Bab ngluwari janji
1GUSTI ngetokké tembung marang Moses: 2“Kowé ngomonga marang wong Israèl: Yèn ana wong ngetokké janji spésial marang GUSTI kanggo manungsa, kuwi regané nuruta sak pantesé, 3kanggo wong lanang sing umuré rong puluh taun tekan suwidak taun, kuwi kok ajènana sèket sèkel slaka, ditimbang manut sèkel sutyi. 4Yèn kanggo wong wadon ajènana telung puluh sèkel, 5lan sing umur limang taun tekan rong puluh taun, yèn lanang ajènana rong puluh sèkel, yèn wadon sepuluh sèkel. 6Lan kanggo sing umur sesasi tekan lima taun, yèn lanang ajènana lima sèkel slaka, yèn wadon telung sèkel slaka. 7Uga kanggo sing umur suwidak taun utawa luwih, yèn lanang ajènana limalas sèkel, yèn wadon sepuluh sèkel. 8Nanging yèn wong mau mlarat banget, nganti ora bisa mbayar regané, kuwi terus digawa marang ngarepé imam, supaya imam netepaké regané; lan imam enggoné netepaké ajiné manut kekuwatané wong sing ngetokké janji mau.
9Yèn janjiné kuwi nganggo kewan sing kena digawé kurban pasrah marang GUSTI, sembarang sing dipasrahké marang GUSTI, kuwi kudu sutyi. 10Kuwi ora kena diijoli utawa dibayar, dadi sing apik diijoli sing ala, utawa sing ala dibayar sing apik. Senajan mengkono yèn kéwan diijoli kéwan liyané, sing diijoli lan ijolé kudu sutyi. 11Yèn kuwi kéwan sing haram, sing ora kena digawé pasrah kurban marang GUSTI, kéwan kuwi digawa marang ngarepé imam, 12terus diregani karo imam, miturut ala-betyiké. Lan sak pira putusané imam, ya tetepana semono okèhé. 13Lan yèn kéwan mau arep ditebus, regané mau ditambahi sak pralimané.
14Yèn ana wong sing nyutyèké omahé, digawé pisungsung sutyi pasrah marang GUSTI, kuwi diregani karo imam, miturut ala-betyiké. Lan sepira putusané imam, ya tetepana semono okèhé regané. 15Nanging yèn sing nyutyèké mau arep nebus omahé, regané omah dipunjuli sak pralimané, sakwisé mengkono omah mau dadi duwèké menèh.
16Yèn ana wong sing nyutyèké sak bagéan lemahé pasrah marang GUSTI, kuwi regané kudu tyotyok karo wiji sing disebar, ya kuwi: wiji jewawut sak omèr sing disebar diregani sèket sèkel slaka. 17Yèn enggoné nyutyèké lemahé mau wiwit ing taun Yobèl, regané tetep semono okèhé. 18Nanging yèn enggoné nyutyèké mau sakwisé taun Yobèl, imam enggoné ngitung regané nuruta tyatyahé taun sing kèri tekan ing taun Yobèl ngarepé, lan kuwi kanggo nyuda regané. 19Lan yèn sing nyutyèké lemah kuwi tenan-tenan arep nebus, wong mau kudu mbayar duwit regané dipunjuli sak pralimané, sakwisé mengkono bali dadi duwèké menèh. 20Nanging yèn lemahé mau ora ditebus, utawa malah wis didol marang wong liyané, kuwi ora kena ditebus menèh, 21nanging waktu luwar ing taun Yobèl, lemah kuwi dadi sutyi kanggo GUSTI, ya kuwi dadi lemah mung kanggo GUSTI, kuwi imam sing mesti nduwèni.
22Nanging yèn sing disutyèkké pasrah marang GUSTI kuwi lemah mentas olèhé tuku, lan ora kepitung lemah duwèké dèk mbiyèn, 23imam enggoné ngregani ngitunga nganti tekan taun Yobèl; ing dina kuwi uga wong mau masrahna duwit regané, kuwi kanggo pisungsung sutyi pasrah marang GUSTI. 24Ing taun Yobèl lemah mau kudu bali marang sing ditukoni ndisik, ya kuwi wong sing wiwitan nduwèni lemah mau.
25Sakkèhé regané kuwi nuruta sèkel sutyi, sing sak sèkelé boboté rong puluh géra. 26Nanging kanggo anak mbarepé kewan sing pantyèn wis dadi wewenangé GUSTI sangka antarané kéwan-kéwan, kuwi ora kena disutyèkké karo sapa waé; dadia sapi, dadia wedus gèmbèl utawa wedus kuwi pada duwèké GUSTI. 27Nanging yèn kuwi kéwan sing haram, kuwi ditebus manut regané, nganggo dipunjuli sak pralimané, lan yèn ora ditebus, kuwi didol manut regané.
28Nanging kanggo samubarang sing wis didèwèkké karo sakwijiné wong marang GUSTI sangka sak bagèané duwèké, dadia manungsa, dadia kewan, utawa lemah, kuwi ora kena didol lan ya ora kena ditebus, awit samubarang sing wis didèwèkké, kuwi Mahasutyi kanggo GUSTI. 29Saben wong sing wis didèwèkké, sing bakal dientèkké, kuwi ora kena ditebus, mesti diukum pati.
30Mengkono uga sakkèhé pisungsung prasepuluhan sangka pametuné lemah, dadia sing disebar ing lemah utawa sangka pametuné wit-witan, kuwi duwèké GUSTI, kuwi pisungsung sutyi kanggo GUSTI. 31Nanging yèn ana sing arep nebus pisungsungé prasepuluhan kuwi dipunjuli sak pralimané. 32Kanggo sakkèhé pisungsung prasepuluhan sangka sapi lan wedus kuwi sangka sakkèhé kéwan sing liwat ing sak ngisoré tekené pangon waktu diitung, kuwi sak prasepuluhé dadia pisungsung sutyi kanggo GUSTI. 33Ora kena dipilih endi sing apik utawa endi sing ala, ya ora kena diijoli; nanging yèn meksa diijoli, kéwan sing diijoli lan sing diijolaké kuwi kabèh dadi sutyi, ora kena ditebus.”
34Kuwi mau pepakon-pepakon sing didawuhké karo GUSTI marang Moses ing gunung Sinai kanggo wong Israèl.
