Sakaria 1

₁Ing sasi sing kaping wolu ing taun sing kaping pindo jamané Darius, ana tembungé GUSTI marang Sakaria, anaké Bérékya, anaké Ido, mengkéné: ₂“Banget nesuné GUSTI marang para leluhurmu.” ₃Mulané kowé ngomonga marang wong-wong kuwi: Tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: “Kowé pada mratobata marang Aku”, mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: “Aku terus bakal mbalèni kowé”, mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi. ₄Kowé aja pada kaya para leluhurmu, sing wis pada dipituturi karo para nabi mbiyèn mengkéné: Tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: “Kowé pada mundura sangka mlakumu sing ala lan pokal-gawému sing duraka! Nanging pada ora gelem ngrungokké lan pada ora perduli marang Aku,” mengkono tembungé GUSTI. ₅Para leluhurmu kuwi pada ing ngendi? Lan para nabi kuwi apa pada urip selawasé? ₆Nanging sak kabèhé tembung lan putusan-Ku sing wis Tak omongké marang abdi-Ku para nabi, kuwi apa ora wis tekan marang para leluhurmu? Wong-wong kuwi terus pada mratobat lan nduwé tembung mengkéné: “Kaya sing wis dadi karepé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi enggoné nindakké marang kita, miturut laku lan pokalé kita, ya kaya mengkono Panjenengané enggoné nindakké marang kita!”

₇Ing taun sing kaping pindo jamané Darius, nalika sasi sing kaping sewelas, ya sasi Syébat, tanggal kaping patlikur, ana tembungé GUSTI marang Sakaria, anaké Bérékya, anaké Ido, mengkéné: ₈“Dèk mau mbengi aku nampa wahyu: aku weruh ana wong lanang numpak jaran abang, ngadek ing antarané wit murad ing jurang; lan ing mburiné ana jaran-jarané sing wernané abang, abang nom lan putih. ₉Aku terus ngomong: Duh, bendara, apa tegesé kabèh kuwi? Mulékat sing ngomongi aku terus semaur mengkéné: Aku bakal nduduhké apa tegesé kabèh kuwi mau. ₁₀Wong lanang sing ngadek ing antarané wit murad kuwi terus wiwit guneman, omongé: Iki kabèh wong sing pada diutus karo GUSTI ndlajahi bumi. ₁₁Wong-wong mau terus pada ngomong marang Mulékaté GUSTI sing ngadek ing antarané wit murad, mengkéné: Kita wis pada ndlajahi bumi, lah sak lumahé bumi. Bumi kétok ayem lan tentrem. ₁₂Ing kono tembungé Mulékaté GUSTI: Duh, GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, bakal nganti sak pira menèh suwéné enggèn Panjenengan ora welas marang Yérusalèm lan kuta-kutané Yéhuda sing wis Panjenengan bebendu suwéné pitung puluh taun kuwi? ₁₃GUSTI terus semaur marang mulékat sing ngomong karo aku mau, karo tetembungan sing kepénak lan nglipur. ₁₄Mulékat sing omongi karo aku terus ngongkon marang aku mengkéné: Iki kabarna: Tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi: Wis banget enggon-Ku nrésnani marang Yérusalèm lan Sion, ₁₅nanging banget enggon-Ku nesu marang para bangsa sing rumangsa tentrem kuwi lan bareng Aku nesu setitik waé, terus pada ngréwangi nggawé sing ala marang umat-Ku.” ₁₆Mulané GUSTI ngomong mengkéné: “Aku mulih menèh nang Yérusalèm karo kawelasan. Griya-Ku bakal dibangun menèh ing kana”, mengkono préntahé GUSTI, sing ngwasani langit lan bumi, lan tali ukuran bakal dipentèng menèh ing sak nduwuré Yérusalèm. ₁₇Kejaba sangka kuwi kowé nganakna iki: Tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi mengkéné: “Kuta-kuta-Ku bakal pada pulih lubèr ing kabetyikan, lan GUSTI bakal ngekèki panglipuran marang Sion lan Yérusalèm bakal dipilih menèh.”

₁₈Aku terus ndangak lan weruh, ana sungu papat, ₁₉aku terus ngomong takon marang mulékat sing omongi marang aku, mengkéné: “Kuwi tegesé apa?” Semauré: “Sungu-sungu kuwi sing wis mbuyarké Yéhuda, Israèl, lan Yérusalèm.” ₂₀GUSTI terus nduduhké marang aku pandé wesi papat. ₂₁Aku terus takon: “Wong-wong kuwi tekané bakal nindakké apa?” Semauré mulékat marang aku mengkéné: “Kuwi uga sungu sing wis pada mbuyarké Yéhuda, nganti ora ana wong siji-sijia sing wani ndangak. Nanging tekané kuwi arep nggawé kagèté wong-wong kuwi, ya kuwi nyingkérké sunguné para bangsa sing wis pada masang sunguné marang negara Yéhuda arep dibuyaraké.”