1Bareng sakkèhé para ratu bangsa Amori ing kuloné laut Yordan lan sakkèhé ratu bangsa ing pinggir segara, pada krungu kabar GUSTI enggoné ngesatké banyuné laut Yordan ing ngarepé wong Israèl, nganti sak rampungé enggoné nyabrang, atiné terus pada lemes lan ilang semangaté ing ngarepé wong Israèl.
2Waktu kuwi préntahé GUSTI marang Yosua mengkéné: “Kowé nggawéa péso watu, wong Israèl pada disunatana menèh kaping pindoné.” 3Yosua terus nggawé péso watu lan nyunati wong Israèl ing gunung Kulit Sunat. 4Awit jalarané enggoné wong Israèl pada disunati Yosua kuwi mengkéné: sakkèhé wong lanang sing pada budal sangka negara Egipte ya kuwi para wong lanang, para suradadu kuwi wis pada mati ing ndalan ing ara-ara samun, sakwisé budal sangka negara Egipte. 5Awit kabèh wong sing metu sangka negara Egipte, kuwi wis pada disunat nanging wiwit budalé sangka negara Egipte mau sakkèhé wong sing lair ing dalan ing ara-ara samun kuwi pada durung disunati. 6Sakwisé nganti patang puluh taun suwéné wong Israèl enggoné pada mlaku ngliwati ara-ara samun, nganti wong sak bangsa kabèh kuwi pada mati, ya kuwi golongan perjurit sing pada metu sangka negara Egipte, sing pada ora mbangun turut marang tembungé GUSTI, banjur pada ketiban sumpah karo GUSTI; ya kuwi yèn mesti bakal ora dililani weruh negara sing wis sing dijanjèkké karo GUSTI marang para leluhuré karo sumpah, yèn bakal dikèkké marang kita, negara sing lubèr mèlek lan madu; 7nanging anak-anaké kuwi sing didadèkké gantiné, ya kuwi sing pada disunati Yosua, awit ijik pada durung sunat, awit ing dalan durung disunati. 8Bareng wong sak bangsa kabèh wis pada disunati, terus pada manggon ing panggonané déwé-déwé ing tarupé nganti sak warasé. 9GUSTI terus ngomong marang Yosua: “Ing dina iki sing njijiki sangka Egipte wis Tak resiki sangka kowé.” Mulané panggonan kono kuwi diarani Gilgal nganti saiki.
10Sak njeruhné wong Israèl pada manggon ing Gilgal kono, pada ngriyayakké Paskah ing tanggal kaping patbelas ing sasi kuwi, ing wayah soré ing tanah rata ing Yériko. 11Ing dina pisanan sak rampungé Paskah, wong Israèl terus pada mangan roti tanpa ragi lan gandum garangan sangka pametuné negara kono. 12Ing dina sak terusé, bareng wis pada mangan sangka pametuné negara kono kuwi, glepung manna terus ora tiba menèh. Wong Israèl dadi wis pada ora dikèki manna menèh, nanging ing taun kuwi pada mangan pametuné negara Kanaan.
13Waktu Yosua ing sak tyedaké kuta Yériko, nalika ndelok lan nyawang, terus weruh ana wong lanang ngadek ing ngarepé, nggawa pedang, terus diparani karo Yosua lan takon: “Sampéyan kuwi kantya apa mungsuh?” 14Wangsulané wongé: “Aku duduk kantya lan duduk mungsuh. Aku penggedéné perjurité GUSTI. Jalaran kuwi, aku saiki nang kéné.”
Krungu mengkono, Yosua terus nyembah ing bumi ngabektèni lan takon mengkéné: “Aku iki abdiné sampéyan. Apa kekarepané sampéyan sing perlu tak tindakké?”
15Penggedéné perjurité GUSTI terus ngomong marang Yosua: “Sepatumu tyopoten sangka sikilmu, awit panggonan sing kok entyiki kuwi sutyi.” Yosua terus ya nandangi mengkono.
