Jesaja 26

₁Te dien dage zal in het land Juda dit lied gezongen worden: Wij hebben een sterke stad; Hij stelt heil tot muren en voorwal. ₂Opent de poorten, opdat een rechtvaardig volk binnenga, dat zijn trouw bewaart. ₃Standvastige zin bewaart Gij in volkomen vrede, omdat men op U vertrouwt. ₄Vertrouwt op de Here voor immer, want de Here Here is een eeuwige rots. ₅Want Hij heeft de bewoners der hoogte, der ontoegankelijke veste neergeworpen, Hij vernedert haar, vernedert haar tot de grond toe, doet haar tot in het stof neerstorten. ₆Voeten zullen haar vertreden: de voeten der ellendigen, de treden der geringen.

₇Het pad des rechtvaardigen is effen; Gij baant voor de rechtvaardige een effen spoor. ₈Ook in de weg uwer gerichten hebben wij U verwacht, o Here; naar uw naam en naar uw gedachtenis ging ons zielsverlangen uit. ₉Van ganser harte verlang ik naar U in de nacht, ja, uit het diepst van mijn gemoed zoek ik U; want wanneer uw gerichten op de aarde zijn, leren de inwoners der wereld gerechtigheid.

₁₀Al wordt de goddeloze genade bewezen, hij leert geen gerechtigheid; hij handelt slecht in een land van recht en de majesteit des Heren ziet hij niet. ₁₁Here, uw hand is verheven, maar zij beseffen het niet; zij zullen het echter beseffen en beschaamd staan over uw ijver voor het volk. Ja, het vuur over uw tegenstanders zal hen verteren.

₁₂Here, Gij zult vrede over ons beschikken, want ook al onze daden hebt Gij voor ons verricht. ₁₃Here, onze God, andere heren dan Gij hebben over ons geheerst; uw naam alleen huldigen wij. ₁₄Doden herleven niet, schimmen staan niet op; daarom hebt Gij hen bezocht en verdelgd en alle gedachtenis aan hen uitgeroeid. ₁₅Gij hebt het volk vermeerderd, Here, het volk vermeerderd, U zelf verheerlijkt, alle grenzen des lands verwijd. ₁₆Here, in de nood heeft men U gezocht, een verzuchting geslaakt, toen uw tuchtiging trof. ₁₇Zoals een zwangere die in barensnood raakt, ineenkrimpt en onder haar weeën schreeuwt, zo waren wij voor uw aangezicht, Here. ₁₈Wij waren zwanger, wij krompen ineen; maar het was, als baarden wij wind; wij brachten het land geen verlossing aan en wereldbewoners werden niet geboren.

₁₉Herleven zullen uw doden – ook mijn lijk –, opstaan zullen zij. Ontwaakt en jubelt, gij, die woont in het stof! Want uw dauw is een dauw van licht; en de aarde zal aan de schimmen het leven hergeven. ₂₀Kom, mijn volk, ga in uw binnenkamers, en sluit uw deuren achter u; verberg u een korte tijd, tot de gramschap over is. ₂₁Want zie, de Here verlaat zijn plaats om de ongerechtigheid der bewoners van de aarde aan hen te bezoeken; dan zal de aarde het op haar vergoten bloed aan het licht brengen en haar verslagenen niet langer bedekken.