Exodus 1

₁Dit nu zijn de namen der zonen van Israël, die met Jakob naar Egypte gekomen zijn; zij kwamen er ieder met zijn gezin: ₂Ruben, Simeon, Levi en Juda; ₃Issakar, Zebulon en Benjamin; ₄Dan en Naftali, Gad en Aser. ₅De afstammelingen van Jakob waren zeventig zielen in het geheel. Jozef echter was reeds in Egypte. ₆En Jozef stierf, benevens al zijn broeders en dat gehele geslacht. ₇De Israëlieten nu waren vruchtbaar en breidden zich snel uit; zij vermenigvuldigden zich en werden uitermate talrijk, zodat het land met hen vervuld werd.

₈Toen kwam er een nieuwe koning over Egypte, die Jozef niet gekend had. ₉Deze nu zeide tot zijn volk: Zie, het volk der Israëlieten is groter en talrijker dan wij. ₁₀Welnu, laten wij met beleid tegen hen optreden, opdat zij zich niet vermenigvuldigen en zich – als wij in oorlog komen – bij onze tegenstanders aansluiten, tegen ons strijden en uit het land wegtrekken. ₁₁Daarom stelde men opzichters van herendiensten over hen aan om hen door de hun opgelegde dwangarbeid te onderdrukken: zij moesten voor Farao voorraadsteden bouwen, Pitom en Raämses. ₁₂Maar hoemeer men hen onderdrukte, des te meer vermenigvuldigden zij zich en breidden zij zich uit, zodat men bevreesd werd voor de Israëlieten. ₁₃Toen lieten de Egyptenaren de Israëlieten onder mishandeling werken; ₁₄ja, zij maakten hun het leven bitter door harde slavenarbeid met leem en tichelstenen en door allerlei arbeid op het veld – alle werk, waartoe zij hen onder mishandeling als slaven gebruikten.

₁₅Ook beval de koning van Egypte de vroedvrouwen der Hebreeuwse vrouwen, van wie de een Sifra heette en de ander Pua: ₁₆Wanneer gij de Hebreeuwse vrouwen bij de bevalling helpt, dan moet gij goed toezien bij de verlossing; indien het een zoon is, dan moet gij hem doden, maar indien het een dochter is, mag zij blijven leven. ₁₇De vroedvrouwen echter vreesden God en deden niet wat de koning van Egypte haar gezegd had, maar lieten de jongens in leven. ₁₈Toen ontbood de koning van Egypte de vroedvrouwen en zeide tot haar: Waarom hebt gij dit gedaan en de jongens laten leven? ₁₉En de vroedvrouwen zeiden tot Farao: De Hebreeuwse vrouwen zijn niet als de Egyptische; zij zijn sterk: voordat een vroedvrouw bij haar komt, hebben zij al gebaard. ₂₀En God deed de vroedvrouwen wèl; het volk vermenigvuldigde zich en werd zeer talrijk. ₂₁En daar de vroedvrouwen God vreesden, gaf Hij haar ieder een gezin. ₂₂Toen gebood Farao aan zijn gehele volk: Werpt alle jongens die geboren worden, in de Nijl, maar alle meisjes moogt gij laten leven.