Markus 6

₁Yésus terus lunga sangka kono lan teka ing panggonan asalé, nanging para muridé pada mèlu Panjenengané. ₂Ing dina sabat, Panjenengané wiwit mulangi ing sinaguk lan wong okèh sing pada ngrungokké nggumun banget, karo ngomong: “Wong kuwi enggoné olèh kuwi kabèh sangka ngendi? Lan kawityaksanan apa sing dikèkké marang wong kuwi? Lan kepriyé pangwasa sing nggumunaké kaya mengkono kuwi bisa ditindakké karo tangan-Né? ₃Apa wong kuwi duduk tukang kayu, anaké Maria, seduluré Yakobus, Yosès, Yudas lan Simon? Lan apa seduluré wadon ora pada manggon kéné ing sak tengahé kita?” Wong-wong kuwi terus pada nampik Panjenengané. ₄Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Nabi kuwi mesti kajèn ing ngendi-endi, kejaba ing panggonan asalé lan tengahé brayaté lan omahé déwé.” ₅Ing kono Panjenengané ora bisa nindakké pangwasa sing nggumunaké liyané, kejaba mung maraské wong lara karo numpangi tangan. _6aPanjenengané nggumun banget awit sangka enggoné wong-wong mau pada ora pertyaya.

_6bYésus terus lunga ndlajahi désa-désa karo mulangi. ₇Panjenengané nyeluk murid rolas kuwi lan wiwit ngutus para murid mau loro-loro. Panjenengané ngekèki pangwasa marang para murid kanggo ngusir roh-roh ala, ₈uga mréntah para murid supaya ora sangu apa-apa kanggo ing dalan, kejaba mung teken; aja pada nggawa roti, aja nggawa kantong, duwit ing sabuk ya ora, ₉nanging kena nganggo sepatu, lan aja pada nggawa sandangan rangkep. ₁₀Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Ing endi waé, yèn kowé pada mlebu ing sakwijiné omah, kowé pada manggona ing kono nganti sak lungamu. ₁₁Nanging yèn ana panggonan sing ora nampani kowé lan uga ora ngrungokké omongmu, kowé pada ninggala panggonan kono, ketapna lebu sing nang tlapakanmu kanggo paseksi marang wong-wong mau.” ₁₂Para murid terus pada lunga ngabaraké supaya wong pada mratobat, ₁₃lan pada nundungi demit okèh, uga njebati wong pirang-pirang nganggo lenga lan waras.

₁₄Ratu Hérodes ya krungu bab Yésus, awit asmané wis kesuwur, lan wong pada ngomongké: “Yohanes Pembaptis wis tangi menèh sangka antarané wong mati, mulané pangwasa sing nggumunaké kuwi nyambutgawé ing Panjenengané.” ₁₅Nanging wong-wong liyané pada ngomong: “Kuwi Elia!” Nanging wong-wong liyané pada ngomong: “Kuwi nabi kayadéné nabi-nabi ing jaman mbiyèn.” ₁₆Nalika Hérodes krungu perkara kuwi, terus ngomong: “Duduk, kuwi Yohanes, sing wis tak ketok guluné, kuwi wis ditangèkké.”

₁₇Awit Hérodes déwé wis ngongkon supaya nyekel Yohanes lan mbanda ing pakunjaran, awit gegandèngan karo Hérodes ngepèk Hérodias, bojoné Filipus seduluré Hérodes, dadi bojoné. ₁₈Yohanes pantyèn naté ngélingké marang Hérodes: “Ora pantes sampéyan njukuk bojoné sedulur sampéyan!” ₁₉Mulané Hérodias ngendem lara marang Yohanes lan ngupaya bisané matèni panjenengané, nanging ora bisa, ₂₀awit Hérodes wedi marang Yohanes, awit weruh yèn Yohanes kuwi wong lanang bener lan sutyi, mulané Hérodes ngayomi Yohanes. Lan menèh, yèn krungu tembungé Yohanes, Hérodes ora tentrem atiné, nanging seneng ngrungokké.

₂₁Terus ana wantyi sing apik kanggo Hérodias, nalika Hérodes ing dina ulang tauné nggawé pésta kanggo para penggedéné lan para wong pangkat lan para wong sing kajèn ing Galiléa. ₂₂Nalika anaké wadon Hérodias mlebu lan terus njogèt, kuwi gawé senengé Hérodes lan para tamuné. Ratu Hérodes terus ngomong marang anaké wadon kuwi: “Kowé njaluka marang aku apa sing kok karepaké, mesti bakal tak kèkké!” ₂₃Panjenengané terus sumpah marang anak wadon kuwi: “Apa waé sing kok jaluk marang aku bakal tak kèkké marang kowé, senajan nganti separoné kratonku pisan!” ₂₄Anak wadon mau terus metu lan ngomong marang ibuné: “Apiké kula njaluk apa?” Nanging ibuné nyauri: “Sirahé Yohanes Pembaptis.” ₂₅Anak wadon kuwi terus mlebu karo gelis-gelis teka ing ngarepé ratu lan njaluk karo ngomong: “Ing wantyi iki uga, kula kepéngin yèn sampéyan ngekèkké marang kula, sirahé Yohanes Pembaptis ing piring!” ₂₆Ratu Hérodes dadi banget susahé ing ati, nanging awit sangka sumpahé lan karo para tamuné, Panjenengané ora gelem nulak penjaluké anak wadon kuwi. ₂₇Panjenengané terus ngutus suradadu lan ngongkon supaya nggawa sirahé Yohanes. Suradadu kuwi terus budal, terus ngetok guluné Yohanes ing pakunjaran. ₂₈Terus nggawa sirahé Yohanes ing nampan lan masrahké marang anak wadon kuwi, terus masrahaké marang ibuné.

