Exodus 5

₁Daarna gingen Mozes en Aäron naar de farao en zeiden: ‘De Heer, de God van Israël, zegt u: Laat mijn volk gaan om in de woestijn ter ere van mij een feest te vieren.’ ₂Maar de farao zei: ‘Wie is die Heer? Waarom zou ik naar hem moeten luisteren? Moet ik de Israëlieten laten gaan? Ik ken die Heer niet en ik zal de Israëlieten niet toestaan te vertrekken.’ ₃Mozes en Aäron zeiden: ‘De God van de Hebreeërs heeft zich aan ons bekendgemaakt. Sta ons toe drie dagreizen ver de woestijn in te gaan om daar de Heer, onze God, offers te brengen. Anders zal hij ons straffen met ziekte of oorlog.’ ₄Maar de koning van Egypte antwoordde: ‘Mozes en Aäron, waarom proberen jullie het volk van het werk af te houden? Vooruit, aan het werk! ₅Dat volk van jullie is al groter dan het onze en nu willen jullie ook nog dat ze ophouden met werken.’

₆Diezelfde dag gaf hij de slavendrijvers en opzichters het bevel: ₇‘Geef dat volk voortaan geen stro meer voor het bakken van de stenen. Ze moeten het zelf maar gaan zoeken. ₈Maar houd wel vast aan hetzelfde aantal stenen, en geen steen minder! Ze zijn lui; daarom roepen ze steeds: Wij willen offers gaan brengen aan onze God. ₉Geef ze zwaarder werk! Gun ze geen ogenblik rust, dan hebben ze ook geen tijd meer om al die leugens aan te horen.’ ₁₀De slavendrijvers en opzichters brachten dit aan het volk over: ‘Bevel van de farao: Jullie krijgen geen stro meer. ₁₁Haal het zelf maar ergens vandaan. Maar jullie moeten hetzelfde aantal stenen afleveren!’ ₁₂Toen ging het volk overal in Egypte op zoek naar stro. ₁₃De slavendrijvers beulden hen af, ze dwongen hen elke dag dezelfde hoeveelheid stenen af te leveren als vroeger. ₁₄Zij sloegen de Israëlitische opzichters die ze aangesteld hadden en schreeuwden: ‘Waarom hebben jullie niet evenveel afgeleverd als voorheen?’

₁₅Toen gingen de Israëlitische opzichters zich bij de farao beklagen: ‘Waarom behandelt u ons zo? ₁₆Stro krijgen we niet meer, maar wel wordt ons bevolen stenen te maken. En we worden nog geslagen ook. Uw eigen mensen zijn daarvoor verantwoordelijk!’ ₁₇Maar de farao zei: ‘Jullie zijn gewoon te lui om te werken! Daarom willen jullie steeds offers gaan brengen aan de Heer. ₁₈Vooruit, aan het werk. Stro krijgen jullie niet meer, maar het aantal stenen blijft gelijk!’ ₁₉Toen was het de Israëlitische opzichters duidelijk hoe ellendig zij ervoor stonden. Want het bevel van de farao bleef onveranderd. ₂₀Toen ze weggingen, troffen ze Mozes en Aäron die op hen stonden te wachten. ₂₁Ze zeiden: ‘We hopen dat de Heer jullie hiervoor straft. Want nu hebben wij bij de farao en zijn hof een slechte naam gekregen. Jullie hebben hun de stok in handen gegeven waarmee ze ons kunnen slaan.’

₂₂Toen richtte Mozes zich opnieuw tot de Heer: ‘Heer, waarom behandelt u uw volk zo slecht? Waarom hebt u mij gestuurd? ₂₃Vanaf het ogenblik dat ik, in uw naam, tot de farao heb gesproken, heeft hij dit volk slecht behandeld. En u hebt niets gedaan om uw volk te redden.’