Markus 10

₁Sangka kono, Yésus terus lunga menyang panggonan Yudéa lan menyang panggonan sabrangé laut Yordan, lan wong okèh terus gembruduk menyang ngarepé; lan kaya sing wis dadi kulinané, Panjenengané terus mulangi menèh marang wong okèh. ₂Para Farisi terus pada nyedaki, lan njajal Panjenengané, wong-wong kuwi terus pada ngomong: “Apa wong lanang kenèng megat bojoné?” ₃Nanging Panjenengané terus nyauri marang wong-wong mau: “Moses wis mréntah apa marang kowé?” ₄Nanging wong-wong kuwi ngomong: “Moses nglilani wong lanang nggawé layang pegat kanggo megat bojoné.” ₅Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Moses nulis ngongkon kuwi kanggo kowé awit sangka wangkoté atimu. ₆Nanging sangka wiwitan, Gusti Allah nyiptaké manungsa lanang lan wadon. ₇Mulané wong lanang kuwi bakal ninggal bapak lan ibuné, rumaket karo bojoné, ₈lan wong loro kuwi terus dadi daging siji, wis ora loro menèh, nanging dadi daging siji. ₉Awit kuwi, apa sing wis didadèkké siji karo Gusti Allah, aja dipisahké karo manungsa.”

₁₀Sakwisé tekan omah, para muridé pada takon menèh marang Yésus bab kuwi mau. ₁₁Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Sapa waé sing megat bojoné terus ngrabi wong wadon liyané, kuwi mlaku bédang kanggo bojoné. ₁₂Lan yèn sing wadon mau megat bojoné, terus kawin karo wong lanang liyané, kuwi ya mlaku bédang.”

₁₃Wong-wong terus pada nekaké botyah-botyah tyilik menyang ngarepé Yésus, pamrihé supaya Panjenengané mberkahi botyah-botyah kuwi; nanging para muridé nyenèni wong-wong kuwi. ₁₄Bareng Yésus weruh, Panjenengané nesu, terus ngomong marang para muridé: “Wis bèn ta botyah-botyah kuwi pada nemoni Aku, kowé aja pada ngalang-alangi, awit ya wong sing kaya mengkono kuwi sing pada nduwèni Kratoné Gusti Allah. ₁₅Sak temené Aku ngomong marang kowé: Sapa waé sing ora nampani Kratoné Gusti Allah kaya botyah tyilik, kuwi ora bakal mlebu ing kono.” ₁₆Panjenengané terus ngrangkuli botyah-botyah kuwi uga pada diberkahi karo ditumpangi tangan.

₁₇Nalika Yésus neruské mlakuné, ana wong sing mlayu nemoni ing ngarepé, terus sujut lan ngomong: “Duh, Guru sing betyik, apa sing kudu kula lakoni, supaya olèh urip langgeng?” ₁₈Yésus terus ngomong marang wong kuwi: “Kenèng apa kowé ngarani Aku apik? Siji waé ora ana sing apik, kejaba mung Gusti Allah. ₁₉Kowé mesti wis ngerti pepakon-pepakon iki: Kowé aja matèni, kowé aja mlaku bédang, kowé aja nyolong, kowé aja ngutyapké paseksi goroh, kowé aja ngapusi wong liyané; kowé ngajènana bapak lan ibumu!” ₂₀Wong mau terus ngomong marang Panjenengané: “Guru, kula wis netepi kabèh kuwi wiwit kula ijik enom.” ₂₁Sak njeruhné mandeng wong kuwi, Yésus nduwé rasa trésna marang wong mau, Panjenengané terus ngomong: “Mung kari sak perkara kekuranganmu: Lungaa, dolen kabèh apa sing kok duwèni, lan kuwi wènèhna marang wong-wong mlarat, kowé bakal nduwé banda ing swarga; terus balia mréné, lan mèlua Aku!” ₂₂Bareng krungu tembungé sing mengkono kuwi, wong mau dadi peteng praupané, terus lunga karo sedih, awit wong kuwi bandané okèh.

₂₃Karo nyawang para muridé ing sak ubengé, Yésus terus ngomong: “Tenan angèlé wong sing nduwé banda okèh enggoné bakal mlebu Kratoné Gusti Allah.” ₂₄Para muridé pada kagèt awit sangka tembungé Yésus kuwi. Nanging Panjenengané neruské tembungé kuwi: “Hé, anak-anak-Ku, tenan angèlé mlebu Kratoné Gusti Allah. ₂₅Luwih gampang unta mlebu ing bolongané dom, tenimbang wong sugih mlebu Kratoné Gusti Allah.” ₂₆Para muridé mundak kagèt, terus pada rerasan: “Terus sapa sing bisa dislametké?” ₂₇Yésus nyawang para muridé, lan ngomong: “Kanggo manungsa kuwi pantyèn mokal, nanging kanggo Gusti Allah ora, sebab kanggo Gusti Allah samubarang bisa kelakon.”

