Masmur 31

₂Duh GUSTI, kula ndelik marang Panjenengan,

kula supaya aja nganti ngalami kewirangan.

Supaya Panjenengan ngentasaké kula awit keadilan Panjenengan,

₃Panjenengan supaya ngrungokna marang kula,

gelem gelis nyauri!

Panjenengan supaya gelem dadi gunung watu panggonan pengayoman kula,

bèntèng kekuwatan sing mitulungi kula!

₄Awit Panjenengan kuwi gunung watu lan bèntèng kula,

kula bakal Panjenengan gandèng lan Panjenengan tuntun awit sangka asma Panjenengan.

₅Panjenengan bakal ngluwari kula sangka jiret,

sing dipasang karo wong kanggo kula,

awit Panjenengan sing dadi pangungsèn kula.

₆Nyawa kula, kula pasrahké ing tangan Panjenengan;

duh GUSTI, Gusti Allah sing setia tuhu, Panjenengan sing ngluwari kula.

₇Panjenengan sengit marang wong sing nyembah marang brahala sing tanpa guna,

nanging kula pertyaya marang GUSTI.

₈Kula bakal surak-surak kebungahan awit kawelasan Panjenengan,

awit Panjenengan weruh kangèlan kula lan ndelok karepotané nyawa kula,

₉lan Panjenengan ora masrahaké kula ing tangané mungsuh,

nanging Panjenengan kuwatké mlakuné sikil kula ing lemah sing jembar.

₁₀Duh GUSTI, supaya kula Panjenengan welasi, awit kula rumangsa susah;

mripat, nyawa lan awak kula nglemprek awit susah.

₁₁Awit urip kula dipangan karo kasusahan

lan tauné umur kula pada entèk karo sambat nggresah;

kekuwatan kula suda awit sangka kasangsarané kula,

lan balung kula pada gapuk.

₁₂Kula dadi omongané mungsuh kula,

lan njalari wediné para tangga teparo kula,

apa uga nggawé kagèté para kantya kula;

wong sing pada ngerti kula ing dalan, terus pada mblayu.

₁₃Kula wis ilang sangka pengéling-éling kaya wong mati,

kahanané kula kaya barang sing wis petyah.

₁₄Awit kula krungu wong okèh pada bisik-bisikan,

- kula dikepung karo rasa wedi -

pada komplotan bakal nglawan marang kula,

arep njabut nyawa kula.

₁₅Nanging kula pertyaya marang Panjenengan, duh GUSTI,

kula ngomong: “Panjenengan kuwi Gusti Allah kula!”

₁₆Urip kula kuwi ing tangan Panjenengan,

Panjenengan supaya gelem ngutyuli kula

sangka tangané para satru kula lan wong sing pada ngoyak-oyak kula!

₁₇Praupan Panjenengan supaya madangi abdi Panjenengan,

slametké kula awit sangka kawelasan Panjenengan!

₁₈Duh GUSTI, kula supaya aja nganti Panjenengan tégakké

ing sak njeruhné ngalami kewirangan,

awit kula nyebut marang Panjenengan;

wong duraka kuwi ya bèn pada ngalami kewirangan

meduna menyang panggonané wong mati karo meneng.

₁₉Kabèh lambé goroh ya bèn dadi bisu,

sing ngèlèk-èlèk marang wong jujur

karo kemetak lan nyepatani!

₂₀Tenan lubèr kabetyikan Panjenengan

sing dityawiské marang wong sing ngajèni Panjenengan,

sing wis Panjenengan tindakké marang wong sing pada ndelik marang Panjenengan,

ing ngarepé manungsa!

₂₁Kuwi pada Panjenengan delikké ing pangayomané praupan Panjenengan,

awit sangka anané komplotané wong;

pada Panjenengan ayomi ing tarupé

supaya utyul sangka tuduhané ilat okèh.

₂₂Pinujia GUSTI, awit katrésnané

diduduhké marang aku karo tyara sing nggumunaké

waktu aku katekan ing kangèlan!

₂₃Awit sangka bingung kula, kula ngira:

“Kula wis kebuwang sangka mripat Panjenengan.”

Nanging waktu kula sambat marang Panjenengan,

Panjenengan terus nuruti marang sambat kula.

₂₄Hé sak kabèhé para katrésnané Gusti, pada trésnaa marang GUSTI!

GUSTI njaga para wong sing setia,

nanging sing gemunggung

diwales tenan.

₂₅Kabèh wong sing ngarep-arep marang GUSTI,

pada sing kuwat lan sing kendel atimu!