Néhémia 8

₁Waktu wis tekan sasi kaping pitu, bareng wong Israèl wis pada manggon ing kutané déwé-déwé, ₂terus wong sak bangsa kabèh pada setuju nglumpuk ing plataran ngarepé gapura Banyu. Penjaluké marang imam Ezra juru kitab, supaya njupuk kitab Torèté Moses, ya kuwi kitab pernatan sing wis dipréntahké GUSTI marang Israèl. ₃Ing tanggal sepisan sasi kaping pitu imam Ezra terus nggawa kitab Torèt mau menyang ing ngarepé pasamuan, ya kuwi kumpulané wong lanang wadon lan sak kabèhé wong sing bisa ngrungokké lan ngertèni. ₄Imam Ezra terus matya pérangan-pérangan sangka kitab kuwi ing ngarepé gapura Banyu, wiwit wayah ésuk tekan wayah tengah awan, ing ngarepé wong lanang lan wadon lan sing bisa ngrungokké lan ngertèni. Wong kabèh pada nggatèkké marang pamatyané kitab Torèt kuwi. ₅Imam Ezra, juru kitab kuwi, ngadek ing panggung kayu, sing digawé pantyèn kanggo keperluané kuwi. Sing ngadek ing sisih tengené: Matitya, Sema, Anaya, Uria, Hilkia, lan Maaséya, nanging ing sisih kiwané: Pedaya, Misaèl, Malkia, Hasum, Hasbadana, Sakaria lan Mesulam. ₆Imam Ezra terus mbukak kitab mau, dideleng karo wong sak umat kabèh, awit enggoné ngadek ngungkuli wong kabèh. Bareng karo pambukané kitab mau wong sak pasamuan pada ngadek kabèh. ₇Imam Ezra terus memuji marang GUSTI, Gusti Allah sing Mahaluhur, lan wong kabèh pada semaur: “Amin! Amin!” Karo ngunggahké tangan. Terus pada nyembah, sujut nyembah marang GUSTI, praupané tekan ing lemah. ₈Uga Yésua, Turunané, Sèrèbya, Yamin, Akub, Sabetai, Hodia, Maaséya, Kelita, Asarya, Yosabad, Hanan, Pelaya, para wong Lèwi, pada mulangké Torèt kuwi marang wong-wong mau, waktu pada ngadek ing panggonané déwé-déwé. ₉Pérangan-pérangané kitab kuwi, ya kuwi Torèté Gusti Allah, diwatyakké karo tyeta lan didunungaké, terus wong-wong pada ngerti isiné.

₁₀Néhémia ya kuwi penggedéné distrik, karo imam Ezra, juru kitab lan para wong Lèwi sing mulangi marang wong-wong mau, terus pada ngomong marang wong sak bangsa kabèh: “Dina iki sutyi kanggo GUSTI, Gusti Allahmu. Kowé aja pada kasusahan, lan aja nangis.” Awit wong kabèh pada nangis, waktu krungu isiné Torèt. ₁₁Terus pada dipréntahké mengkéné: “Wis muliha, mangana énak, ngombéa sing legi lan ngekèkana berkat marang para wong sing ora nduwé apa-apa, awit dina iki sutyi kanggo Gusti kita! Aja pada kasusahan, awit kabungahan pawèhé GUSTI kuwi sing dadi pengayomanmu.” ₁₂Mengkono uga para wong Lèwi pada ngeréh-ngeréh marang wong sak bangsa kabèh supaya meneng, tembungé: “Diayemké awit dina iki dina sutyi. Aja pada kasusahan!” ₁₃Wong kabèh terus pada mulih, lan pada mangan lan ngombé, uga pada ngedum pangan lan pada pésta-pésta, awit wis pada ngerti tembungé sing didunungaké mau.

₁₄Ing dina kaping pindo para penggedéné brayaté sak bangsa kabèh uga para imam lan para wong Lèwi pada nglumpuk ing ngarepé imam Ezra, juru kitab, perlu ngrasak-ngrasakké isiné Torèt. ₁₅Ing kono ketemu ana tulisan sing kamot ing pernatan sing dikèkké karo Gusti Allah lantaran Moses, yèn ing dina riyaya sasi kaping pitu Israèl pada dikarepké mondok ing tarup, ₁₆lan dikongkon ngabaraké pepakon marang kabèh kuta-kuta lan ing Yérusalèm, sing isiné mengkéné: “Pada menyanga ing pegunungan, ngepèka godong saitun, godong wit lenga, godong wit murad, godong wit kurma lan godong wit sing ngrembuyung, digawé gubuk tarup, netepi apa sing ketulis.” ₁₇Wong-wong terus pada lunga nggolèk godong-godong mau, lan pada nggawé tarup, ing nduwur payoné omahé déwé-déwé, ing pekarangané omahé, uga ing lataré omahé Gusti Allah, ing lapangan ngarepé gapura Banyu, lan ing lapangan ing ngarepé gapura Efraim. ₁₈Wong sak pasamuan kabèh, ya kuwi wong sing pada mulih sangka pembuwangan, pada nggawé tarup, lan manggon ing kono. Pantyèn wong Israèl ora tau nglakoni sing mengkono kuwi, wiwit jamané Yosua, anaké Nun nganti tekan ing waktu mau. Terus pada nganakké pésta gedèn-gedèn. ₁₉Ing sak dina-dina pada diwatyakké kitab Torèté Gusti Allah, wiwit dina kaping pisan nganti dina pungkasan. Anggoné ngriyayakké sak njeruhné pitung dina, lan ing dina kaping wolu pada nganakké pésta gedé, tyotyok karo pernatané.