Ester 7

₁De koning en Haman waren bij koningin Ester te gast ₂en bij het drinken van de wijn vroeg de koning ook ditmaal aan Ester: ‘Wat is uw wens, koningin Ester? U kunt vragen wat u wilt. Al was het de helft van mijn rijk, u zult het krijgen.’ ₃‘Majesteit,’ gaf koningin Ester ten antwoord, ‘als u mij gunstig gezind bent, wees dan zo goed mij en mijn volk te sparen. Dat is mijn verzoek, dat is mijn wens. ₄Want men heeft mij en mijn volk verkocht om ons te doden en te vernietigen. Waren wij verkocht als slaven, ik zou gezwegen hebben, ik zou de koning daarmee niet willen lastigvallen.’ ₅‘Wie is de man die eropuit is zulke dingen te doen? Waar is hij?’ vroeg koning Ahasveros. ₆‘De man die tegen ons is, onze vijand, dat is Haman, die schurk daar!’ antwoordde Ester. Haman deinsde van schrik voor de koning en de koningin terug. ₇Woedend liep de koning van tafel weg, de paleistuin in. Haman bleef achter om koningin Ester om zijn leven te smeken, want hij begreep wel dat de koning tot zijn ondergang besloten had. ₈Juist toen de koning uit de paleistuin in de feestzaal terugkeerde, was Haman neergevallen bij de divan waarop Ester lag. ‘Nu ook nog de koningin in mijn eigen huis lastigvallen!’ riep de koning uit. Zodra de koning dit had gezegd, bedekten de kamerheren het gezicht van Haman. ₉Charbona, een van de kamerheren van de koning, zei: ‘Haman heeft bij zijn huis ook nog een vijfentwintig meter hoge paal staan. Hij heeft die laten oprichten voor Mordekai, die nog wel de belangen van de koning verdedigd heeft.’ ‘Hang hem er zelf aan,’ beval de koning. ₁₀En ze hingen Haman aan de paal die hij voor Mordekai bedoeld had. Toen bedaarde de woede van de koning.