₂₉Bareng para muridé Yohanes krungu perkara kuwi, terus pada teka lan njukuk layoné, terus dikubur ing kuburan.

₃₀Para rasul terus pada ngumpul ing ngarepé Yésus lan pada ngomongké marang Panjenengané apa sing wis pada ditindakké lan diwulangké. ₃₁Panjenengané terus ngomong marang para rasul: “Hayuk pada menyang panggonan sing sepi lan pada ngasuh sedilut.” Awit wong okèh pada lunga-teka, nganti pada ora kober mangan. ₃₂Terus pada budal numpak prau ndéwé menyang panggonan sing sepi. ₃₃Nanging nalika pada budal, wong okèh pada weruh lan ya pada ngerti tujuané. Terus wong okèh sangka sak kabèhé kuta, karo mlaku ing daratan pada nyusul gelis-gelis mrana lan pada tekan panggonan kono, ndisiki para rasul lan Yésus. ₃₄Nalika wis medun sangka prau, Yésus weruh wong sing okèh tyatyahé, terus tukul welasé marang wong okèh kuwi, awit pada kayadéné wedus gèmbèl sing ora nduwé pangon. Panjenengané terus wiwit mulangi wong okèh kuwi pirang-pirang perkara.

₃₅Bareng wantyiné wis wiwit peteng, para muridé pada nemoni Yésus lan ngomong: “Panggonan iki sepi, nanging wantyiné wis wiwit peteng. ₃₆Wong-wong kuwi mbok dikongkon pada lunga menyang kampung-kampung lan désa-désa ing sak ubengé panggonan iki, supaya pada tuku pangan déwé-déwé.” ₃₇Nanging Panjenengané nyauri: “Kowé pada ngekèkana mangan!” Para murid terus pada ngomong marang Panjenengané: “Kita apa kudu pada lunga tuku roti karo rega 200 dinar, terus kita ngekèkké marang wong-wong kuwi supaya pada mangan?” ₃₈Panjenengané terus ngomong: “Kowé pada nduwé roti pira? Pada delengen!” Bareng wis pada tyeta tyatyahé, terus pada ngomong: “Ana roti lima lan iwak loro.” ₃₉Panjenengané terus ngongkon wong-wong mau, supaya kabèh pada lungguh sak grombol-sak grombol ing suketan sing ijuh. ₄₀Wong-wong terus pada lungguh grombol-grombol ana sing 100 lan ana sing sèket. ₄₁Sakwisé njikuk roti lima lan iwak loro kuwi, Panjenengané terus ndangak ing langit karo maturkesuwun, terus nyuwil-nyuwil rotiné lan ngekèkké marang para muridé supaya pada ngladèkké marang wong-wong mau, uga Panjenengané ngedum-edum iwak loro kuwi marang wong-wong mau kabèh. ₄₂Wong kabèh mau terus pada mangan nganti warek. ₄₃Lan para murid terus pada nglumpukké tyuwilan-tyuwilan turahé roti ana rolas ténggok lan uga turahané iwak. ₄₄Lan wong lanang sing pada mèlu mangan roti kuwi tyatyahé 5000 wong.

₄₅Yésus terus mréntah para muridé, munggah ing prau lan budal ndisiki nyabrang menyang Bètsaida; nanging wong okèh dipréntahké mulih. ₄₆Sakwisé pisah sangka wong okèh, Panjenengané terus munggah ing gunung arep ndonga. ₄₇Bareng wengi prauné wis ing tengahé tlaga, nanging Panjenengané dèwèkan ing daratan. ₄₈Nanging bareng weruh para muridé rekasa enggoné ndayung, awit anginé nampek, udakara jam telu mbengi Panjenengané nyusul para muridé karo mlaku ing banyuné tlaga, gelem ngliwati para muridé. ₄₉Bareng para muridé pada weruh Panjenengané mlaku ing banyuné tlaga, pada ngira yèn Panjenengané kuwi memedi, terus pada mbengok-mbengok, ₅₀awit kabèh pada weruh Panjenengané, nganti pada wedi banget. Nanging Panjenengané terus ngomong marang para muridé: “Pada sing tatak atimu! Iki Aku, aja wedi!” ₅₁Panjenengané terus munggah ing prau nemoni para muridé lan anginé terus sirep. Para muridé pada banget nggumuné, ₅₂awit pada durung ngerti, senajan wis ngalami lelakon bab roti mau, jalaran sangka wangkoté atiné.

₅₃Bareng wis pada nyabrang, Yésus lan para muridé pada medun sangka prau lan mlebu ing Genesarèt. ₅₄Sakwisé pada mentas sangka prau, sak nalika wong-wong pada weruh Panjenengané. ₅₅Mulané wong-wong kuwi terus pada mlaku gelis-gelis ndlajahi bawah kono kabèh lan wiwit pada nggotongi wong-wong lara sing ngglétak ing ambèné, menyang panggonan sing dikrungu ing endi Panjenengané ana. ₅₆Ing ngendi waé Panjenengané teka, ing désa-désa, ing kuta-kuta, utawa ing kampung-kampung, wong-wong pada nyèlèhké sing lara kuwi ing pasar lan njaluk marang Panjenengané, supaya ndemèk senajan mung gombyoké jubahé waé. Nanging sak kabèhé wong sing pada ndemèk Panjenengané kuwi pada dadi waras.