Psalmen 74

Waarom, o God, verstoot Gij voor altoos,

brandt uw toorn tegen de schapen die Gij weidt?

₂Gedenk uw gemeente, die Gij van ouds hebt verworven,

die Gij verlost hebt als de stam van uw erfdeel,

de berg Sion, waarop Gij uw woning hebt gevestigd.

₃Richt uw schreden naar wat voorgoed in puin ligt;

alles heeft de vijand in het heiligdom vernield.

₄Uw tegenstanders brulden in uw vergaderplaats

en hebben er hun tekenen als tekenen opgesteld;

₅het had het aanzien, alsof iemand de bijl van omhoog

op het kreupelhout deed neerkomen;

₆toen sloegen zij het snijwerk daaraan

altegader stuk met bijl en houweel;

₇uw heiligdom staken zij in brand,

zij ontwijdden tot de grond toe de woning van uw naam;

₈zij zeiden bij zichzelf: Laten wij hen altegader verdrukken.

Zij verbrandden alle godshuizen in den lande.

₉Onze tekenen zien wij niet, geen profeet is er meer,

niemand onder ons, die weet tot hoelang.

₁₀Ja, hoelang nog zal de tegenstander honen, o God;

zal de vijand uw naam voor altijd versmaden?

₁₁Waarom houdt Gij uw hand, ja uw rechterhand, terug?

Trek ze uit uw boezem, verdelg!

₁₂Toch is God mijn Koning van oudsher,

die in het midden der aarde verlossing bewerkt.

₁₃Gij zijt het, die de zee hebt gekliefd door uw kracht,

de koppen der draken in het water verbrijzeld.

₁₄Gij zijt het, die de koppen van de Leviatan hebt vermorzeld,

hem aan het woestijngedierte tot spijze gegeven.

₁₅Gij zijt het, die bronnen en beken hebt opengebroken;

Gij zijt het, die altijdvlietende stromen hebt doen verdrogen.

₁₆Uwer is de dag, uwer ook de nacht;

Gij zijt het, die hemellicht en zon hebt gesteld.

₁₇Gij zijt het, die al de grenzen der aarde hebt bepaald;

zomer en winter, Gij hebt ze geformeerd.

₁₈Gedenk hieraan; de vijand hoont, o Here,

en een verdwaasd volk versmaadt uw naam.

₁₉Lever de ziel van uw tortelduif aan het wild gedierte niet over;

vergeet het leven van uw ellendigen niet voor immer.

₂₀Aanschouw het verbond,

want de duistere plaatsen des lands zijn vol holen van geweld.

₂₁Laat de onderdrukte niet beschaamd terugkeren,

laat de ellendige en de arme uw naam prijzen.

₂₂Sta toch op, o God! Voer toch uw rechtsgeding.

Gedenk de smaad

die de dwazen U de ganse dag aandoen.

₂₃Vergeet het geschreeuw van uw tegenstanders niet,

het getier van wie tegen U opstaan,

dat bestendig omhoog stijgt.