Yosua 9

₁Bareng perkara kuwi dirungokké karo para ratu ing kuloné laut Yordan, ing pegunungan, ing tanah rata lan ing sak uruté pinggiré segara Gedé tekan ing sisih sabrangé gunung Libanon, ya kuwi ratu bangsa Hèt, bangsa Amori, bangsa Kanaan, bangsa Fèris, bangsa Hèwi lan bangsa Yébus, ₂para ratu mau terus bebarengan pada arep nyerang perang nglawan GUSTI lan wong Israèl.

₃Nanging wong Gibéon bareng pada krungu apa sing ditindakké karo Yosua marang Yériko lan Ai, ₄terus pada nindakké akalé: pada tyepak-tyepaka sangu, kimaré pada diemoti karung sing èlèk-èlèk, karo kantong wadah anggur sing suwèk-suwèk sing wis dijahit menèh; ₅sikilé pada dienggoni sepatu sing suwèk-suwèk lan tambalan, lan pada nganggo sandangan sing wis lungset; lan sanguné roti kabèh wis garing, kari gogrokané tok. ₆Kaya mengkono enggoné pada nemoni marang Yosua ing tarupé ing Gilgal. Tembungé marang Yosua lan para wong Israèl: “Kula iki pada teka sangka negara adoh, wis saiki sampéyan gelema nggawé perjanjian karo kula.” ₇Nanging wong Israèl terus pada ngomong marang wong Hèwi mau: “Menawa sampéyan iki pada manggon ing tengah-tengah kula kéné, kepriyé enggèné kula bisa nggawé perjanjian karo sampéyan?” ₈Wongé pada ngomong marang Yosua: “Kula pada dadèkna abdi-abdiné sampéyan.” Terus pada ditakoni: “Sampéyan kuwi sapa lan sampéyan kuwi sangka ngendi?” ₉Semauré: “Para abdi sampéyan iki teka sangka negara sing adoh banget, awit sangka asmané GUSTI, Gusti Allah sampéyan; awit kula wis pada krungu kabar iki, ya samubarang sing wis ditindakké ing negara Egipte, ₁₀lan samubarang sing ditindakké marang ratuné bangsa Amori loro ing sabrangé laut Yordan, Sihon, ratu ing Hèsbon lan Og, ratu ing negara Basan, sing manggon ing Astarot. ₁₁Mulané para pinituwa kula karo kabèh wong ing negara kula pada meling marang kula, mengkéné: Pada nggawaa sangu kanggo ing ndalan lan pada metukana bangsa kuwi lan pada ngomonga: Kula pada dadi abdi sampéyan, supaya gelem nggawé perjanjian karo kula. ₁₂Iki roti kula, enggèn kula nggawa sangka omah kanggo sangu ijik anget, waktu kula pada budal mlaku nemoni marang sampéyan, deloken saiki wis garing kari gogrokané tok. ₁₃Lah iki kantong wadah anggur, iki waktu kula isèni pada ijik anyar, Hayuk saiki deloken wis pada bedah, mengkono uga sandangan lan sepatu kula iki uga pada wis èlèk, jalaran sangka mlaku kula sing adoh iku.” ₁₄Wong Israèl terus pada njupuk sanguné wong-wong mau, nanging pada ora njaluk putusan marang GUSTI. ₁₅Yosua terus kekantyan karo para wong kuwi mau lan nggawé perjanjian yèn bakal pada diuripi, malah para penggedéné pada janji karo sumpah.

₁₆Nanging sakwisé olèh telung dina enggoné pada gawé perjanjian karo wong-wong kuwi mau, terus pada krungu kabar, yèn wong-wong kuwi pada manggon ing tyedaké waé, malah pada manggon ing sak tengahé. ₁₇Awit waktu wong Israèl wis pada budalan, ing telung dinané pada tekan ing kuta-kutané wong-wong mau; nanging kutané ya kuwi: Gibéon, Kéfira, Beerot lan Kiryat-Yearim. ₁₈Wong pada ora dipatèni karo wong Israèl, awit wis pada nampa perjanjian sangka para penggedéné umat karo sumpah atas asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl. Wong Israèl kabèh pada pating kedumel marang para penggedéné mau. ₁₉Sakkèhé para penggedéné pada ngomongi wong Israèl kabèh: “Aku wis pada janji marang para wong kuwi karo sumpah atas asmané GUSTI, Gusti Allahé Israèl, saiki aku pada ora kena nglarani wong kuwi. ₂₀Mengkéné sing bakal arep tak tindakké: Wong kuwi bèn pada diuripi, supaya kita aja nganti pada ketiban ing memala gedé awit sangka sumpah sing wis pada tak gawé marang wong-wong kuwi.” ₂₁Para penggedéné terus pada nyambungi menèh: “Bèn pada tetep urip.” Wong-wong kuwi pada didadèkké tukang nggolèk kayu lan nggolèk banyu ngladèni marang wong Israèl kabèh, kaya sing wis dadi katetepané para penggedéné mau kanggo wong-wong kuwi. ₂₂Yosua terus nyeluk wong-wong mau, sing terus pada diomongi mengkéné: “Kenèng apa kowé kok pada ngapusi marang aku, tembungé: Panggonan kula adoh banget sangka sampéyan, jebulané kowé pada manggon ing tengahku kéné? ₂₃Awit kuwi kowé pada kenaa bebendu lan kowé selawasé pada dadi batur, ya kuwi tukang nggolèk kayu lan tukang nggolèk banyu ngladèni marang omahé Gusti Allahku.” ₂₄Semauré wong-wong mau marang Yosua: “Para abdi sampéyan pada olèh kabar iki sing tenan, yèn GUSTI, Gusti Allah sampéyan, wis ngekèki préntah marang Moses, abdiné, supaya ngekèkké negara iki kabèh marang sampéyan, lan ngentèkké kabèh wong sing manggon ing negara iki sangka ngarepé sampéyan; mila kula pada wedi banget yèn bakal kélangan nyawa kula ing ngarepé sampéyan; ya iki sebabé kula terus nduwé tyara sing kaya mengkono kuwi. ₂₅Wis saiki kita pada ing tangan sampéyan, pada kok dadèkné kaya kepriyé sing kok pikir apik lan bener sing bakal ditindakké marang kita.” ₂₆Terus ya mengkono kuwi sing kudu ditindakké karo Yosua marang wong mau, pada diluwari sangka tangané wong Israèl, lan ora pada dipatèni. ₂₇Lan ing dina kuwi uga wong-wong mau pada ditetepaké karo Yosua dadi tukang nggolèk kayu lan tukang nggolèk banyu ngladèni marang umat lan marang mesbèhé GUSTI nganti tekan sepréné, ing panggonan sing bakal dipilih karo Panjenengané.