Lukas 11

₁Ing sakwijiné dina Yésus ndedonga ing sakwijiné panggonan; bareng wis rampung, ana muridé siji sing ngomong: “Gusti, kita supaya pada Panjenengan wulang ndedonga, pada kaya sing diwulangké karo Yohanes marang para muridé.” ₂Yésus terus nyauri, tembungé: “Yèn kowé pada ndedonga, ngomonga ngéné:

₅Terus pada diomongi ngéné menèh: “Yèn tunggalmu ing wantyi tengah wengi menyang omahé kantyané lan omong: Sedulur, mbok aku kok utangi roti telung iji waé. ₆Awit ana kantyaku sing lelungan mampir ing omahku, nanging aku ora nduwé apa-apa, sing kena tak suguhké. ₇Apa ya ing sak njeruhné omah bakal nyauri: Aja nyusahké aku, ta, lawangé wis tak kantying, aku lan anak-anakku wis pada mapan turu, aku ora bisa tangi ngladèni kowé. ₈Aku ngomong marang kowé: Senajan ora gelem tangi lan ngladèni, awit kuwi kantyané, nanging awit sangka enggoné ora nduwé isin kuwi, mesti ya bakal tangi, ngekèki apa sing dibutuhké.

₉Mulané Aku ngomong marang kowé: Pada njaluka, nganti bakal dikèki; pada nggolèkana, nganti bakal pada olèh, pada totok-totoka, nganti bakal dibukakké. ₁₀Awit saben wong sing ndedonga, bakal nampa lan sing golèk, bakal pada olèh, lan sing totok-totok, kuwi bakal dibukakké. ₁₁Endi ana sing jenengé bapak, dijaluki iwak anaké, ngekèki ula, kanggo ijolé iwak? ₁₂Utawa, yèn njaluk endok, apa ya terus diwènèhi kalajengking? ₁₃Dadi, yèn kowé, senajan ala, pada mengertèni ing bab pawèh sing betyik marang anak-anakmu, apa menèh Bapakmu ing swarga mesti bakal ngekèki Roh Sutyi marang sing pada ndedonga.”

₁₄Ing sakwijiné dina Yésus nundungi demit sing njalari bisu, sangka sakwijiné wong. Bareng demité wis metu, wongé bisa guneman. Wong okèh pada nggumun. ₁₅Nanging ana liyané sing pada ngomong ngéné: “Enggoné nundungi demit kuwi nganggo kwasané Bèèlsébul penggedéné para demit.” ₁₆Lan ana menèh sing njaluk tanda sangka swarga, kanggo njajal marang Yésus. ₁₇Nanging Yésus ngerti marang pikirané wong-wong mau, mulané terus ngomong: “Saben kraton sing petyah, kuwi mesti rusak, lan saben brayat sing wargané pada petyah, mesti rusak. ₁₈Yèn sétan kuwi uga petyah karo dèkné déwé, kepriyé bisané tetep ngadek kratoné? ₁₉Dadi, yèn Aku nundungi demit kuwi nganggo kwasané Bèèlsébul, para muridmu enggoné nundungi nganggo kwasané sapa? Mulané ya kuwi sing bakal pada ngadili kowé. ₂₀Nanging yèn Aku nundungi demit nganggo pangwasané Gusti Allah, sejatiné Kratoné Gusti Allah wis teka ing sak tengahmu. ₂₁Yèn ana wong sing rosa lan gegamané pepak kanggo njaga omahé déwé, bandané bakal slamet. ₂₂Nanging yèn katekan wong sing luwih rosa, sing kalah rosa mau terus dilawan lan dikalahké, sak kabèhé gegamané sing diendelaké bakal direbut, lan bandané bakal diedum-edum.

₂₃Sapa sing ora ngrujuki Aku, kuwi nglawan marang Aku lan sapa sing ora nglumpukké bebarengan karo Aku, kuwi mbuyarké.”

₂₄“Yèn roh ala kuwi wis metu sangka wong, terus nglembara menyang panggonané sing suwung kanggo manggon, nanging awit ora pada olèh, terus muni ngéné: tak balènané menèh ing omah sing wis tak tinggal. ₂₅Terus bali, omahé ketemu wis disaponi resik lan ketata betyik. ₂₆Terus metu, lunga ngajak roh ala liyané tyatyahé pitu sing luwih ala, lan terus pada mlebu lan manggon ing kono, terus wong mau alané ngungkuli tenimbang sak durungé.”

₂₇Nalika Yésus ijik ngomong, ana wong wadon sing mbengok marang Panjenengané sangka tengahé wong okèh, semauré: “Rahayu ibuné sing wis nglairké lan sing nusoni Panjenengan.” ₂₈Nanging Yésus terus ngomong: “Sing rahayu kuwi wong-wong sing pada ngrungokké lan nggatèkké tembungé Gusti Allah.”

