangan karo gajih.

₁₇Nanging kowé wis sak mestiné nampa kabèh ukumané wong duraka,

kowé dityengkerem karo ukuman lan keadilan;

₁₈panasé ati aja nganti mbujuk kowé supaya nyepèlèkké,

lan gedéné tebusan aja nganti nasarké kowé.

₁₉Apa kasugihanmu bisa nylametaké kowé sangka kangèlan,

utawa kabèh kekuwatan enggonmu rekasa?

₂₀Aja kangen marang mbengi

wantyiné para bangsa pada lunga sangka panggonané.

₂₁Kowé sing ngati-ati aja nganti madep marang sing ala

awit ya kuwi sing njalari kowé dijajal karo sangsara.

₂₂Sejatiné Gusti Allah kuwi luhur pangwasané,

endi ana guru sing madani Panjenengané?

₂₃Sapa sing netepaké dalané,

lan sapa sing wani ngomong: Panjenengan wis nandangi ora adil?

₂₄Elinga yèn kowé kudu ngluhurké penggawéané,

sing tansah dikidungké karo manungsa.

₂₅Kabèh wong pada weruh,

enggoné mandeng sangka kadohan.

₂₆Tenan Gusti Allah kuwi gedé, ora kena digayuh karo kaweruh kita,

tyatyahé tauné ora bisa dimengerti.

₂₇Tètès-tètèsé banyu digèrèt munggah,

lan mantyur dadi udan tyampur pedut,

₂₈disokké karo mendung ing awang-awang

disiramké marang wong okèh.

₂₉Apa ana wong sing ngerti dadiné mendung

lan swara ombaké ing omahé?

₃₀Lah Piyambaké nggelarké pepadangé ing sak ubengé

lan ngemuli dasaré segara.

₃₁Awit kuwi enggoné ngadili para bangsa

lan enggoné ngekèki pangan nganti lubèr.

₃₂Tangané loro-loroné kebuntel karo klélap

sing dikongkon nyamber sing kudu diserang.

₃₃Suraké perang ngabarké tekané

ya kuwi yèn banget-banget enggoné merangi sing duraka karo bebendu.”