Tyempé lan para tebusané
1Aku terus weruh: Sak temené Tyempé ngadek ing gunung Sion, bareng karo 144.000 wong, ing batuké pada ditengeri asma-Né lan asma-Né Bapak. 2Aku terus krungu swara sangka langit kaya kemrosaké banjir lan kaya gemblegeré gluduk. Swara sing tak rungokké kuwi kaya swarané harep sing ijik pada diunèkké karo para wong main musik. 3Kuwi pada ngidungké kidung anyar ing ngarepé dampar lan ing ngarepé kéwan papat lan para pinituwa kuwi, lan ora ana wong sing bisa nyinau kidung mau, kejaba mung wong 144.000 sing wis pada ditebus sangka bumi. 4Ya kuwi wong-wong sing ora pada ngregeti awaké karo wong wadon, awit pada murni kaya prawan. Kuwi sing pada ngetutké Tyempé ing ngendi waé. Wong-wong kuwi pada ditebus sangka antarané manungsa kanggo kurban wiwitan marang Gusti Allah lan marang Tyempé. 5Ing tutuké ora ketemu goroh; wong kuwi pada tanpa tyiri.
Kabar bab pengadilan
6Aku terus weruh mulékat liyané mabur ing awang-awang nggawa kabar kebungahan sing langgeng supaya diwartakké marang wong sing pada manggon ing bumi lan marang kabèh bangsa lan taler lan basa lan umat. 7Tembungé karo swara sing banter: “Pada wedia lan ngajèni marang Gusti Allah lan ngluhurna Panjenengané, awit wis tekan wantyiné pengadilané, lan pada nyembaha marang Panjenengané sing wis nggawé langit lan bumi lan segara uga sak kabèhé sumberé banyu.”
8Terus ana mulékat liyané menèh, mulékat kaping pindo, nyusul lan ngomong: “Wis ambruk, Babél wis ambruk, kuta sing gedé kuwi, sing wis mendemké sak kabèhé para bangsa karo angguré hawa-nepsuné mlaku bédang.”
9Terus ana mulékat liyané, sing kaping telu nyusul, tembungé karo swara banter: “Yèn ana wong sing nyembah marang kéwan lan marang retyané kuwi, lan nampani tenger ing batuké utawa ing tangané, 10kuwi bakal ngombé anggur bebenduné Gusti Allah, sing wis disediakké tanpa tyampuran ing tuwung nesuné; lan bakal kesiksa karo geni lan lirang ing ngarepé para mulékat sutyi lan ing ngarepé Tyempé. 11Lan kebulé geni aniaya kuwi kemebul tekan sak lawas-lawasé, lan aniayané tanpa lèrèn awan wengi, ya kuwi sing pada nyembah marang kéwan lan retyané kuwi, mengkono uga sapa sing nampani tengeré jenengé.”
12Sing perlu ing kéné ya kuwi sabar-mantepé para sutyi, sing pada ngantepi pepakoné Gusti Allah lan pertyaya marang Yésus.
13Aku terus krungu swara sangka swarga sing ngomong: “Tulisen: Rahayu para wong sing mati lan matiné ing njeruhné Gusti, wiwit saiki.” “Pantyèn mengkono,” tembungé Roh: “Supaya pada lèrèn sangka rekasané, awit sak kabèhé penggawéané pada mbarengi mlakuné.”
Panènan ing bumi
14Aku terus weruh: Sak temené, ana mendung putih, lan ing mendung mau ana sing njagong kaya Putrané manungsa, sirahé nganggo makuta emas lan tangané nggawa arit landep. 15Terus ana mulékat liyané metu sangka griya sutyi; lan ngomong karo swara banter marang Panjenengané sing njagong ing mendung mau: “Supaya Panjenengan ngempakké arit Panjenengan lan ngenènana, awit wis tekan wantyiné manèni; awit panènan ing bumi wis tuwa.” 16Panjenengané sing njagong ing mendung mau terus ngempakké arité ing bumi, lan bumi terus dipanèni.
17Terus ana mulékat liyané metu sangka griya sutyi ing swarga; kuwi uga nggawa arit landep. 18Lan ana mulékat liyané menèh sing ngwasani geni metu sangka mesbèh; kuwi terus nyuwara karo banter marang mulékat sing nyekel arit landep mau: “Aritmu sing landep kuwi empakna, lan dompolané wohé wit anggur ing bumi unduhana, awit wohé wis pada mateng.” 19Mulékat mau terus ngempakké arité ing bumi lan ngunduhi wohé wit anggur ing bumi lan diuntyalké ing wadah pipitan gedé, ya kuwi bebenduné Gusti Allah. 20Wohé wit anggur mau terus dipipit ing sak njabané kuta, lan sangka pipitan kuwi ana getih mili, sing nganti tekan kendaliné jaran, lan adohé 1.600 ukuran.
