Yosua 17

₁Taleré Manasé terus olèh lotré, awit anak mbarepé Yosèf. Makir mbarepé Manasé, bapaké Giléad, kuwi awit perjurit, mulané wis dikèki tanah Giléad lan Basan. ₂Mulané turunané Manasé liyané pada olèh panduman kuwi miturut turunané, ya kuwi kanggo turunané Abièser, turunané Helek, turunané Asrièl, turunané Sekem, turunané Hèfèr, lan turunané Semida; kuwi turunané lanang Manasé anaké Yosèf miturut turunané. ₃Nanging Sélaféhad turunané Hèfèr anaké Giléad, anaké Makir, anaké Manasé kuwi ora nduwé anak lanang, nanging mung anak wadon, ya kuwi: Makli, Noa, Hokla, Milka lan Tirsa. ₄Kuwi pada nemoni marang imam Eléazar lan marang Yosua anaké Nun lan marang para penggedéné, tembungé: “GUSTI wis ngongkon marang Moses supaya kula pada dikèki tanah panduman ing sak tengahé sanak sedulur kula.” Mulané anaké wadon Sélaféhad mau terus pada dikèki tanah panduman ing sak tengahé para seduluré bapaké, miturut karo préntahé GUSTI. ₅Mulané taleré Manasé olèh sepuluh panduman liyané sangka tanah Giléad lan tanah Basan ing sabrangé laut Yordan. ₆Awit turunané Manasé sing wadon pada mèlu olèh tanah panduman ing sak tengahé anak lanang; nanging tanah Giléad wis tiba ing turunané Manasé sing lanang liyané.

₇Dadi tapel watesé panggonané taler Manasé kuwi wiwit sangka Asyèra tekan ing Mikmétat, ing wétané Sikem, terus ngidul tekan ing panggonané wong En-Tapuah. ₈Nanging tanah Tapuah kuwi, duwèké taleré Manasé, nanging kuta Tapuah déwé sing tyedak karo tapel watesé tanahé Manasé, kuwi duwèké turunané Efraim. ₉Wates mau terus medun menyang ing kali Kana, ing sak kidulé kali kuwi; nanging kuta-kuta ing kono kuwi pada mèlu Efraim senajan ing tengah-tengahé kuta-kutané Manasé; watesé panggonané Manasé terus metu ing sak loré kali, nganti tekan ing segara. ₁₀Sing sisih kidul mèlu Efraim, sing sisih lor mèlu Manasé, nanging sing dadi wates segara; ing sisih lor tunggal wates karo Asyèra, lan ing sisih wétan karo Isakar. ₁₁Nanging taler Manasé ya nduwé tanah sing ana sak njeruhné panggonané Isakar lan Asyèra, ya kuwi: Bèt-Séan uga sakkèhé kuta-kuta pangwasané, Yilbiam uga sakkèhé kuta-kuta pangwasané, wong Dor sak kuta-kutané, wong En-Dor sak kuta-kutané, wong Taanak sak kuta-kutané, uga wong Megido sak kuta-kutané, dadi panggonané pegunungan telu kuwi. ₁₂Nanging wong turunané Manasé pada ora bisa ngrebut kuta-kuta kuwi mau, awit wong Kanaan nékat pada manggon ing kono. ₁₃Nanging bareng wong Israèl wis dadi kuwat, wong Kanaan mau pada didadèkké batur kanggo kerja peksa, mung waé ora nganti ditundung.

₁₄Turunané Yosèf terus pada ngomong marang Yosua mengkéné: “Kenèng apa kula kok mung sampéyan kèki sak lotré lan tanah panduman mung sak tanah, nanging kula kuwi bangsa sing okèh tyatyahé, awit sangka berkahé GUSTI marang kula nganti saiki?” ₁₅Semauré Yosua marang para wong mau: “Yèn kowé kuwi bangsa sing tyatyahé wongmu okèh, nanging pegunungan ing Efraim ora nyukupi kanggo kowé kabèh, apiké kowé menyanga ing alas ing negarané wong Fèris lan wong Réfaim, yèn pegunungan Efraim kurang amba kanggo kowé.” ₁₆Turunané Yosèf terus ngomong: “Negara pegunungan kuwi ora bakal nyukupi kanggo kula, lan kabèh wong Kanaan sing manggon ing panggonané daratan rata ing kono pada nduwé kréta wesi, ya ing Bèt-Séan lan kuta-kutané pangwasané, ya sing ana legokan Yisreèl.” ₁₇Yosua terus ngomong marang turunané Yosèf, ya kuwi turunané Efraim lan turunané Manasé, préntahé: “Kowé kuwi okèh tyatyahmu lan gedé kekuwatanmu, mulané ora mung sak lotré sing ditemtokké kanggo kowé. ₁₈Nanging pegunungan kuwi dadia duwèkmu, mung waé ujut alas, mulané babatana, nganti tekan ing pojok-pojokané pisan bakal dadi duwèkmu, awit bangsa Kanaan kuwi senajan pada nduwé kréta wesi lan pada kuwat, nanging ya mesti bakal bisa kok tundungi uga.”