Ségel enem sing wiwitan mbukak
1Aku terus weruh Tyempé kuwi mbukak ségel sing kaping pisan sangka ségel pitu mau, lan aku krungu kéwan papat sing kaping pisan kuwi ngomong, swarané kaya gluduk: “Maraa delengen!” 2Terus aku ndeleng: Lah, ana jaran putih, sing numpak nyekel panah lan dikèki berkah makuta. Wong kuwi terus maju kaya wong sing wis menang supaya ngrebut kemenangan.
3Nalika Tyempé mau mbukak ségel sing kaping pindo, aku krungu kéwan sing kaping pindo ngomong: “Maraa delengen!” 4Terus jaran liyané maju, wernané abang mbranang, lan sing numpak dikèki pangwasa njupuk katentreman sangka bumi, supaya wong pada patèn-patènan, lan uga dikèki pedang gedé.
5Nalika Tyempé kuwi mbukak ségel sing kaping telu aku krungu kéwan sing kaping telu ngomong: “Maraa delengen!” Terus aku weruh:, ana jaran ireng, sing numpak nyekel timbangan. 6Aku krungu ana swara ing tengah-tengahé kéwan papat kuwi tembungé: “Gandum sak taker sedinar, upah sedina lan jagung telung taker sedinar. Nanging aja ngrusak lenga lan anggur kuwi.”
7Nalika Tyempé mau mbukak ségel sing nomer papat, aku krungu kéwan sing nomer papat ngomong: “Maraa delengen!” 8Terus aku weruh: Lah, ana jaran putyet siji, lan sing numpak jenengé Pati, lan ditutké karo jurangé pepeteng pati. Lan kuwi pada dikèki pangwasa matèni isiné jagat seprapat karo pedang, pailan lan lara pès, uga karo kéwan-kéwan galak ing bumi.
9Nalika Tyempé kuwi mbukak ségel kaping lima, aku terus weruh sak ngisoré mesbèh ana nyawané wong-wong sing wis dipatèni awit sangka tembungé Gusti Allah lan awit sangka paseksiné. 10Nyawa-nyawa mau pada mbengok karo swara banter: “Nganti pira suwéné menèh, duh Gusti sing Mahakwasa, sing sutyi lan bener, anggèn Panjenengan ora ngadili lan mbales getih kita marang wong sing manggon ing bumi?” 11Terus pada dikèki jubah putih, lan dikongkon, supaya lerem sak untara waktu menèh nganti tekan sak genepé tyatyahé para kantya sak peladènan lan sedulur-seduluré tunggal pertyaya, sing ya bakal dipatèni, kaya wong-wong mau.
12Aku terus weruh, Tyempé mau mbukak ségel sing kaping enem, sak nalika ana lindu sing medèni lan srengéngé dadi peteng kaya kantong rambut ireng lan mbulan dadi abang mbranang kaya getih. 13Lan lintang-lintang ing langit pada rontok ing bumi, kaya wohé anjir sing ijik mentahan pada rontok, nalika katekan angin gedé. 14Langit terus ngluntung kaya gulungan kitab lan sak kabèhé gunung lan puluh pada ngalih sangka panggonané. 15Para ratu ing bumi lan para pemimpin lan para penggedéné suradadu, lan para wong sugih lan wong-wong sing kwasa, lan sak kabèhé batur lan wong merdéka pada ndelik ing guwa-guwa lan ing antarané watu-watu padas ing gunung. 16Kuwi mau kabèh pada ngomong marang gunung-gunung lan marang watu padas: “Pada ambrukna lan delikna sangka ngarepé Panjenengané, sing njagong ing dampar, lan sangka bebenduné Tyempé kuwi.” 17Awit wis tekan wantyiné dina gedé, ya kuwi dinané bebendu, lan sapa sing tahan nadahi?
