Prediker 6

₁Ik zag nog meer waaronder de mensen gebukt gaan. ₂God geeft iemand rijkdom, een groot vermogen en aanzien, alles wat hij maar wensen kan. Maar God laat hem er niet van genieten; een ander maakt alles op. Dat is zinloos en triest. ₃Stel dat iemand honderd kinderen zou krijgen en heel lang zou leven, maar hij kan er niet van genieten en hij krijgt zelfs geen begrafenis. Dan vind ik dat een doodgeboren kind beter af is. ₄Naamloos komt het, naamloos gaat het; het verdwijnt in het duister, ₅het zonlicht heeft het niet gezien; het heeft nergens weet van. Het heeft rust, meer dan deze man. ₆Want ook al blijft hij tweeduizend jaar leven, hij kan niet van het leven genieten. En het einde is voor iedereen en alles gelijk: de dood.

₇De mens zwoegt om te kunnen eten, maar hij heeft nooit genoeg. ₈Wat heeft een wijs man voor op een dwaas? Wat heeft een arme man eraan te weten wat er allemaal bereikt kan worden in dit leven? ₉Het is beter te genieten van wat je hebt, dan altijd maar meer te willen. Ook dat is zinloos, je hebt er niets aan. ₁₀Want wat er ook met je gebeurt, al lang geleden werd dat vastgesteld; het is toch duidelijk: een mens kan het niet opnemen tegen God, die sterker is. ₁₁Hoe meer je erover praat, des te onzinniger wordt het. En wat heb je eraan? ₁₂Want niemand weet wat goed is voor de mens in dit vluchtig en kort bestaan; het gaat als een schaduw voorbij. En niemand zal hem kunnen vertellen, wat er na zijn dood in deze wereld zal gebeuren.