Markus 4

₁Yésus wiwit mulangi menèh ing pinggir tlaga. Wong okèh pada nglumpuk ing ngarepé, nganti Panjenengané munggah ing kapal sing ijik entas teka, terus njagong ing kono; nanging wong okèh kabèh pada ing daratan sak pinggiré tlaga. ₂Panjenengané terus mulangké perkara okèh marang wong-wong kuwi nganggo semonan. Ing piwulangé kuwi, Panjenengané ngomong marang wong-wong mau, ₃“Pada rungokna! Ana wong metu arep nyebar wiji. ₄Nalika nyebar, sebarané kuwi sak bagéan tiba ing pinggir dalan, lan manuk-manuk terus teka lan nutuli wiji-wiji kuwi nganti entèk. ₅Liyané tiba ing lemah sing tyampuran watu, ing kono lemahé ora okèh; sak nalika wiji-wiji kuwi tukul, awit lemahé tipis. ₆Bareng srengéngé mundak duwur, terus mati awit panas lan awit ora nduwé oyoté, nganti dadi garing. ₇Ana menèh sing tiba ing eri-eri, lan eriné tukul dadi duwur lan sebarané ketyepit banget, sak nalika mati lan ora ngetokké woh. ₈Nanging liyané tiba ing lemah sing apik lan terus ngetokké woh; awit tukul subur, sak nalika ngetokké woh; ana sing tikel telung puluh, ana sing tikel suwidak, ana sing tikel 100.” ₉Panjenengané terus ngomong: “Sapa sing nduwé kuping kanggo ngrungokké, kuwi rungokna!”

₁₀Nalika Panjenengané dèwèkan, para muridé rolas kuwi pada njaluk ngerti bab semonan mau. ₁₁Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kowé kabèh wis pada dikèki wewadiné Kratoné Gusti Allah, nanging kanggo wong-wong njaba samubarang didunungké nganggo semonan, ₁₂supaya:

₁₃Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kowé apa pada ora ngerti semonan iki? Terus kepriyé enggonmu ngerti sak kabèhé semonan liyané? ₁₄Wong sing nyebar kuwi nyebar tembungé Gusti. ₁₅Nanging wong-wong ing pinggir dalan, panggonan disebari tembungé Gusti, ya kuwi wong-wong sing pada ngrungokké tembungé Gusti; sak nalika sétan teka ngentèkké tembungé Gusti sing ijik entas waé disebar. ₁₆Mengkono uga, sing disebar ing lemah sing tyampuran watu-watu, ya kuwi wong-wong sing nalika krungu tembungé Gusti, terus sak nalika nampani tembungé Gusti kuwi karo bungah. ₁₇Nanging tembungé kuwi ora ngoyot ing atiné; dadi nampané tembungé Gusti mau mung tahan sedilut waé; karo mengkono, bareng kelakon ana penggawé ala lan dikuya-kuya awit sangka tembungé Gusti kuwi, wong-wong mau sak nalika pada murtad. ₁₈Nanging wong liya-liyané, ya kuwi sing disebar ing eri-eri, kuwi wong-wong sing pada ngrungokké tembungé Gusti, ₁₉nanging sumelangé urip ing ndonya lan godané kasugihan lan kemilikan marang perkara-perkara liyané terus nlusup lan ngendih tembungé Gusti kuwi, nganti dadi ora ngetokké woh. ₂₀Kanggo sing disebar ing lemah sing apik, ya kuwi wong-wong sing ngrungokké lan nampani tembungé, uga ngetokké woh, sing siji tikel telung puluh, lan sijiné tikel suwidak, lan sijiné menèh tikel 100.”

₂₁Yésus terus ngomong marang wong-wong mau: “Dimar kuwi ora didèkèkké ing sak ngisoré gentong utawa didèkèkké ing ngisor ambèn ta? Apa ora ditumpangké ing tyagak dimar? ₂₂Awit ora ana barang sing ketutup kejaba supaya kebukak lan ora ana barang sing didelikké sing ora bakal dibukakké. ₂₃Sapa sing nduwé kuping kanggo ngrungokké kuwi rungokna!”

₂₄Panjenengané terus ngomong menèh: “Pada titènana, apa sing pada kok krungu. Ukuran sing kok enggo ngukur, bakal kanggo ngukur kowé; malah kanggo kowé ukurané bakal ditambahi. ₂₅Awit sapa sing nduwé, bakal dikèki, lan sapa sing ora nduwé, uga apa sing dadi duwèké bakal dijikuk.”

₂₆Yésus terus ngomong: “Bab Kratoné Gusti Allah kuwi kaya ngéné: Kenèng dipadakké kaya wong sing nyebar wiji ing lemah, ₂₇ing wantyi mbengi wong mau turu lan ing wantyi awan tangi, nanging wiji kuwi tukul lan mundak gede lan wongé kuwi déwé ora ngerti kepriyé kedadiané. ₂₈Bumi kuwi déwé ngetokké woh, wiwitan rupa gagang, terus pentilé, terus gandumé sing mentes ing gagangé. ₂₉Yèn wohé wis tuwa, wong kuwi terus ngenèni, awit wis tekan wantyiné panèn.”

₃₀Yésus terus ngomong: “Kratoné Gusti Allah kuwi kita umpamakké apa, utawa kita gambaraké nganggo semonan apa? ₃₁Kraton kuwi kayadéné wiji sesawi sing nalika disebar ing lemah, kuwi wujudé tyilik déwé sangka sak kabèhé wiji ing bumi. ₃₂Nanging bareng wis disebar, terus tukul lan dadi gedé déwé sangka sak kabèhé tanduran lan ngetokké pang sing gedé-gedé, nganti manuk-manuk ing awang-awang pada bisa nusuh ing pangayomané.”

₃₃Nganggo semonan okèh sing kaya mengkono kuwi, Panjenengané nggelarké tembungé Gusti marang wong-wong kuwi, miturut karo sak dunungé pangertèné, ₃₄lan Panjenengané ora ngomong tanpa semonan marang wong-wong kuwi, nanging marang para muridé déwé, Panjenengané nerangké samubarang karo tyara séjé déwé.

₃₅Ing dina kuwi bareng wis surup, Yésus ngomong marang para muridé: “Hayuk pada budal nyabrang.” ₃₆Lan ninggal wong okèh, para murid terus pada mèlu Panjenengané sing wis ing kapal bebarengan karo prau-prau liyané. ₃₇Terus ana lésus sing gedé, lan ombaké ngebyuki prau, nganti prauné mèh kebak banyu. ₃₈Nanging Yésus ing mburi turu nganggo bantal. Para murid terus nggugah Panjenengané lan ngomong: “Guru, apa Panjenengan ora perduli, yèn kita pada tyilaka?” ₃₉Sakwisé tangi, Panjenengané terus nyenèni anginé karo banter lan ngomong marang tlaga: “Sirepa! Antenga!” Anginé terus sirep lan tlagané dadi anteng. ₄₀Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Kenèng apa kowé pada wedi? Apa kowé pada ora pertyaya?” ₄₁Para murid dadi wedi banget lan pada rembukan: “Sejatiné Panjenengané kuwi sapa ta, nganti angin lan tlaga waé pada mbangun turut marang tembungé?”