₂₉Bareng wong okèh pada ngrubung Panjenengané, Yésus terus ngomong: “Wong-wong ing jaman iki, kuwi ala, pada njaluk tanda, nanging ora bakal dikèki kejaba mung tandané Yunus. ₃₀Awit kayadéné Yunus enggoné dadi tanda kanggo wong-wong ing kuta Ninewé, semono uga Putrané Manungsa ya bakal dadi tanda kanggo wong-wong ing jaman iki. ₃₁Mbésuk ing dinané pengadilan, ratu sing sangka negara kidul kuwi bakal tangi bareng karo wong-wong jaman iki lan bakal ngadili wong-wong kuwi. Awit ratu iki teka sangka pungkasané bumi arep ngrungokké kawityaksanané Salomo, nanging sak temené ing kéné iki ngungkuli Salomo. ₃₂Mbésuk ing dina pengadilan, wong-wong ing Ninewé bakal pada tangi bebarengan karo wong-wong jaman iki, lan bakal ngadili wong-wong iki. Awit wong-wong Ninewé kuwi bareng ngrungokké pituturé Yunus terus pada mratobat, nanging sak temené ing kéné iki ngungkuli Yunus.”

₃₃“Ora ana wong nyumet dimar sing terus disèlèhké ing panggonan sing ndelik utawa ditutupi gentong, nanging ditumpangké ing tyagak dimar, supaya wong kabèh sing mlebu omah bisa weruh padangé. ₃₄Mripatmu kuwi dadi dimaré awakmu. Yèn mripatmu betyik, awakmu sekujur dadi padang, nanging yèn mripatmu ala, awakmu dadi peteng. ₃₅Mulané pada sing ati-ati, pepadang ing kowé kuwi aja nganti dadi peteng. ₃₆Yèn awakmu sekujur padang lan ora ana pérangané sing peteng, mesti kabèh dadi padang, ya kaya yèn kowé kena ing slaraté dimar.”

₃₇Bareng Yésus wis rampung enggoné mulangi, ana wong Farisi ngundang mangan ing omahé. Panjenengané ya terus mlebu lan njagong mangan. ₃₈Wong Farisi mau bareng weruh Yésus kok ora wisuh ndisik sak durungé mangan, dadi nggumun. ₃₉Nanging Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Kowé para Farisi, kowé pada ngresiki njabané tuwung lan kendi, nanging ing njeruhmu kebak rampasan lan sing ala. ₄₀Hé, wong-wong bodo, Panjenengané sing nyiptaké sisih njabané kuwi apa ya ora nyiptaké njeruhné? ₄₁Mung waé isiné kuwi kurbana, lah mengko sak kabèhé bakal dadi resik kanggo kowé. ₄₂Nanging tyilaka kowé, hé, para Farisi, awit kowé pada mbayar prasepuluhan sangka godong selasih, inggu lan janganan, nanging kowé pada nglalèkké keadilan lan katrésnané Gusti Allah. Perkara-perkara kuwi kudu dilakoni, tanpa nglalèkké sing liyané. ₄₃Tyilaka kowé, hé, para Farisi, awit ing sinaguk kowé pada seneng lungguh ing ngarep lan seneng nampa panghurmatan ing pasar. ₄₄Tyilaka kowé, awit kowé kuwi kayadéné kuburan sing tanpa tenger; wong-wong sing mlaku ing sak nduwuré pada ora weruh.”

₄₅Terus ana sakwijiné juru Torèt sing nyauri, tembungé: “Guru, yèn Panjenengan ngomong mengkéné kuwi, tegesé uga ngrèmèhké golongan kita.” ₄₆Nanging Panjenengané terus nyauri, tembungé: “Kowé ya pada tyilaka, hé, para juru Torèt, awit kowé pada ngemoti wong karo momotan sing ora bisa diangkat, nanging kowé déwé ora nganti ndemèk momotan kuwi nganggo drijimu siji waé. ₄₇Tyilaka kowé; awit kowé pada mbangun kuburané para nabi, nanging leluhurmu déwé sing matèni. ₄₈Dadiné kowé pada ngaku, yèn kowé pada mbenerké pertingkahé leluhurmu, awit leluhurmu kuwi pada matèni para nabi mau, nanging kowé pada mbangun kuburané. ₄₉Mulané kawityaksanané Gusti Allah ngomong: Aku bakal ngutus para nabi lan para rasul, marang wong-wong kuwi lan golongané kuwi ana separo sing bakal dipatèni lan sing dianiaya. ₅₀Supaya kanggo wong-wong jaman iki diwaleské getihé sak kabèhé para nabi sing wis dikutahké, wiwit nalika bumi digawé, ₅₁wiwit sangka getihé Habèl nganti getihé Sakaria, sing dipatèni ing antarané mesbèh lan Griya sutyiné Gusti Allah. Malah Aku ngomong marang kowé: Kabèh kuwi mau mesti bakal diwaleské marang wong-wong jaman iki. ₅₂Tyilaka kowé, hé, para juru Torèt, awit kowé wis pada njupuk kuntyiné kaweruh; kowé déwé ora mlebu, nanging wong sing arep mlebu pada kok alang-alangi.”

₅₃Bareng Yésus wis lunga sangka panggonan kono, para juru Torèt lan para wong Farisi pada ngintyim-intyim marang Panjenengané lan ngebyuki Panjenengané karo pitakonan werna-werna, ₅₄uga pada mbudidaya gawé pasangan kanggo nyekel Panjenengané karo apa sing diomongké.