1 Korintiërs 5

₁Er heerst ontucht bij u – men hoort er algemeen van spreken – een ontucht zo erg als zelfs bij de heidenen niet voorkomt: één van u leeft namelijk met zijn stiefmoeder. ₂Maar u blijft zich maar hoog verheven voelen! U had beter het boetekleed kunnen aantrekken! En die man had uit uw midden verwijderd moeten worden! ₃Ik ben dan wel niet in levenden lijve bij u, maar wel in de geest. En daarom heb ik al een vonnis geveld over de man die zoiets heeft gedaan. ₄Het luidt: U en ik, in de geest bijeen in de naam van de Heer Jezus, ₅leveren met de hulp van zijn kracht deze man uit aan Satan, tot ondergang van zijn aards bestaan, maar tot redding van zijn geest op de dag van de Heer.

₆Nee, u hebt geen reden om trots te zijn. U weet toch: ‘Een beetje gist doortrekt het hele deeg’. ₇Doe de oude gist weg en wees als nieuw deeg. U bent immers brood zonder gist, omdat ons paaslam is geslacht: Christus zelf. ₈Laten we dus feestvieren, niet met oude gist, de gist van kwaad en slechtheid, maar met ongegist brood van reinheid en waarheid.

₉In mijn vorige brief heb ik u geschreven niet om te gaan met mensen die onzedelijk leven. ₁₀Natuurlijk bedoelde ik niet onzedelijke mensen in het algemeen, of geldschrapers en uitbuiters of afgodendienaars. Want dan moest u uit deze wereld weg! ₁₁Nee, ik bedoelde dat u niet moest omgaan met iemand die zich een christen noemt en toch onzedelijk leeft of een geldschraper is, een afgodendienaar, een kwaadspreker, een dronkaard, of een uitbuiter. Met zo iemand moet u ook niet samen eten.

₁₂Is het soms mijn taak te oordelen over buitenstaanders? U oordeelt toch ook alleen over hen die tot uw gemeente behoren! ₁₃Over de buitenstaanders zal God oordelen. Verwijder die boosdoener uit uw midden.