Kitab sing diségel lan Tyempé
1Aku terus weruh kitab gulungan ing tangané tengen Panjenengané sing njagong ing dampar mau, sing ketulis ing njeruh lan ing njaba lan diségel nganggo ségel pitu. 2Aku weruh mulékat sing rosa-rosa mbengok karo swara banter: “Sapa sing pantes ngudari gulungan kitab kuwi lan mbukaki ségelé?” 3Nanging ing swarga lan ing bumi lan sak ngisoré bumi, ora ana sing bisa ngudari gulungan kitab mau lan ndeleng njeruhné. 4Aku terus nangis kelara-lara, awit ora ana wong sijia waé sing dianggep pantes ngudari gulungan kitab kuwi utawa ndeleng njeruhné. 5Terus ana salah sijiné pinituwa sing ngomong marang aku: “Kowé aja nangis! Delengen, singa sing sangka turunané Yéhuda, ya kuwi tukulané Daved sing wis menang, nganti Panjenengané bisa ngudari gulungan kitab kuwi lan mbukaki ségelé pitu.”
6Aku terus ndeleng ing tengahé dampar lan kéwan papat kuwi lan ing tengahé para pinituwa mau ana Tyempé ngadek kétoké kaya wis dibelèh, sunguné pitu lan mripaté pitu: ya kuwi Rohé Gusti Allah pitu sing diutus menyang sak lumahé bumi. 7Panjenengané kuwi terus nyedek lan nampani gulungan kitab sangka tangané tengen Panjenengané sing njagong ing dampar. 8Nalika Panjenengané njupuk gulungan kitab, kéwan papat lan pinituwa patlikur kuwi terus nyembah ing ngarepé Tyempé kuwi, karo pada nyekel harep lan bokor emas, isi dupa kebak; ya kuwi pandongané para sutyi. 9Lan pada ngidungké kidung anyar, tembungé:
“Panjenengan wis pantes nampani gulungan kitab kuwi lan mbukaki ségelé; awit Panjenengan wis dibelèh lan karo getihé Panjenengan, Panjenengan wis nebus wong-wong sangka saben taler lan basa lan umat lan bangsa kanggo Gusti Allah.
10Lan Panjenengan ndadèkké wong-wong kuwi salah sijiné kraton
lan imam-imam kanggo Gusti Allah kita,
lan pada arep ngwasani dadi ratu ing bumi.”
11Aku terus weruh lan krungu swarané mulékat okèh ing sak ubengé dampar, lan kéwan papat lan para pinituwa; tyatyahé pirang-pirang atus èwu lan pirang-pirang yuta, 12tembungé karo swara banter,
“Tyempé sing wis dibelèh kuwi wis bisa nampani pangwasa lan kasugihan, lan kawityaksanan lan kekuwatan, lan kehormatan lan kamulyan lan pamuji.”
13Aku terus krungu sak kabèhé sing urip ing swarga lan ing bumi lan sak ngisoré bumi lan ing segara, uga sing urip ing njeruhné, pada ngomong:
“Pamuji lan kehormatan lan kamulyan lan pangwasa kanggo Panjenengané sing njagong ing dampar lan Tyempé, nganti sak lawasé!”
14Kéwan papat kuwi pada ngomong: “Amin!” Lan para pinituwa mau pada sujut lan nyembah.
