Matius 15

₁Sakwisé kuwi terus ana para Farisi lan juru Torèt sangka Yérusalèm pada teka marang Yésus lan ngomong: ₂“Apa sebabé, murid Sampéyan kok pada nerak adat tata-tyarané para leluhur kita? Yèn arep mangan kok pada ora wisuh tangan ndisik?” ₃Nanging Panjenengané nyauri marang wong-wong mau, tembungé: “Kenèng apa kowé kok uga pada nerak angger-anggeré Gusti Allah kanggo netepi adatmu déwé? ₄Awit Gusti Allah ngomong: Kowé ngajènana bapak ibumu; lan menèh: Sapa sing nyepatani bapak utawa ibuné kudu mati. ₅Sak njeruhné omongmu: sapa sing omong marang bapak utawa ibuné: Apa sing maédahi kanggo sampéyan sing mesti kula pasrahké, kuwi wis kanggo kurban pisungsung kanggo Gusti, ₆wong kuwi terus wis ora kuwajipan ngajèni bapaké utawa ibuné menèh. Dadiné kowé wis ora ngajèni pepakoné Gusti Allah kanggo netepi adatmu déwé. ₇Hé, wong lamis, bener temen tembungé nubuaté Yésaya kanggo kowé:

₁₀Yésus terus nyeluk wong okèh, lan diomongi ngéné: ₁₁“Pada rungokna lan ngertènana: Sing ngregeti wong kuwi duduk sing mlebu ing tutuk, nanging sing metu sangka tutuk, kuwi sing ngregeti wong.”

₁₂Ing waktu kuwi para muridé pada teka marang Yésus lan ngomong: “Apa Panjenengan weruh, yèn para Farisi bareng krungu tembungé kuwi mau terus pada lara atiné?” ₁₃Panjenengané nyauri: “Saben tanduran sing duduk tandurané Bapak-Ku ing swarga kuwi bakal dijebol sak oyot-oyoté. ₁₄Jarna waé wong-wong kuwi, kuwi wong lamur nuntun wong lamur. Yèn wong lamur nuntun wong lamur, loro-loroné mesti pada ketyemplung ing juglangan.”

₁₅Pétrus terus ngomong marang Panjenengané: “Semonan kuwi supaya Panjenengan dunungké.” ₁₆Panjenengané terus ngomong: “Dadi kowé ya pada durung mengertèni? ₁₇Apa kowé pada ora mengertèni, yèn samubarang sing mlebu ing tutuk, kuwi parané menyang weteng terus dibuwang ing jumbleng? ₁₈Nanging samubarang sing metu sangka tutuk kuwi asalé sangka ati lan ya kuwi sing ngregeti manungsa. ₁₉Awit sangka ati kuwi kewetu pikiran sing ala, matèni, mlaku bédang, memédok, nyolong, sumpah palsu lan pitenah. ₂₀Ya kuwi sing gawé regeté wong. Nanging mangan ora nganggo wisuh kuwi ora ngregeti wong.”

₂₁Yésus terus lunga sangka kono mlaku menyang bawah Tirus lan Sidon. ₂₂Terus ana wong Kanaan sangka jajahan kono sing teka karo mbengok: “Duh, Gusti, Putrané Daved, supaya melasi kula, anak kula wadon ketèmpèlan demit, melas banget.” ₂₃Nanging Panjenengané ora nyauri babar pisan. Para muridé pada teka lan njaluk marang Panjenengané, supaya: “Wong kuwi dikongkon lunga, nanging dèkné kok mèlu kita karo mbengok-mbengok.”

₂₄Panjenengané terus nyauri, tembungé: “Aku mung diutus marang wedus-wedus gèmbèl turunané Israèl sing pada ilang.” ₂₅Nanging wong wadon mau terus teka lan sujut marang Panjenengané lan ngomong: “Duh, Gusti, njaluk tulung!” ₂₆Nanging Panjenengané nyauri, tembungé: “Ora betyik, wong njupuk rotiné botyah-botyah terus diuntyalké marang asu.” ₂₇Semauré wong wadon mau: “Bener Gusti, nanging asu apa ora ya pada mangan tyuwilan-tyuwilan sing tiba sangka méjané bendarané.” ₂₈Ing kono Yésus terus nyauri, tembungé: “Hé, wong wadon, gedé pengandelmu, mulané dadia apa sing dadi karepmu.” Wiwit waktu kuwi uga, anaké wadon mau dadi waras.

₂₉Yésus sakwisé lunga sangka panggonan kono, terus lunga menyang pinggir segara Galiléa lan munggah gunung, terus njagong ing kono. ₃₀Terus ana wong okèh sing pada gembruduk teka marang Panjenengané nggawa wong lumpuh, wong pintyang, wong lamur, wong bisu lan wong liya-liyané okèh, pada digawa ing ngarepé Yésus, lan Panjenengané terus maraské wong mau kabèh. ₃₁Terus wong okèh pada nggumun weruh wong bisu pada guneman, wong pintyang pada waras, wong lumpuh pada mlaku, wong lamur bisa weruh, lan kabèh terus pada ngluhurké Gusti Allahé Israèl.

₃₂Sakwisé kuwi Yésus terus nyeluk para muridé, pada diomongi ngéné: “Atiku trenyuh banget sangka welasé marang wong okèh iki. Wis telung dina enggoné pada ngetutké Aku, nanging pada ora nduwé apa sing kena dipangan. Aku ora bakal ngongkon mulih wong-wong kuwi, karo pada kaliren, mengko pada ambruk ing dalan.” ₃₃Para muridé terus pada ngomong marang Panjenengané: “Ing panggonan sing sepi iki sangka ngendi kita olèh roti sing okèh, nganti mareki wong okèh sing sak méné tyatyahé?” ₃₄Tembungé Yésus marang para murid: “Kowé pada nduwé roti pira?” Semauré para murid: “Pitu lan ana iwak tyilik-tyilik.” ₃₅Yésus terus ngongkon marang wong okèh kuwi, supaya pada lungguh ing lemah. ₃₆Sakwisé mengkono Panjenengané terus njaluk roti pitu lan iwak-iwak mau, sakwisé ndonga matur kesuwun, terus pada dityuwil-tyuwil lan dikèkké marang para murid, lan para murid pada ngedum marang wong okèh. ₃₇Wong kabèh terus pada mangan nganti warek. Sakwisé mengkono turahané diklumpukké, nganti dadi pitung kranjang kebak. ₃₈Lan sing mangan wong 4000 tyatyahé, mung wong lanang waé, ora kepitung wong wadon lan botyah-botyah. ₃₉Sakwisé ngongkon marang wong okèh, supaya pada mulih. Panjenengané terus numpak kapal lunga menyang bawah Magadan.