Para Imam 26

₁“Kowé aja nggawé sesembahan brahala, lan retya tatahan utawa tugu brahala aja kok dekké kanggo kowé, uga watu ukir-ukiran aja kok dèkèk ing negaramu kanggo sembahan, awit Aku iki GUSTI, Allahmu. ₂Kowé pada netepana dina-dina sabat-Ku lan ngajènana omah sutyi-Ku, Aku iki GUSTI.

₃Yèn mlakumu pada manut ing pernatan-Ku lan tansah pada gondèlan marang préntah-Ku, lan nindakké kuwi, ₄mesti kowé bakal Tak wènèhi udan ing wantyiné, nganti lemahmu bakal ngekèki pametuné lan wit-witan ing kebonmu bakal metu wohé. ₅Waktuné enggonmu pada nutu bakal nganti nyandak waktuné ngunduh anggur lan olèhé ngunduh anggur bakal nganti tekan waktuné nyebar. Enggonmu pada mangan bakal nganti warek, lan panggonanmu ing negaramu bakal karo ayem lan tentrem. ₆Uga Aku bakal ngekèki tentrem rahayu ing negaramu, nganti kowé bakal pada turu karo ora ana sing nggawé wedi. Aku bakal ngentèkké sak rupané kéwan galak sangka negara kono, uga negaramu bakal ora ngalami ana pedang. ₇Mungsuhmu bakal kok oyak-oyak, lan bakal pada mati ing ngarepmu karo pedang. ₈Wong lima sak panunggalmu bakal pada nguber wong 100 lan wong 100 sak panunggalmu bakal pada nguber wong 10.000, lan mungsuhmu bakal pada mati kabèh karo pedang ing ngarepmu. ₉Nanging Aku bakal éling marang kowé lan ndadèkké kowé tambah-tambaha lan tangkar tumangkar, lan Aku bakal netepi perjanjian-Ku karo kowé. ₁₀Kowé bakal ijik pada mangan simpenan pangan sangka panèn sing ndisik, lan sing ndisik kuwi ijik kok etokké, yèn sing anyar wis kok simpen. ₁₁Uga Aku bakal mernahké Tarup sutyi-Ku ing tengahmu, lan ati-Ku ora bakal jelèh weruh kowé. ₁₂Nanging Aku bakal ing tengahmu lan bakal dadi Gusti Allahmu lan kowé pada dadi umat-Ku. ₁₃Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu, sing wis ngentasaké kowé sangka negara Egipte, supaya kowé aja dadi baturé tukon menèh. Aku wis medot pasangan ing pundakmu lan mlakumu Tak jejekké.

₁₄Nanging yèn kowé pada ora ngrungokké marang Aku, lan ora nglakoni sakkèhé pepakon-Ku, ₁₅yèn kowé pada nampik marang katetepan-Ku lan atimu pada jelèh ngrungokké pernatan-Ku, nganti kowé pada ora nglakoni pitutur-Ku, lan pada mbubrah perjanjian-Ku, ₁₆Aku ya bakal nindakké iki marang kowé, ya kuwi Aku bakal nekakké sing ngagètké marang kowé, watuk garing lan panas, sing nganti ngrusak mripat, lan nyawamu nglembara; tanpa guna enggonmu pada nyebar wijimu, awit pametuné bakal dipangan karo mungsuhmu nganti entèk. ₁₇Aku déwé bakal nglawan marang kowé, nganti kowé bakal pada kalah ing ngarepé mungsuhmu; para wong sing nyengiti kowé kuwi bakal ngwasani kowé, kowé bakal pada mblayu, senajan ora ana sing nguber marang kowé.

₁₈Nanging yèn ing kahananmu sing kaya mengkono kuwi, kowé meksa ijik pada ora ngrungokké tembung-tembung-Ku, Aku bakal ngekèki piwulang marang kowé luwih abot, nganti tikel pitu, awit sangka dosamu, ₁₉lan Aku bakal medot pangwasamu sing gemunggung, lan langit ing nduwurmu bakal Tak dadèkké kaya wesi, lan lemahmu kaya tembaga, ₂₀sak nalika tenagamu bakal tanpa guna babar pisan; lemahmu bakal ora ngetokké pametuné, lan wit-witan ing kebonmu ora bakal ngetokké woh.

₂₁Yèn uripmu ijik tetep ora nuruti marang kekarepan-Ku lan ora gelem ngrungokké tembung-tembung-Ku, bakal mundak okèh tambahé ukuman-Ku marang kowé nganti tikel pitu, tyotyok karo dosamu. ₂₂Aku bakal ngetyulké kewan buron alas ing tengahmu, sing bakal mangan anakmu lan matèni kéwan-kéwanmu, ndadèkké tyatyahmu mung kèri setitik, nganti dalanmu dadi sepi mamring.

