Klaagliederen 5

₁Heer, denk toch aan de rampen die ons zijn overkomen,

kijk hoe de vijanden met ons spotten.

₂Zij hebben ons mooie land in bezit genomen,

en wonen nu zelf in onze huizen.

₃We voelen ons als kinderen zonder vader,

als vrouwen die hun man verloren hebben.

Want er is niemand meer die ons kan beschermen.

₄We moeten betalen voor het water dat we drinken,

en voor het hout waar we vuur mee maken.

₅We worden onderdrukt door onze vijanden,

ze dwingen ons om hard te werken, ze laten ons nooit met rust.

₆We hebben Egypte en Assyrië om hulp en om voedsel gevraagd,

maar zij wilden ons niet helpen.

₇Onze voorouders hebben slecht geleefd.

Zij zijn gestorven, en nu worden wij gestraft voor hun fouten.

₈We worden onderdrukt door onze vijanden,

en er is niemand die ons kan bevrijden.

₉Als we de oogst binnenhalen, zijn we in groot gevaar,

want dan worden we bedreigd door rovers uit de woestijn.

₁₀We hebben koorts gekregen van de honger,

onze huid gloeit als een hete oven.

₁₁De vijanden grijpen meisjes in heel Juda,

ze verkrachten de vrouwen in Jeruzalem.

₁₂Ze hebben onze koningen opgehangen,

ze hebben geen enkel respect voor onze leiders.

₁₃Jongens moeten graan malen alsof ze slaven zijn,

kinderen moeten hout dragen tot ze erbij neervallen.

₁₄Er zijn geen wijze mannen meer om recht te spreken,

en kinderen maken geen muziek meer.

₁₅We kennen geen vreugde meer in ons leven,

we dansen niet meer, maar we rouwen.

₁₆Alles waar we trots op waren, is verdwenen.

Ach, wat gaat het slecht met ons!

Ach, wat hebben we veel verkeerd gedaan!

_17-18De berg Sion is verlaten, er wonen alleen nog wilde dieren.

Daarom zijn we zo verdrietig, daarom zijn onze ogen vol tranen.

₁₉Heer, u bent koning, voor altijd,

u regeert voor eeuwig!

₂₀Zult u ons voorgoed vergeten?

Laat u ons voor altijd in de steek?

₂₁Breng ons bij u terug, laat ons weer bij u komen.

Laat het toch weer worden zoals vroeger!

₂₂Gaat uw woede ooit voorbij,

of wilt u niets meer van ons weten?