Masmur 18

₂Semauré mengkéné:

“Kula trésna marang Panjenengan, duh GUSTI sing dadi karosan kula!”

₃Duh GUSTI, gunung watu kula, bèntèng kula lan sing ngluwari kula,

Gusti Allah kula sing dadi gunung watuku pangungsèn kula,

tamèngé kula, sunguné keslametan kula, kuta bèntèng kula!

₄Pinujia GUSTI: mengkono tembungku karo banter;

nganti aku diowalaké sangka mungsuhku.

₅Aku ketalènan karo taliné pati,

lan kena karo banjiré karusakan.

₆Aku digubet karo jireté ndonyané wong mati,

jireté pati ngadang-adangi aku.

₇Sak njeruhné kangèlanku aku nyebut marang GUSTI;

lan sambat marang Gusti Allahku njaluk tulung.

Panjenengané terus ngrungokké swaraku sangka kratoné,

lan sambatku njaluk tulung tekan ing kupingé.

₈Ing kono bumi terus horek gonjang-ganjing,

lan dasar-dasaré gunung pada horek lan gemeter,

awit sangka mulat-mulaté bebenduné.

₉Kebul kemebul sangka irungé,

sangka tutuké metu geni sing ngobong,

karo mawa murup metu sangka Panjenengané.

₁₀Langit ditiungké terus medun,

mendung peteng ing sak ngisoré sikilé.

₁₁Panjenengané numpak kerup, terus mabur

lan ngléyang ing swiwiné angin.

₁₂Pepeteng ing sak ubengé didadèkké delikané,

sing dadi tarupé:

ya kuwi udan sing peteng lan mendung sing kandel.

₁₃Awit sangka padang sing semlorot ing ngarepé mendungé pada ilang

bareng karo udan ès lan mawa murup.

₁₄GUSTI terus gembluduk ing langit,

sing Mahaluhur mbengokké swarané.

₁₅Jemparing-jemparingé dilepaské nganti mungsuhé pada buyar,

nlorongké bledèk, mungsuhé pada bingung.

₁₆Dasar-dasaré segara terus pada kétok,

lan dasaré ndonya pada kétok

awit sangka bebendu Panjenengan, duh GUSTI,

lan awit sangka banteré abab sangka irung Panjenengan.

₁₇Panjenengané terus ngelungké tangané sangka nduwur,

aku terus dityekel,

lan dietokké sangka banjir gedé.

₁₈Aku utyul sangka mungsuhku sing rosa

lan sangka wong-wong sing pada sengit marang aku,

awit kuwi kekuwatané ngungkuli aku.

₁₉Kuwi wis pada nyegat aku ing waktu aku ijik tyilaka,

nanging GUSTI dadi sèndènanku;

₂₀Panjenengané nuntun aku metu menyang panggonan sing jembar,

aku diluwari awit seneng marang aku.

₂₁GUSTI mbales aku miturut karo kebeneranku,

mbales aku miturut resiké tanganku,

₂₂awit aku ngantepi enggonku mlaku ing dalané GUSTI,

lan aku ora nandangi duraka marang Gusti Allahku.

₂₃Awit aku nggatèkké kabèh angger-anggeré

lan pernatané ora tak lalèkké,

₂₄sak tindak-tandukku tanpa tyiri ing ngarepé,

lan aku tansah ngedohi kesalahan.

₂₅Mulané aku diwales GUSTI miturut kebeneranku,

ya miturut resiké tanganku ing ngarepé mripaté.

₂₆Kanggo wong sing setia Panjenengan uga nandangi setia,

kanggo wong sing tanpa tyiri Panjenengan uga nandangi tanpa tyiri.

₂₇Kanggo wong sing sutyi, Panjenengan ya nandangi sutyi,

nanging kanggo wong sing béngkong Panjenengan ya nandangi mbulat-mbulet.

₂₈Awit bangsa sing ditindes Panjenengan slametké,

nanging mripat sing nyawang karo sombong Panjenengan asoraké.

₂₉Awit Panjenengan sing nggawé murupé dimar kula;

GUSTI, Gusti Allah kula sing madangi pepeteng kula.

₃₀Awit karo Panjenengan kula wani ngadepi grombolan,

karo Gusti Allah kula, kula wani nglumpati témbok.

₃₁Nanging Gusti Allah kuwi dalané sampurna;

janjiné GUSTI kuwi murni;

Gusti Allah dadi tamèngé kanggo kabèh wong

sing ndelik marang Panjenengané.

₃₂Awit sapa ta sing dadi Gusti Allah kejaba mung GUSTI,

lan sapa sing dadi gunung watuku kejaba Gusti Allah kita?

₃₃Gusti Allah, ya Panjenengané kuwi sing nyabuki aku karo karosan,

sing ngratakké dalanku;

₃₄sing ndadèkké sikilku kaya sikilé menjangan

lan ngedekké aku ing pegunungan;

₃₅sing mulangi perang tanganku,

nganti lengenku bisa mentèng gendéwa tembaga.

₃₆Panjenengan ngekèki tamèngé keslametan marang kula,

tangan tengen Panjenengan nyangga kula,

kawelasané Panjenengan nggawé luhuré kula.

₃₇Panjenengan ngekèki panggonan sing jembar marang jangkah kula,

nganti polok kula ora nganti kesléo.

₃₈Mungsuh kula pada kula oyak, nganti ketyekel,

lan kula ora pisan-pisan mbalik sak durungé entèk kabèh;

₃₉ya kabèh pada kula gebuki nganti ora bisa tangi menèh,

pada ambruk ing ngisoré tlapakané kula.

₄₀Kula wis Panjenengan sabuki karo karosan kanggo perang;

sing pada nglawan kula kuwi wis Panjenengan telukké ing ngisoré pangwasa kula.

₄₁Mungsuh kula wis Panjenengan gawé pada mlayu sangka ngarep kula,

lan para wong sing pada sengit marang kula pada kula tumpes.

₄₂Kabèh pada sambat njaluk tulung, nanging ora ana sing mitulungi

kabèh pada sambat marang GUSTI, nanging ora disauri.

₄₃Kabèh pada kula ejur-ejur nganti lembut kaya lebu sing kabur karo angin,

kula buwang kaya blétokan ing dalan.

₄₄Panjenengan wis ngutyuli kula sangka bantahané rayat;

kula Panjenengan angkat dadi penggedéné para bangsa;

bangsa sing ora kenal karo kula kuwi pada ngabdi marang kula;

₄₅kupingé ijik krungu kula waé,

terus pada mbangun miturut marang kula;

wong mantya pada sujut lan ngrapèk-ngrapèk marang kula.

₄₆Wong-wong mantya pada nglumpuk tanpa putyèt,

lan pada metu ninggalké bèntèng-bèntèngé karo gemeter.

₄₇GUSTI urip! Pinujia Gunung watuku,

diluhurna Gusti Allah, Juruslametku.

₄₈Gusti Allah sing mbales aku,

lan wis menangké para bangsa sak ngisoré pangwasaku,

₄₉sing wis ngluwari aku sangka mungsuhku.

Panjenengan malah wis ngluhurké kula ngungkuli para wong sing nglawan kula;

kula Panjenengan tulungi sangka wong sing duraka.

₅₀Mulané duh GUSTI, kula bakal ngidungké maturkesuwun ing antarané para bangsa,

asma Panjenengan bakal kula luhurké karo kidung masmur.

₅₁Panjenengané mbales keslametan sing gedé marang ratu sing diangkat,

lan ngekèki kawelasan marang sing dijebatani,

ya kuwi marang Daved lan turunané nganti selawasé.