1“Ing waktu kuwi bakal ana sumber sing dikèkké marang turunané Daved lan para wong isiné Yérusalèm kanggo ngumbah dosa lan najisé. 2Ya ing waktu kuwi, mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi, Aku ngentèkké jenengé sak kabèhé brahala sangka negara kuwi, nganti wong-wong pada ora éling marang kuwi menèh. Uga para wong sing ngaku-aku nabi lan rohé sing najis bakal Tak buwang sangka negara kono. 3Yèn ijik ana wong sing metu dadi nabi, bapak ibuné sing nganakké dèwèké bakal pada ngomong mengkéné: Kowé kuwi aja urip waé, awit apa sing kok omongké kanggo asmané GUSTI kuwi goroh! Bapaké lan ibuné sing wis nganakké wong kuwi bakal terus nyuduk anaké, waktu pinuju ngaku dadi nabi. 4Lan ing waktu kuwi para sing ngaku-aku nabi bakal pada kewirangan awit sangka nubuaté lan ora ana menèh sing nganggo jubah wulu digawé ngapusi, 5nanging siji-sijiné bakal pada ngomong mengkéné: Aku iki duduk nabi, nanging wong sing ngolah lemah, awit wiwit nom aku wis tuku lemah. 6Nanging yèn ana wong takon: Tilas tatu apa ing awakmu iki? Terus semauré: Enggonku ketaton iki ing omahé kantya-kantyaku!”
7“Hé pedang! Kowé mbabata abdi-Ku juru pangon, wong sing raket banget karo Aku!” Mengkono tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi. Juru pangon kuwi patènana, sak nalika wedus gèmbèl terus pada buyar lan Aku bakal nganggo tangan-Ku, Aku nglawan marang para tyempé. 8Banjur ing sak ratané negara, mengkono tembungé GUSTI, wong sing rong pratelon bakal pada entèk mati, mung sak pratelon sing kèri urip ing kono. 9Sing sak pratelon kuwi terus Tak lebokké ing geni, Tak lebur tyarané kaya nglebur slaka, Tak besot tyarané kaya murnèkké emas; kuwi bakal pada nyebut asma-Ku lan bakal Tak wènèhi semaur. Aku bakal ngomong: “Kuwi umat-Ku” lan kuwi bakal pada ngomong: “GUSTI kuwi Gusti Allah kita.”
