Lukas 18

₁Yésus ngekèki semonan marang para muridé, sing tegesé supaya tansah pada ndedonga, aja nganti jelèh. ₂Tembungé: “Ing sakwijiné kuta ana rèkter sing ora wedi marang Gusti Allah lan ora ngajèni marang wong. ₃Ing kuta kono ana randa sing terus-terus marani rèkter mau lan ngomong: Panjenengan supaya ngekèki keadilan marang kula anggèn kula nduwé perkara karo mungsuh kula. ₄Rèkter mau sak untara suwé ora gelem nuruti karepé randa, nanging terus mikir ngéné: Senajan aku ora wedi marang Gusti Allah lan ora ngajèni marang wong siji-sijia, ₅mung waé awit randa iki tansah gawé susahku, apiké tak kèki keadilan waé, supaya aja terus-terus teka lan pungkasané ngamuk aku.” ₆Gusti terus ngomong: “Pada gatèkna apa sing ditindakké karo rèkter sing seneng sak wenang-wenang kuwi! ₇Apa Gusti Allah ora bakal ngekèki keadilan marang para pilihané sing awan wengi pada sambat marang Panjenengané? Lan apa Panjenengané enggoné arep ngekèki pitulungan diolor-olor? ₈Aku ngomong marang kowé: Panjenengané bakal gelis ngekèki keadilan. Nanging yèn Putrané Manungsa teka ing bumi, apa bakal ijik nemoni wong sing pertyaya?”

₉Marang wong sing nganggep awaké déwé sampurna lan ngrèmèhké marang wong liyané, Panjenengané ngekèki semonan, ngéné: ₁₀“Ana wong loro pada mlebu ing Griya Sutyi arep ndedonga; sing siji wong Farisi, sijiné juru pajek. ₁₁Wong Farisi kuwi ngadek lan ndedonga sak njeruhné atiné ngéné: Duh, Gusti Allah, kula masrahaké tembung maturkesuwun ing ngarepé Panjenengan, nanging kula ora pada karo wong-wong liya, duduk rampok, duduk wong sing nandangi sak wenang-wenang, duduk wong sing mlaku bédang lan ora kaya juru pajek kuwi. ₁₂Kula pasa kaping pindo seminggu. Sangka kabèh pametuné kula, kula pisungsungké sak prasepuluhé. ₁₃Kosok baliné juru pajek kuwi mung ngadek rodok adoh, malah ndangak marang langit waé ora wani, nanging mung ngantemi dadané lan ngomong ngéné: Duh, Gusti Allah, kula wong dosa supaya Panjenengan welasi. ₁₄Aku ngomong marang kowé: Wong iki mulih karo dianggep bener karo Gusti Allah, nanging sijiné mau ora. Awit sapa sing ngluhurké awaké déwé, bakal diasorké, nanging sing ngasorké awaké déwé, kuwi bakal diluhurké.”

₁₅Terus ana wong sing pada teka nekaké anak-anaké sing ijik tyilik marang Yésus, supaya pada didemok karo tangan-Né. Weruh sing mengkono kuwi para muridé pada nesu marang wong-wong mau. ₁₆Nanging terus pada dityeluk karo Yésus lan pada diomongi: “Wis bèn ta botyah-botyah pada teka marang Aku, aja kok penggak, awit wong-wong sing kaya mengkono kuwi sing pada nduwèni Kratoné Gusti Allah. ₁₇Aku ngomong marang kowé: Sak temené sapa sing enggoné nampani Kratoné Gusti Allah ora kaya botyah tyilik, kuwi ora bakal mlebu ing kono.”

