Banyu upa-tyara najis
1GUSTI ngetokké tembung marang Moses lan Harun mengkéné: 2“Iki pernatan angger-angger sing dipréntahké karo GUSTI, karo tembungé: Kowé ngomonga marang wong Israèl, supaya pada masrahaké marang kowé sapi wadon nom abang sing tanpa tyatyat , sing ora ana tyiriné lan sing durung tau dipasangi pasangan. 3Kuwi kok kèkké marang imam Eléazar, terus digawa metu menyang ing sak njabané tarup, lan sembelèhen ing ngarepé imam. 4Sakwisé kuwi imam Eléazar ndulita getihé sapi kuwi setitik, terus tyipratké setitik ing ngarepé Tarup Kumpulan nganti dibalèni kaping pitu. 5Sakwisé mengkono sapiné terus diobong nganti entèk ing ngarepé imam; kulité, dagingé lan getihé kabèh tlétongé pisan, uga diobong nganti entèk. 6Imam terus njupuka kayu tyemara, hisop lan kain abang, nguntyalké ing sak tengahé geni sing ngobong sapi mau. 7Sakwisé mengkono imam terus kudu ngumbah sandangané lan adus, terus mlebu ing tarup, lan imam kuwi dadi najis tekan mingslepé srengéngé. 8Wong sing ngobong sapi mau kudu ngumbah sandangané lan adus, lan terus dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé. 9Awuné sapi mau diklumpukké karo salah sijiné wong sing ora najis, lan disèlèhké ing panggonan sing ora najis ing sak njabané tarup; kabèh kuwi disimpen kanggo umat Israèl, kanggo nggawé banyu upa-tyara ngresiki najis, kuwi kanggo ngluwari dosa. 10Wong sing nglumpukké awuné sapi mau ya kudu ngumbah sandangané lan dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé. Kuwi dadia pernatan ing selawasé kanggo wong Israèl lan wong bangsa liyané sing manggon ana tengahmu.
11Sapa sing nggepok layon, kuwi dadi najis lawasé pitung dina. 12Ing telung dinané wong kuwi ngresikana dosané nganggo banyu mau, nanging ing dina kaping pitu wis ora najis. Nanging yèn ing telung dinané ora ngresiki dosané, ing pitung dinané ora ilang najisé. 13Saben wong sing nggepok layon, ya kuwi awaké manungsa sing wis mati, nanging ora ngresiki dosané, kuwi dadi najisaké Tarup Sutyiné GUSTI, wong sing mengkono kuwi kudu dibuwang sangka Israèl, awit ora disiram karo banyu upa-tyara ngresiki najis, mulané dadi najis lan tetep kanggonan najis.
14Iki pernatan yèn ana wong sing mati ing sak njeruhné tarup, sapa sing mlebu ing tarup kuwi, lan kabèh ing tarup kono mesti dadi najis pitung dina suwéné; 15uga kabèh wadah sing bukaan lan ora nganggo tutup sing rapet, kuwi ya dadi najis. 16Mengkono menèh saben wong ing ara-ara sing nggepok awaké wong sing dipatèni karo pedang, utawa nggepok layon apa balungé manungsa apa kuburané, kuwi ya dadi najis suwéné pitung dina. 17Nanging wong sing kena ing najis kaya mengkono kuwi, dijukukné awuné kurban ngluwari dosa sing diobong mau, dèkèken ing wadah lan diesoki banyu sing mili. 18Terus sakwijiné wong sing ora najis njupuka hisop, ditylupké ing banyu kuwi mau, terus dityipratké marang ing duwuré tarup lan pirantiné kabèh lan wong-wong ing kono; mengkono uga marang wong sing nggepok balung utawa wong sing dipatèni, sing nggepok layon apa kuburané kuwi mau. 19Wong sing ora najis mau nyipratké marang sing najis kuwi ing telung dinané, lan ing pitung dinané, nanging ing pitung dinané kuwi wong mau ngresikana dosané; terus sing najis mau kudu ngumbah sandangané lan adus, nganti bakal mari najisé yèn srengéngé mingslep. 20Nanging sapa sing ngalami najis, nanging ora ngresiki dosané, wong kuwi mesti kudu dibuwang sangka sak tengahé pasamuan, awit wis najisaké omahé GUSTI; ora disiramké ing banyu upatyara ngresiki najis, dadi tetep najisé. 21Kuwi dadia pernatan selawasé marang kowé. Nanging wong sing nyiramké banyu upa-tyara ngresiki najis kuwi, ya kudu ngumbah sandangané, lan wong sing kena banyu upa-tyara ngresiki najis kuwi ya dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé. 22Kabèh samubarang sing didemok karo wong sing najis kuwi ya dadi najis, lan sapa sing nggepok wong kuwi, ya bakal dadi najis nganti tekan mingslepé srengéngé.”
