Semonan bab prawan-prawan sing wityaksana lan sing bodo
1“Ing waktu kuwi bab Kratoné swarga dipadakké kaya prawan sepuluh, sing njupuk ontyoré terus budal metuk pengantèn lanang. 2Lima sangka sing sepuluh kuwi bodo, nanging sing lima wityaksana. 3Sing bodo mau nggawa ontyoré ora nggawa sèrep lenga, 4nanging sing wityaksana, nggawa ontyor lan lenga ing adahé. 5Awit pengantèné suwé ora teka-teka, prawan-prawan mau pada ngantuk lan terus turu. 6Bareng wayah tengah wengi ana wong surak-surak: kuwi pengantèné! Pada petuken! 7Prawan-prawan mau pada tangi lan nata ontyor-ontyoré. 8Prawan-prawan sing bodo terus nembung marang sing wityaksana: Kita pada wènèhana lengamu setitik, awit ontyor kita pada arep mati. 9Nanging prawan-prawan sing wityaksana pada nyauri karo ngomong: Aja, mengko ora nyukupi kanggo kita lan kowé. Aluwung pada lungaa menyang enggoné sing adol lan tukua kanggo awakmu déwé. 10Waktu ijik pada lunga tuku lenga, pengantèn teka lan sing wis siap pada bareng pengantèn mlebu ing pésta, lawangé terus dikantying. 11Sakwisé mengkono prawan-prawan liyané ya teka lan ngomong: Bendara, bendara, kita dibukakké lawangé! 12Nanging pengantèné nyauri, tembungé: Sak temené Aku ngomong marang kowé: Aku ora kenal karo kowé. 13Mulané pada jaga-jagaa, awit kowé pada ora ngerti dinané lan wantyiné.”
Semonan bab talénta
14“Awit bab kuwi kayadéné wong sing arep lelungan menyang negara mantya, terus ngundangi abdi-abdiné lan masrahké bandané marang abdi-abdiné mau. 15Marang sing siji bendara kuwi ngekèki limang talénta, marang sijiné rong talénta lan marang sijiné menèh sak talénta, siji lan sijiné miturut kesaguhané déwé-déwé, lan bendara mau terus budal. 16Sing nampa limang talénta terus lunga, mlaku dagang nganggo duwité kuwi lan pada olèh bati limang talénta. 17Mengkono uga sing nampa rong talénta ya pada olèh bati rong talénta. 18Nanging sing nampa sak talénta kuwi lunga ngeduk lemah nggawé juglangan lan nyimpen duwité bendarané. 19Sakwisé suwé bendarané abdiné mau mulih, terus itung-itungan karo abdi-abdiné. 20Sing nampa limang talénta masrahaké batiné limang talénta, karo ngomong: Bendara, Panjenengan masrahké limang talénta marang kula; iki kula olèh bati limang talénta. 21Bendarané ngomong marang batur kuwi: Apik, hé abdi sing betyik lan temen; kowé wis temen kanggo perkara sing tyilik, kowé bakal tak pertyaya perkara sing gedé; maraa mlebua mèlu ngrasaké kebungahané bendaramu. 22Sing nampa rong talénta uga maju, karo ngomong: Bendara, Panjenengan masrahké rong talénta marang kula; kula olèh bati rong talénta. 23Bendarané omong marang batur kuwi: Apik, hé abdi sing betyik lan temen; kowé wis temen kanggo perkara sing tyilik, kowé bakal tak pertyaya perkara sing gedé; maraa mlebua mèlu ngrasaké kebungahané bendaramu. 24Sing nampa sak talénta uga terus maju karo ngomong: Bendara, kula ngerti, yèn panjenengan kuwi wong kereng sing manèni ing panggonan sing ora panjenengan sebari lan njukuki sangka panggonan sing ora panjenengan tanduri. 25Mila kula karo wedi, kula terus lunga nyimpen talénta panjenengan ing njeruhné lemah. Iki panjenengan tampani apa sing dadi duwèké panjenengan! 26Bendarané terus nyauri: Hé, abdi sing ala lan kesèt, kowé wis ngerti, yèn aku manèni ing panggonan sing ora tak sebari lan nglumpukké sangka panggonan sing ora tak tanduri. 27Yèn mengkono, kowé kuduné masrahké duwitku marang wong sing nglakokké duwit lan yèn aku teka aku nampani bali, kuwi uga sak anakané. 28Mulané taléntané kuwi jaluken, terus wènèhna marang sing nduwé sepuluh talénta kuwi. 29Awit sapa sing nduwé, bakal dikèki lan bakal nduwé nganti lubèr-lubèr. Nanging sangka wong sing ora nduwé, bakal dijukuk sembarang duwèké kabèh. 30Lan abdi sing tanpa guna kuwi untyalna menyang pepeteng sing peteng déwé. Ing kono bakal ana tangis lan keroté untu.”
