Para Imam 10

₁Sak terusé para anaké imam Harun, Nadab lan Abihu, pada njupuka dupané, diisèni geni lan ditumpangi dupa. Awit sangka kuwi dadi pada nggawa geni liyané marang ing ngarepé GUSTI, ora nuruti sing dadi préntahé. ₂Terus ana geni metu sangka ngarepé GUSTI sing mangan wong loro kuwi, nganti pada mati sak nalika ana ngarepé GUSTI. ₃Moses terus ngomong marang imam Harun: “Ya iki sing wis diomongké karo GUSTI: Aku nyatakké kesutyian-Ku marang wong sing tyedak karo Aku, lan ngétokké kamulyan-Ku ing ngarepé wong sak bangsa kabèh.” Nanging imam Harun mung meneng waé. ₄Moses terus nyeluk Misaèl lan Elsafan, anak-anaké Usièl, pamané Harun, pada diomongi mengkéné: “Pada majua, sedulurmu kuwi gotongen metu sangka ngarepé omah sutyi menyang ing sak njabané tarup.” ₅Wong mau terus pada maju, layoné pada diangkat metu menyang ing sak njabané tarup, ijik nganggo klambi, netepi préntahé Moses.

₆Moses terus ngomong marang imam Harun lan Eléazar lan Itamar, para anaké imam Harun: “Kowé aja pada sedih lan aja pada susah, supaya aja pada mati lan wong sak pasamuan kabèh kena ing bebenduné GUSTI. Mung para sedulurmu, ya kuwi wong Israèl sak bangsa kabèh, kuwi sing pada nangis awit sangka geni sing diurupké karo GUSTI kuwi. ₇Kowé aja pada lunga-lunga sangka lawangé Tarup Kumpulan, supaya kowé aja nganti pada nemoni pati, awit kowé pada kanggonan lenga jebatané GUSTI.” Imam Harun lan para anaké pada nindakké apa préntahané Moses.

₈GUSTI ngetokké tembung marang imam Harun: ₉“Kowé kabèh anak-anakmu aja pada ngombé anggur utawa saben ombèn keras, yèn kowé pada mlebu ing Tarup Kumpulan, supaya kowé aja nganti pada nemoni pati. Kuwi dadia pernatan kanggo ing sak lawasé turun-temurun, ₁₀supaya kowé bisa mbédakké samubarang sing sutyi karo sing ora, sing najis lan sing ora najis. ₁₁Lan menèh kowé mulangana marang wong Israèl, sakkèhé pernatan sing wis dipréntahké karo GUSTI marang wong-wong kuwi lantaran Moses.”

₁₂Moses terus ngomong marang imam Harun, Eléazar lan Itamar, para anaké sing ijik kèri: “Pada njupuka kurban panganan turahané sakkèhé kurban bakaran sing kanggo GUSTI, kuwi terus panganen ing sandingé mesbèh kaya roti tanpa ragi; awit kuwi pandumanmu sing Mahasutyi. ₁₃Panganen ing panggonan sing sutyi, awit kuwi pernatan kanggo kowé lan anak-anakmu kanggo kurban bakaran sing kanggo GUSTI; awit mengkono préntahé marang aku. ₁₄Uga menèh dadané pisungsung goyangan lan sampilé pisungsung spésial kuwi panganen ing panggonan sing ora ana najisé, ya kowé kabèh anak-anakmu lanang wadon, awit kuwi kabèh wis pada dikèkké dadi pernatan kanggo kowé lan anak-anakmu sangka kurban keslametan wong Israèl. ₁₅Sampilé pisungsung spésial lan dadané pisungsung goyangan kuwi pada digawa menyang ing panggoné sakkèhé kurban bakaran sing rupa gajihé, supaya pada digoyangké kanggo pisungsung goyangan ing ngarepé GUSTI. Kuwi pernatan sing kanggo selawasé kanggo kowé lan anak-anakmu, kaya sing dipréntahké karo GUSTI.”

₁₆Moses terus nggolèki karo njlimet wedus gèmbèl lanang, kanggo kurban ngluwari dosa mau, nanging dadakan wis entèk diobong. Mila kuwi Eléazar lan Itamar anaké Harun sing ijik kèri, terus pada dinesoni, tembungé: ₁₇“Kenèng apa kurban ngluwari dosa kuwi ora pada kok pangan ing panggonan sing sutyi? Kuwi pandumanmu sing Mahasutyi, lan GUSTI enggoné ngekèki kuwi marang kowé, kuwi supaya kowé pada nyanggaa kesalahané para umat, supaya nganakké rukunan ing ngarepé GUSTI? ₁₈Delengen, getihé wis ora digawa mlebu ing sak njeruhné panggonan sutyi, sak mestiné kudu pada kok pangan ing panggonan sing sutyi, kaya sing wis dadi préntahku!” ₁₉Tembungé imam Harun marang Moses: “Pantyèn bener, ing dina iki wis pada masrahaké kurban ngluwari dosa lan kurban obongan marang ing ngarepé GUSTI, nanging aku kok terus ngalami perkara-perkara sing kaya mengkono mau. Yèn ing dina iki aku uga mangan kurban ngluwari dosa, apa kuwi ndadèkké setujuné GUSTI?” ₂₀Bareng Moses krungu tembungé mengkono terus nyetujoni.