Markus 2

₁Let pirang dina, sakwisé Panjenengané teka menèh nang Kapernaum, wong-wong wis pada krungu kabar yèn Panjenengané ing omah. ₂Terus okèh wong sing pada teka nglumpuk nganti ora ana panggonan menèh, uga ing ngarep lawang waé ya ora ana enggon; lan Panjenengané terus nggelarké pitutur marang sing pada nglumpuk kuwi. ₃Ana wong-wong teka karo nggawa wong lumpuh, digotong wong papat, ditekakké marang Panjenengané. ₄Awit pada ora bisa nggawa tekan ngarepé Panjenengané awit wong okèh, wong-wong kuwi pada mbukak payon ing sak nduwuré Panjenengané; lan sakwisé mbukak payon, wong-wong kuwi terus ngedunké ambèn panggonané sing lumpuh kuwi ngglétak. ₅Bareng Yésus weruh pengandelé wong-wong mau, terus ngomong marang sing lumpuh: “Anakku, dosa-dosamu wis dingapura!” ₆Nanging ana juru Torèt sing pada lungguh ing kono, lan pada mikir, ₇Kenèng apa wong kuwi kok ngomong mengkono? Wong kuwi ora ngajèni marang Gusti Allah. Sapa sing kwasa ngapura dosa kejaba mung Gusti Allah piyambak? ₈Sak nalika Yésus ing atiné weruh yèn kaya mengkono kuwi enggoné pada mikir, Panjenengané terus ngomong marang para juru Torèt kuwi: “Kenèng apa kowé pada nduwé pikiran sing kaya mengkono ing sak njeruhné atimu? ₉Endi sing luwih gampang, omong marang sing lumpuh kuwi: Dosamu wis dingapura, apa omong: Tangia, peturonmu angkaten lan mlakua? ₁₀Nanging supaya kowé pada ngerti, yèn Putrané Manungsa kuwi nduwé pangwasa kanggo ngapura dosa ing bumi,” - Panjenengané terus ngomong marang sing lumpuh, - ₁₁“Aku ngomong marang kowé, ngadeka, peturonmu angkaten lan muliha menyang omahmu!” ₁₂Sing lumpuh kuwi terus ngadek, sak nalika ngangkat ambèné lan lunga liwat ing ngarepé wong-wong, nganti wong kabèh pada nggumun lan terus ngluhurké Gusti Allah, karo pada ngomong: “Sing kaya mengkono kuwi kita pada durung tau weruh.”

₁₃Yésus terus lunga menèh menyang pinggir tlaga; lan wong okèh kuwi kabèh pada nemoni Panjenengané terus mulangi marang wong-wong kuwi. ₁₄Bareng liwat ing kono, Panjenengané weruh Lèwi, anaké Alféus lungguh ing kantor pajek. Panjenengané terus ngomong marang Lèwi: “Mèlua Aku!” Lèwi terus ngadek lan mèlu Panjenengané. ₁₅Wantyi Panjenengané mangan ing omahé Lèwi; okèh juru pajek lan wong dosa pada mangan bareng karo Yésus lan para muridé, awit pantyèn ana wong okèh sing pada mèlu Panjenengané. ₁₆Para juru Torèt sangka golongan Farisi bareng weruh yèn Panjenengané mangan karo wong-wong dosa lan para juru pajek, terus pada ngomong marang para muridé: “Kenèng apa wong kuwi kok mangan tyampur karo para juru pajek lan wong-wong dosa?” ₁₇Bareng Yésus krungu, Panjenengané terus ngomong marang para juru Torèt kuwi: “Wong-wong waras ora mbutuhké dokter, nanging wong-wong lara kuwi sing mbutuhké. Aku teka ora supaya nyeluk wong-wong sing bener, nanging wong-wong dosa.”

₁₈Nalika para muridé Yohanes lan para Farisi pinuju pada pasa; pada nemoni lan ngomong marang Panjenengané: “Kenèng apa para muridé Yohanes lan murid-muridé para Farisi pada pasa, nanging murid-murid Sampéyan kok pada ora pasa?” ₁₉Yésus ngomong marang wong-wong mau: “Ora bisa ta tamu-tamu sing ngramèkaké pengantèn pada pasa, nalika pengantèn lanang ijik lungguhan bareng karo para dayohé? Sak suwéné ijik nyanding pengantèn lanang, tamu-tamu ora kena pasa. ₂₀Nanging bakal tekan ing wantyiné, nalika pengantèn kejukuk sangka antarané para dayohé lan ing waktu kuwi wong-wong kuwi bakal pada pasa. ₂₁Ora ana wong nambalké suwèkan mori anyar sing durung mengkeret marang sandangan lawas; yèn mengkono tambalané kain anyar mau bakal nyuwèkké, sing anyar nyuwèk sing lawas lan suwèké dadi luwih amba. ₂₂Lan ora ana wong ngisèkké anggur anyar ing kantong kulit lawas; awit yèn mengkono angguré bakal ngrusak kantongané, terus dadia angguré uga kantongané bakal dadi rusak lan tanpa guna; nanging anggur anyar kuduné diwadahi ing kantong kulit sing anyar.”

₂₃Ing sakwijiné dina sabat, Yésus lunga liwat kebon gandum; lan para muridé pada metiki gandum. ₂₄Wong-wong Farisi terus pada ngomong marang Panjenengané: “Panjenengan weruh, awit apa wong-wong kuwi pada nindakké penggawéan sing ora dililani ing dina sabat?” ₂₅Panjenengané terus ngomong marang wong-wong Farisi kuwi: “Apa kowé pada ora tau matya apa sing ditindakké karo Daved lan para sing mèlu, nalika ngalami kekurangan lan kaliren, ₂₆kepriyé enggoné pada mlebu ing griyané Gusti Allah, nalika jamané imam gedé Abyatar lan mangan roti - sing ora dililani dipangan kejaba mung karo para imam - lan ya malah ngekèkké roti kuwi marang para sing mèlu?” ₂₇Uga Panjenengané ngomong marang wong-wong Farisi: “Dina sabat kuwi dianakké kanggo manungsa, ora manungsa kanggo dina sabat. ₂₈Mulané, Putrané Manungsa kuwi malah ya Gustiné dina sabat.”