Prediker 1

₁Hier volgen uitspraken van Prediker. Hij was een zoon van David en koning in Jeruzalem.

₂IJl en vluchtig, zonder zin, nutteloos is alles, zegt hij. Volkomen zinloos is het leven. ₃De mens zwoegt en tobt heel zijn leven lang, maar wat bereikt hij ermee? ₄Generaties komen en gaan, alleen de aarde blijft. ₅De zon komt op, de zon gaat onder en haast zich naar de plaats waar zij weer op moet komen. ₆De wind waait naar het zuiden en draait naar het noorden. De wind draait en waait en komt weer uit op hetzelfde punt. ₇Alle rivieren stromen naar zee, maar de zee raakt nooit vol. Het water keert terug naar de bron om opnieuw te gaan stromen. ₈Vermoeiend is alles, onbeschrijfelijk vermoeiend; we kunnen nooit alles zien, nooit alles horen. ₉Wat er gebeurd is, zal weer gebeuren en wat er gedaan is, zal weer gedaan worden; er is niets nieuws onder de zon. ₁₀Men zegt wel: ‘Kijk, dat is iets nieuws.’ Maar dan blijkt dat het er vroeger ook al was. ₁₁Niemand denkt meer aan de mensen die voor ons geleefd hebben en ook aan de mensen die na ons komen, zal later niemand meer denken.

₁₂Ik was koning van Israël en woonde in Jeruzalem. ₁₃Ik nam me voor, alles wat er gebeurt in deze wereld te bestuderen, want ik wilde weten wat de zin van alles is. Dat heeft God ons mensen opgedragen; het is een kwelling. ₁₄Ik bekeek wat men hier op aarde allemaal ondernam: alles bleek zinloos, grijpen naar wind. ₁₅Wat krom is, wordt niet recht, en wat ontbreekt, kun je niet meetellen. ₁₆Eerst zei ik bij mezelf: ‘Ik ben wijzer dan al mijn voorgangers in Jeruzalem; door ervaring ben ik veel wijzer en verstandiger dan zij. ₁₇Ik moet toch het verschil kunnen zien tussen wijs en dwaas, tussen verstandig en dom.’ Maar ook dat, heb ik ingezien, is grijpen naar wind. ₁₈Want hoe meer kennis, des te meer ergernis; hoe groter het inzicht, des te groter het verdriet.