Ayub 6

₁Ing kono Ayub terus nyauri:

₂“Aduh supaya kangèlanku ditimbang karo titis,

lan kasangsaranku disèlèhké ing timbangan!

₃Aboté mesti ngungkuli wedi ing segara;

mulané metuné omongku grusah-grusuh.

₄Awit jemparingé sing Mahakwasa pada mantyep ing awakku,

ratyuné nesep ing nyawaku;

aku krasa sing medèni sangka Gusti Allah.

₅Kimar alasan apa ya nggereng-nggereng ing suketan ijuh,

sapi apa ya mbengak-mbengok ing ngarepé pakané?

₆Barang sing tyemplang rasané apa dipangan tanpa uyah,

utawa putihé endok apa ana rasané?

₇Ndemok waé aku ora sudi,

kanggo aku kuwi pangan sing ngunek-uneki.

₈Ah, supaya penjalukku keturutan,

Gusti Allah supaya gelem ngekèki sing dadi pengarep-arepku!

₉Gusti Allah supaya gelem ngremuk aku,

ngagakké tangané lan ngendek uripku!

₁₀Kuwi sing ijik dadi panglipuran kanggo aku,

malah aku bakal jingklak-jingklak awit sangka bungahku.

Ing sak njeruhné aku ngalami sangsara sing tanpa kawelasan kuwi,

awit aku ora tau nyedekki tembungé sing Mahasutyi.

₁₁Sak pira ta kekuwatané, kok aku bisa tahan,

lan apa ta pungkasané awakku, kok aku ijik kudu sabar?

₁₂Apa kekuwatané kuwi kaya watu?

Apa dagingku kaya prunggu?

₁₃Apa wis ora ana pitulungan babar pisan kanggo aku,

lan keslametan wis adoh sangka aku?

₁₄Wong sing ora welas marang sak pepadané,

kuwi nglalèkké ngabekti marang sing Mahakwasa.

₁₅Sedulurku pada ora kena dipertyaya kaya kali,

kaya banyu sing metu sangka dasaré kali,

₁₆sing butek awit banyuné kentel,

salju ing njeruhné dadi èntyèr,

₁₇ing waktu panas pada mudun,

yèn kena ing kekuwatané panas terus asat ing panggonané;

₁₈iliné ménggak-ménggok,

tekan ing ara-ara samun terus mati.

₁₉Pedagang sangka Tema pada ngingak-nginguk,

para pedagang ing Syéba pada ngarep-arep,

₂₀nanging pada ketyelik awit sangka pengarep-arepé,

sak tekané ing kana bakal kapusan.

₂₁Ya kaya mengkono kuwi kowé kabèh saiki kanggo aku,

waktu kowé pada weruh kahanan sing medèni, terus pada kagèt.

₂₂Apa aku tau omong: Nggawaa olèh-olèh,

lan: Aku wènèhana duwit beselan sangka bandamu,

₂₃utawa: Aku slametna sangka tangané sing nglarani,

lan: Aku tebusen sangka tangané wong sing nindes?

₂₄Aku wulangna, nganti aku bakal meneng;

aku ngerti sing dadi kesalahanku.

₂₅Kepriyé gedéné kwasané pitutur sing jujur!

Nanging apa tegesé pamelèhmu kuwi?

₂₆Apa karepmu kuwi nyalahké tembung?

Apa tembungé wong sing entèk pengarep-arepé kuwi dianggep angin?

₂₇Malah kowé pada mbuwang lotré kanggo botyah lola,

nanging kantyamu kok dadèkké barang dagangan.

₂₈Nanging saiki aku sawangen;

aku apa ora bakal ngapusi kowé.

₂₉Pada mbalika ta, aja nganti ana sing ora jujur sing ditandangi;

ya pada mbalika, aku iki tenan-tenan bener.

₃₀Ing ilatku apa ana durakané?

Tyetaku apa ora bisa mbédak-mbédakké kasangsarané?”