1Moses terus ngomong marang para penggedéné taleré Israèl mengkéné: “Iki perkara sing dipréntahké karo GUSTI. 2Yèn ana wong lanang ngétokké janji utawa ngétokké sumpah marang GUSTI, wongé ketalènan karo janjiné ing bab sakwijiné perkara, mulané aja nganti nerak janjiné; apa sing wis diutyapké kuwi kudu ditetepké. 3Nanging yèn wong wadon sing ngétokké janji marang GUSTI, wongé ketalènan ing janjiné ing bab sakwijiné perkara ing omahé bapaké, ya kuwi sak njeruhné ijik prawan. 4Nanging bapaké mau krungu ujaré lan janjiné, nanging bapaké mau ora ngomong apa-apa marang anaké mau; yèn mengkono apa dadi ujaré kabèh mesti tetep lan apa waé sing dadi janjiné ya mesti tetep. 5Nanging yèn bapaké waktu krungu bab kuwi terus ngélingké, apa sing dadi ujaré lan apa sing dadi janjiné kuwi ora kanggo, lan bakal dingapura karo GUSTI, awit wis diélingké karo bapaké.
6Nanging yèn wong wadon mau omah-omah, nanging ijik nduwé ujar utawa salah sakwijiné janji sing diutyapké karo tanpa dipikir lan sing nalèni marang wong kuwi, 7lan bojomu ya krungu bab kuwi, nanging meneng waé waktu krungu, dadi janjiné mesti tetep lan janjiné sing nalèni kuwi ya tetep. 8Nanging yèn bojoné waktu krungu bab kuwi terus ngélingké, kuwi mbatalké ujaré lan janji sing diutyapké karo sing wadon tanpa dipikir mau, lan sing nalèni bojoné kuwi, lan GUSTI bakal ngekèki ngapura marang bojoné.
9Kanggo ujaré randa utawa wong wadon sing dipegat, kabèh sing nalèni dèwèké, kuwi tetep ing awaké.
10Nanging yèn ana wong wadon ing omahé terus ngétokké ujar utawa ngétokké janji karo sumpah, 11nanging bojo lanangé krungu, nanging meneng waé lan ora ngélingké, dadi apa dadi ujaré kabèh mesti tetep, lan apa waé sing dadi janjiné wong wadon kuwi mesti tetep. 12Nanging yèn bojoné waktu krungu terus mbatalké perkara kuwi karo teges, apa sing wis diutyapké karo sing wadon, ya ujaré ya janjiné kuwi batal, wis dibatalké karo bojoné, lan sing wadon bakal dingapura karo GUSTI. 13Saben ujaré wong wadon lan saben janjiné karo sumpah, arep ngasorké awaké karo pasa, kuwi bojoné sing kudu netepké, lan ya bojoné sing kudu mbatalké. 14Nanging yèn bojoné sedina-dina mung tansah meneng waé, kuwi dadi wis netepké sak okèhé ujaré sing wadon, utawa sak okèhé janjiné sing dadi sanggané sing wadon. Enggoné netepké kuwi, awit waktu krungu bab kuwi meneng waé. 15Nanging yèn enggoné mbatalké mau let sedina sakwisé krunguné, sing lanang sing bakal nyangga kesalahané sing wadon.”
16Kuwi mau pernatan sing dipréntahké karo GUSTI marang Moses, ya kuwi ing antarané wong lanang lan bojoné, lan ing antarané bapak karo anaké wadon sing ijik prawan ing omahé bapaké.
