Matius 8

₁Sakwisé Yésus medun sangka gunung, wong pirang-pirang pada ngetutké Panjenengané. ₂Lan ing kono ana wong lara lépra teka lan sujut marang Panjenengané, semauré: “Gusti, yèn Panjenengan gelem, ya mesti bisa mbirat reget kula.” ₃Panjenengané terus ngelungké tangané, ndemèk wong mau lan ngomong: “Aku gelem, mbirat najismu.” Sakwat kuwi diresiki léprané sak nalika wongé dadi resik. ₄Yésus terus ngomong marang wong mau, tembungé: “Kedadian iki aja kok omong-omongké marang sapa-sapa. Wis lungaa, awakmu duduhana marang imam lan pasraha kurban sing dipréntahké karo Moses, kanggo paseksi marang wong.”

₅Waktu Yésus mlebu ing kuta Kapernaum, ana sakwijiné komendan Romawi teka marang Panjenengané lan nduwé penjaluk, tembungé, ₆“Gusti, abdi kula lara lumpuh, nggluntung ing omah, nemen banget anggèné ngrasaké lara.” ₇Panjenengané terus ngomong: “Aku Tak mrana, Tak waraské.” ₈Nanging penggedéné suradadu mau, semauré: “Gusti, kula ora pantes nampani Panjenengan ing gubuk kula, betyiké Panjenengan gelem ngomong sak tembung waé, abdi kula mesti terus waras. ₉Awit kula déwé iki wong sing dikwasani lan ya ngwasani suradadu. Yèn kula ngongkon marang salah siji suradadu: Lungaa! terus lunga; utawa marang liyané: Mrénéa! ya terus teka. Lan marang batur kula: Kuwi lakonana! ya terus dilakoni.” ₁₀Bareng Yésus krungu sing mengkono kuwi, Panjenengané nggumun, terus ngomong marang sing pada mèlu: “Sak temené Aku ngomong marang kowé: Pengandel sing seméné gedéné iki Aku durung tau tumun ing sak tengahé bangsa Israèl. ₁₁Aku ngomong marang kowé: Bakal okèh wong sing teka sangka wétan lan ing kulon sing pada mèlu mangan bebarengan pésta karo Abraham, Isak lan Yakub ing Kratoné swarga, ₁₂nanging para anaké Kraton bakal pada dibuwang menyang pepeteng ing njaba, ing kono bakal ana tangis lan keroté untu.” ₁₃Yésus terus ngomong marang komendan mau: “Wis, muliha, dadia kaya sing dadi pengandelmu.” Sak nalika kuwi uga abdiné waras.

₁₄Bareng Yésus teka ing omahé Pétrus, Panjenengané weruh ibu maratuwané Pétrus nggluntung ing peturoné, lara panas. ₁₅Terus didemèk tangané, panasé terus ilang, terus ngladèni dayohé. ₁₆Soréné okèh wong sing pada ketèmpèlan demit sing pada digawa menyang Yésus. Demité pada ditundungi karo tembungé lan sak rupané wong sing ngalami lara pada diwaraské. ₁₇Bab iki kelakon supaya digenepi apa sing didawuhké karo nabi Yésaya: “Panjenengané wis mikul karingkihané kita lan nyangga lelara kita.”

₁₈Bareng Yésus weruh wong pada ngrubung Panjenengané, terus ngongkon supaya pada nyabrang. ₁₉Terus ana sakwijiné juru Torèt sing teka lan ngomong: “Guru, kula arep mèlu Panjenengan menyang ngendi waé mlaku Panjenengan.” ₂₀Yésus ngomong: “Asu alasan pada nduwé rong, lan manuk ing awang-awang pada nduwé susuh, nanging Putrané Manungsa ora nduwé panggonan kanggo nyèlèhké sirahé.”

₂₁Wong liyané, ya kuwi salah sijiné muridé, ngomong marang Panjenengané: “Gusti, kula supaya Panjenengan lilani lunga ndisik arep ngubur bapak kula.” ₂₂Nanging Yésus ngomong: “Kowé mèlua Aku, wong mati bèn pada ngubur tunggalé wong mati.”

₂₃Yésus terus munggah ing kapal, para muridé pada mèlu. ₂₄Dadakan ana lésus ing segara kono, prauné nganti diantemi karo ombak, nanging Yésus turu. ₂₅Para muridé terus pada teka nggugah, tembungé: “Duh, Gusti, njaluk tulung, kita pada tyilaka.” ₂₆Panjenengané terus ngomong marang para muridé, tembungé: “Kenèng apa kowé pada wedi, hé, wong sing tyupet ing pengandel?” Panjenengané terus ngadek lan nggetak angin kuwi lan segara, terus sirep. ₂₇Wong-wong pada nggumun, tembungé: “Iki wong apa ta, kok nganti angin lan segara kok ya pada manut karo tembungé!”

₂₈Bareng Panjenengané wis tekan ing sabrang, ya kuwi ing bawahé wong Gadara terus ditekani wong loro sing pada ketèmpèlan demit, sangka kuburan lan banget mbebayani, nganti ora ana wong siji-sijia sing wani liwat ing dalan kono. ₂₉Lan terus wong loro kuwi pada mbengok banter, tembungé: “Perkara apa ta Panjenengan karo kita, duh, Putrané Gusti Allah? Apa tekané Panjenengan arep nglarani kita sak durung waktuné?” ₃₀Ora adoh sangka kono ana babi sak grombolan gedé, sing ijik diengon. ₃₁Terus pada nduwé penjaluk marang Panjenengané, tembungé: “Mbok kita pada Panjenengan préntah lunga, supaya kita dipréntahké manggon ing babi sak grombolan kuwi.” ₃₂Panjenengané terus ngomong: “Pada lungaa!” Terus pada metu lan manggon ing babi-babi mau. Babi sak grombolan kuwi kabèh terus pada mblayu gembruduk medun sangka èrèng-èrèngé jurang, njegur ing segara sak nalika pada mati kelep ing banyu. ₃₃Sing pada ngengon babi mau pada mblayu lan bareng wis tekan kuta, pada nyritakké lelakon kuwi mau kabèh, uga bab wong-wong sing kanggonan demit mau. ₃₄Lan ing kono wong sak kuta pada metu nemoni Yésus lan bareng wis pada weruh Panjenengané, pada njaluk karo ndesek, supaya Panjenengané gelem ninggalké panggonané.