Matius 16

₁Para Farisi lan Saduki pada teka arep njajal marang Yésus. Wong-wong kuwi pada njaluk marang Panjenengané, supaya ngekèki tanda sangka swarga. ₂Panjenengané nyauri marang wong-wong kuwi, tembungé: “Ing wayah soré kowé ngomong, ‘Iki bakal terang, awit langité abang semilak’ ₃lan ing wayah ésuk kowé omong, ‘Dina iki ora apik, awit langité abang surem.’ Kowé bisa mbédakké rupané langit, nanging tanda-tandané jaman ora ngerti. ₄Golongan sing ala lan ora setia iki njaluk tanda, nanging bakal ora dikèki, kejaba mung tandané nabi Yunus.” Panjenengané terus lunga ninggalké wong-wong mau.

₅Waktu para murid pada nyabrang tlaga, pada lali ora nggawa roti. ₆Yésus ngomong marang para muridé: “Pada awas, pada sing ati-ati marang raginé para Farisi lan Saduki!” ₇Para muridé pada rerembukan bab tembungé kuwi, tembungé: “Enggoné ngomong mengkono kuwi apa ora awit kita pada ora sangu roti.” ₈Bareng Yésus weruh apa sing pada dirembuk kuwi, terus ngomong: “Kenèng apa kowé pada rerembukan bab ora ana roti, hé, wong sing tyupet ing pengandel? ₉Apa kowé durung pada mengertèni? Apa pada ora kèlingan bab roti lima kanggo wong 5000 lan turahé pirang kranjang sing kok klumpukké? ₁₀Mengkono uga bab roti pitu kanggo wong 4000 lan turahé pirang kranjang sing kok klumpukké? ₁₁Kepriyé ta nanging kowé kok pada ora mengertèni, yèn sing Tak karepké kuwi duduk roti. Nanging pada sing ati-ati marang raginé para Farisi lan Saduki!” ₁₂Ing kono para murid banjur pada mengertèni, yèn tembungé Gusti kuwi mau, ora supaya ati-ati marang raginé roti, nanging marang piwulangé para Farisi lan Saduki.

₁₃Bareng Yésus teka ing panggonan Kaisaréa Filipi, terus takon marang para muridé: “Wong-wong ngarani, Putrané Manungsa kuwi sapa?” ₁₄Semauré para murid: “Ana sing tyerita: Yohanes Pembaptis, ana uga sing nganggep: Elia; ana menèh sing nganggep: Yérémia utawa salah sijiné nabi.” ₁₅Panjenengané terus takon: “Nanging kowé déwé pada ngarani Aku iki sapa?” ₁₆Banjur Simon Pétrus nyauri: “Panjenengan kuwi Mésias, Putrané Gusti Allah sing urip!” ₁₇Nyemauri tembungé Pétrus, Yésus terus ngomong: “Rahayu kowé! Simon, anaké Yunus, awit sing medaraké marang kowé kuwi duduk manungsa, nanging Bapak-Ku ing swarga. ₁₈Lan Aku ngomongi marang kowé: Kowé kuwi Pétrus, lan ing sak nduwuré watu iki, Aku bakal mbangun pasamuan-Ku, lan kwasané ndonyané pati ora bakal ngalahké. ₁₉Kowé bakal Tak pasrahi kuntyiné Kraton swarga. Apa sing kok talèni ing ndonya bakal ketalènan ing swarga, lan apa sing kok utyuli, bakal utyul ing swarga.” ₂₀Panjenengané terus ngélingké para muridé, supaya ora ngomongké marang sapa waé, yèn Panjenengané kuwi Kristus.

₂₁Wiwit waktu kuwi Yésus ndunungké marang para muridé, yèn Panjenengané kudu lunga menyang Yérusalèm lan bakal ngalami sangsara werna-werna awit sangka penggawéané para pinituwa, para pengarepé imam lan para juru Torèt lan terus dipatèni, lan ing telung dinané tangi menèh. ₂₂Nanging Pétrus narik Panjenengané, karo ngomong: “Gusti, supaya Gusti Allah ngedohké bab kuwi! Aja pisan-pisan Gusti nganti katekan sing mengkéné kuwi.” ₂₃Nanging Panjenengané terus ménguh lan ngomong marang Pétrus: “Hé, sétan, minggira. Kowé kuwi dadi sandungan-Ku, awit kowé ora mikir apa sing dipikir karo Gusti Allah, nanging mung mikir pikirané manungsa.”

₂₄Yésus terus ngomong marang para muridé: “Yèn ana wong sing arep mèlu Aku, wong kuwi kudu nyingkur awaké déwé lan manggul salipé terus mèlua Aku. ₂₅Awit sapa sing nylametké nyawané, kuwi bakal kélangan nyawané, nanging sing kélangan nyawané awit sangka Aku, kuwi bakal nemu nyawané. ₂₆Apa gunané wong pada olèh ndonya iki kabèh, yèn kélangan nyawané? Lan apa sing bakal dikèkké kanggo ijolé nyawané? ₂₇Awit Putrané Manungsa bakal teka nganggo kamulyan-Né Bapaké, diubengi karo para mulékaté; ing waktu kuwi Panjenengané bakal ngupahi marang saben wong miturut penggawéané. ₂₈Sak temené Aku ngomong marang kowé: Wong-wong sing pada ing kéné iki ana sing ora bakal pada mati, sak durungé weruh Putrané Manungsa teka karo kratoné.”