₂₈Pétrus terus ngomong marang Panjenengané: “Kita wis pada ninggalké samubarang lan pada mèlu Gusti.” ₂₉Yésus ngomong: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, wong sing awit sangka Aku lan awit sangka Injil, wis ninggal omahé, utawa seduluré lanang, apa seduluré wadon, utawa ibuné, bapaké, utawa anak-anaké, apa keboné, ₃₀saiki uga bakal nampa upahé tikel 100: Omah, sedulur lanang, sedulur wadon, ibu uga anak-anak uga lemah, senajan karo panganiaya rupa-rupa, lan nampa urip langgeng ing jaman sing bakal kelakon. ₃₁Nanging okèh wong sing ndisik bakal pada dadi kèri lan sing kèri bakal pada dadi sing ndisik.”

₃₂Yésus lan para muridé ijik ing dalan, lunga menyang Yérusalèm; lan Yésus mlaku ing ngarep. Para muridé pada kagèt, nanging wong-wong sing ngetutké pada wedi. Yésus nyeluk teka menèh para muridé rolas, terus wiwit ngomongi apa sing bakal kelakon kanggo Panjenengané: ₃₃“Kita pada lunga menyang Yérusalèm, lan Putrané Manungsa bakal dipasrahké marang para pengarepé imam lan para juru Torèt, lan kuwi bakal pada netepaké paukuman pati kanggo Panjenengané, lan bakal pada ngelungké Panjenengané marang bangsa kapir; ₃₄Panjenengané bakal dipoyoki lan diidoni, uga digebuki lan dipatèni; nanging sakwisé telung dina Panjenengané bakal tangi.”

₃₅Yakobus lan Yohanes, anak-anaké Sebédéus, terus pada nyedaki Yésus lan ngomong marang Panjenengané: “Guru, Panjenengan gelema nuruti apa waé sing pada kita jaluk!” ₃₆Panjenengané terus ngomong marang wong loro kuwi: “Apa sing pada kok karepaké supaya Tak tindakké?” ₃₇Wong loro mau terus pada ngomong marang Panjenengané: “Supaya nglilani kita, mbésuk ing kamulyan Panjenengan, sing siji lungguh ing sisih tengen lan sijiné ing sisih kiwa Panjenengan.” ₃₈Nanging Yésus ngomong: “Kowé kuwi ora ngerti apa sing pada kok jaluk. Kowé apa bisa ngombé tuwung sangsarané sing Tak ombé, utawa dibaptis karo baptisan sing dibaptiské marang Aku?” ₃₉Semauré wong loro mau marang Panjenengané: “Kita bisa.” Yésus terus ngomong: “Kowé pantyèn bakal pada ngombé tuwung sing Tak ombé lan dibaptis karo baptisan sing dibabtiské marang Aku; ₄₀nanging bab lungguh ing sisih tengen-Ku utawa ing sisih kiwa-Ku kuwi duduk wewenang-Ku kanggo ngekèkké; nanging kuwi dikèkké marang para sing wis tyepakké.”

₄₁Lan muridé sing sepuluh bareng krungu kuwi mau, terus pada nesu marang Yakobus lan Yohanes. ₄₂Yésus terus nyeluk para muridé mau lan ngomong: “Kowé pada ngerti, yèn sing dianggep pamréntahé bangsa-bangsa, kuwi pada mréntah karo tangan wesi kanggo rayaté kuwi, lan para penggedéné tumindaké sak wenang-wenang. ₄₃Nanging ing tengahmu aja kaya mengkono; sapa sing kepéngin dadi wong gedé, kuwi dadia peladènmu, ₄₄sapa sing ngupaya dadi penggedé ing tengahmu, kuwi dadia abdiné wong kabèh. ₄₅Awit Putrané Manungsa kuwi enggoné teka ora supaya diladèni, nanging supaya ngladèni, uga supaya masrahké nyawané kanggo nebus wong okèh.”

₄₆Yésus lan para muridé terus pada tekan Yériko. Nalika Panjenengané lunga metu sangka Yériko, ditutké para muridé lan wong okèh; ana wong ngemis lamur, jenengé Bartiméus, anaké Timéus, ndéprok ing pinggir dalan. ₄₇Bareng krungu, yèn kuwi Yésus sangka Nasarèt, terus wiwit nyuwara banter: “Duh, Yésus, Putrané Daved, supaya melasi kula!” ₄₈Wong okèh terus pada menging, supaya meneng. Nanging malah mundak banter enggoné mbengok: “Duh, Putrané Daved, supaya melasi kula!” ₄₉Yésus terus mandek, lan ngomong: “Undangen wong kuwi!” Wong-wong terus pada ngundang wong lamur kuwi lan diomongi: “Sing tatak atimu, ngadeka, Panjenengané nyeluk kowé.” ₅₀Wong kuwi terus ngutyuli jubahé, terus ngadek lan gelis-gelis nemoni Yésus. ₅₁Yésus takon marang wong kuwi, tembungé: “Karepmu, kowé njaluk dikapakaké?” Wong lamur mau terus ngomong: “Rabuni, kula njaluk bisaa weruh!” ₅₂Yésus terus ngomong: “Lungaa, pengandelmu wis mitulungi kowé!” Sak nalika kuwi uga wong lamur mau bisa weruh, terus mèlu ngetutké Yésus.