₁₈Tyritané ana sakwijiné pemimpin takon marang Yésus ngéné: “Duh, Guru sing apik, apa sing kudu kula lakoni, supaya olèh urip langgeng?” ₁₉Semauré Yésus: “Kenèng apa kowé ngarani Aku apik? Ora ana wong siji waé sing apik kejaba mung Gusti Allah déwé. ₂₀Mestiné kowé wis weruh kabèh perintahé Gusti Allah: Kowé aja mlaku bédang, aja matèni, aja nyolong, aja ngutyapké paseksi goroh, ngajènana bapak ibumu.” ₂₁Semauré wong mau: “Kuwi kabèh wis kula lakoni wiwit enom.” ₂₂Krungu sing mengkono kuwi Yésus terus ngomong: “Ijik ana siji sing kudu kok lakoni: Kabèh bandamu edolen lan dum-dumna marang wong-wong mlarat, nganti kowé bakal nduwé banda ing swarga, terus mrénéa, mèlua Aku.” ₂₃Bareng wong mau krungu tembungé kuwi, terus sedih, awit sugih banget. ₂₄Terus didelok karo Yésus lan diomongi: “Pantyèn angèl banget kanggo wong sugih banda, bisané mlebu ing Kratoné Gusti Allah. ₂₅Awit luwih gampang unta nlusup ing bolongané dom, tenimbang karo wong sugih mlebu ing Kratoné Gusti Allah.” ₂₆Wong-wong sing pada krungu pada ngomong: “Yèn mengkono, sapa sing bisa pada olèh keslametan?” ₂₇Tembungé Yésus: “Apa sing mokal kanggo manungsa, kuwi ora mokal kanggo Gusti Allah.”

₂₈Pétrus ngomong: “Kita wis pada ninggalké kabèh duwèké kita terus mèlu Panjenengan.” ₂₉Tembungé Yésus: “Aku ngomong marang kowé, sak temené saben wong sing awit sangka Kratoné Gusti Allah ninggal omahé, bojoné utawa seduluré, wong tuwané utawa anak-anaké, ₃₀kuwi bakal nampa balesan tikel-tikel, ing jaman saiki uga lan ing jaman sing bakal kelakon bakal nampa urip langgeng.”

₃₁Yésus terus nyeluk muridé rolas lan diomongi ngéné: “Saiki kita pada menyang Yérusalèm lan kabèh sing ketulis karo para nabi kanggo Putrané Manungsa, kuwi bakal kedadian tenan. ₃₂Awit Panjenengané bakal dipasrahké marang wong-wong kapir, dipoyoki, disiya-siya lan diidoni, ₃₃lan dipetyuti terus dipatèni lan ing telung dinané bakal tangi.” ₃₄Nanging para muridé pada ora mengertèni babar pisan bab kuwi kabèh; pada ketutupan lan pada ora nyandak marang isiné tembungé mau.

₃₅Bareng Panjenengané Yésus wis mèh tekan Yériko, ana wong lamur lungguh ing pinggir dalan, ngemis. ₃₆Nalika krungu wong okèh pada liwat, wong mau takon: “Apa kuwi?” ₃₇Ana wong sing nyauri: “Yésus sing sangka Nasarèt liwat.” ₃₈Wong lamur kuwi terus nyuwara banter: “Duh, Yésus, Putrané Daved, kula supaya Panjenengan welasi!” ₃₉Wong-wong sing pada mlaku ing ngarep pada ngélikké wong mau, dikongkon meneng. Nanging mbengoké malah mundak banter: “Duh, Putrané Daved, kula supaya Panjenengan welasi!” ₄₀Yésus terus mandek lan ngongkon nekaké wong mau. Bareng wis ing ngarepé, Yésus takon: ₄₁“Karepmu dikapakké?” Semauré: “Duh, Gusti, kula njaluk bisaa weruh.” ₄₂Yésus terus ngomong marang wong kuwi: “Bisa weruh! Pengandelmu sing mitulungi kowé.” ₄₃Sak nalika kuwi uga wong mau bisa weruh, terus pada mèlu mlakuné Yésus karo ngluhurké Gusti Allah. Kabèh wong sing pada weruh lelakon kuwi pada memuji marang Gusti Allah.