₂₃Yèn ing sak njeruhné kahananmu sing kaya mengkono kuwi, kowé meksa durung kapok marang piwulang-Ku, lan mlakumu ijik terus ora nuruti kekarepan-Ku, ₂₄Aku ya bakal merangi nglawan kowé lan Aku déwé bakal ngukum kowé nganti tikel pitu awit sangka dosamu. ₂₅Aku bakal nekakké pedang marang kowé, sing bakal mbales awit sangka perjanjiané kuwi; nanging yèn kowé ing mbésuk pada ngumpul ing kuta-kutamu, Aku bakal nekakké lara pès ing tengahmu, lan kowé bakal Tak pasrahké marang tangané mungsuhmu. ₂₆Yèn Aku ngentèkké simpenané panganmu, terus wong wadon sepuluh bakal pada mbakar roti ing panggangan siji. Terus mbalèkké rotiné marang kowé manut boboté, nganti enggonmu pada mangan bakal ora nganti warek.

₂₇Yèn ing sak njeruhné kahananmu sing kaya mengkono kuwi kowé ijik meksa pada ora ngrungokké tembung-tembung-Ku, lan mlakumu ijik tetep ora nuruti kekarepan-Ku, ₂₈Aku ya bakal nandangi nglawan marang kowé karo sing mara abot lan Aku déwé bakal ngajar marang kowé nganti tikel pitu, awit sangka dosamu. ₂₉Kowé bakal pada mangan dagingé anak-anakmu lanang lan anak-anakmu wadon. ₃₀Puntuk-puntuk brahalamu bakal Tak gempuri, lan sakkèhé pepundènmu bakal pada Tak bubrah. Lan layonmu bakal Tak untyalké temumpang ing batangé brahalamu, lan ati-Ku bakal jelèh weruh kowé. ₃₁Kuta-kutamu bakal Tak dadèkké ambruk, lan brahalamu pada Tak gempuri lan pisungsungmu sing nggawé seneng bakal ora Tak ambu. ₃₂Aku déwé sing bakal ngrusak negara kuwi, nganti mungsuhmu sing ngenggoni pada nggumun. ₃₃Nanging kowé bakal Tak buyaraké ing antarané para bangsa lan Aku bakal ngelungké pedang ing mburimu; lan lemahmu bakal dadi bongkor, lan kuta-kutamu pada dadi ambruk. ₃₄Ing kono lemah bakal pulih sangka taun-taun sabaté sing wis dilalèkké selawasé bongkor, lan selawasé kowé pada manggon ing negarané para mungsuhmu; ing waktu kuwi terus tanahé bakal ngrasakaké sabaté lan dipulihké taun-taun sabat sing durung ditemokké. ₃₅Selawasé lemah dadi gempuran lemah kuwi bakal ngrasakaké sabat sing durung digawé ing taun-taun sabatmu, waktu kowé ijik pada manggon ing kono. ₃₆Lan wong sak panunggalmu sing ijik urip kuwi atiné bakal Tak dadèkké wedi ing negara-negarané mungsuhé, nganti swarané godong sing keterak angin, ndadèkké pada mblayu kaya playuné wong sing ngedohi pedang, lan bakal pada ambruk senajan ora ana sing nguber, ₃₇bakal pada kesandung ing kantyané lan ambruk kaya ngedohi pedang, senajan ora ana sing nguber; lan kowé bakal pada ora bisa ngglawat ing ngarepé mungsuhmu. ₃₈Malah kowé bakal pada entèk ing antarané bangsa liyané lan bakal pada dientèkké karo negarané mungsuhmu. ₃₉Sepira sak panunggalmu sing ijik urip, bakal pada entèk ing negarané mungsuhmu, awit sangka salahé déwé lan ya awit sangka salahé para leluhuré, mulané ya bakal pada entèk kaya leluhuré.

₄₀Nanging yèn pada ngakoni kesalahané lan kesalahané para leluhuré, awit sangka nglawan marang Aku, uga ngakoni enggoné pada ora nuruti kekarepan-Ku, ₄₁Aku uga tandang nglawan wong-wong kuwi lan terus Tak gawa menyang ing negara mungsuhé, nanging yen menawa atiné sing ora disunat kuwi wis teluk uga wong-wong mau wis pada nebus kesalahané, ₄₂terus Aku bakal éling perjanjian-Ku marang Yakub, lan ya éling perjanjian-Ku marang Isak lan perjanjian-Ku marang Abraham, lan Aku éling marang negarané.

₄₃Dadi lemah kuwi bakal ditinggal lan bakal pulih sangka awit taun-taun sabaté sing dilalèkké sak suwéné lemah kuwi bongkor, awit ditinggal wong-wong mau, lan wong-wong kuwi bakal pada nebus kesalahané; awit wis pada nampik marang pernatan-Ku lan atiné jelèh ngrungokké katetepan-Ku. ₄₄Senajan mengkono, yèn pada ing negarané mungsuhé, ya bakal pada ora Tak tampik lan ora Tak emohi, Aku ora bakal ndadèkké patèni lan ora bakal mbubrah perjanjian-Ku karo wong-wong kuwi, awit Aku iki GUSTI, Gusti Allahé. ₄₅Karo préntah keslametané wong kuwi Aku bakal éling perjanjian-Ku marang para leluhuré sing wis Tak etoké sangka negara Egipte ing ngarepé para bangsa, supaya Aku dadi Gusti Allahé; Aku iki GUSTI.”

₄₆Kaya mengkono kuwi katetepan lan pernatan lan angger-angger sing pada dipréntahké karo GUSTI, sing nandangi ing antarané Panjenengané lan wong Israèl ing gunung Sinai lantaran Moses.