Bab pengadilan sing pungkasan
31“Mbésuk yèn Putrané Manungsa teka nganggo kamulyan-Né lan sak kabèhé mulékat pada mèlu, Panjenengané terus njagong ing dampar kamulyan-Né. 32Sak kabèhé bangsa terus bakal tak klumpukké ing ngarepé lan Panjenengané bakal misah-misahké bangsa-bangsa kuwi siji lan sijiné, kayadéné pangon enggoné misah-misahké wedus gèmbèl karo wedus 33lan pangon kuwi mapanké wedus gèmbèl ing tengené, nanging wedus ing kiwané. 34Terus ratu bakal ngomong marang sing ana tengené: Hé, para sing kaberkahan karo Bapak-Ku, maraa, pada tampanana warisan Kraton, sing wis dityawiské marang kowé wiwit kedadiané jagat. 35Awit waktu Aku ngelih, kowé ngekèki mangan Aku; waktu Aku ngelak, kowé ngekèki ngombé Aku; waktu Aku dadi wong mantya, kowé ngekèki inepan Aku; 36waktu Aku wuda, kowé ngekèki salin Aku, waktu Aku lara, kowé niliki Aku; waktu Aku diukum, kowé niliki nemoni Aku. 37Ing kono para wong sing mlakuné bener kuwi bakal pada ngomong: Gusti, waktu kapan kita ngerti Panjenengan ngelih terus kita ngekèki mangan, utawa ngelak terus kita ngekèki ngombé? 38Kapan kita ngerti Panjenengan dadi wong mantya terus ngekèki inepan, utawa wuda terus kita ngekèki salin? 39Kapan kita ngerti Panjenengan lara utawa diukum, terus kita teka nemoni Panjenengan? 40Ratu nyauri, tembungé marang wong-wong kuwi: Sak temené Aku ngomong marang kowé: Sak pira sing kok tindakké marang salah siji sangka sedulur-sedulurku sing tyilik déwé iki, kuwi kowé nindakké kanggo Aku. 41Sakwisé mengkono Panjenengané ya bakal ngomong marang ing kiwané: Hé wong sing pada kena karo bebendu, minggira sangka ngarep-Ku, menyang ing geni langgeng, sing wis dityawiské kanggo iblis lan para mulékaté. 42Awit waktu Aku ngelih, kowé ora ngekèki mangan Aku; waktu Aku ngelak, kowé ora ngekèki ngombé; 43waktu Aku dadi wong mantya, kowé ora nampani Aku ing brayatmu; waktu Aku wuda kowé ora ngekèki klambi Aku; waktu Aku lara lan ing paukuman, kowé ora niliki Aku. 44Ing kono wong-wong mau ya bakal pada nyauri karo ngomong: Gusti, waktu apa kita ngerti Panjenengan ngelih, utawa ngelak, utawa mantya, utawa wuda utawa lara, utawa diukum lan kita ora ngladèni Panjenengan? 45Panjenengané terus bakal nyauri wong-wong mau karo ngomong: Sak temen-temené Aku ngomong marang kowé, sak pira sing ora kok tindakké marang sing tyilik déwé iki, kuwi ya ora kok tindakké kanggo Aku. 46Lan wong-wong kuwi bakal pada mlebu ing paukuman langgeng, nanging para wong sing mlakuné bener bakal mlebu ing urip langgeng.”
