Ezechiël 20

₁In het zevende jaar van de ballingschap, op de tiende dag van de vijfde maand, kwam een aantal leiders van de Israëlieten bij me. Ze wilden weten wat de Heer besloten had. ₂Toen richtte de Heer zich tot mij: ₃‘Mensenkind, deel hun het volgende mee: Jullie zijn gekomen om mij, God, de Heer, te raadplegen? Zo waar als ik de levende God ben, ik sta jullie niet toe mij vragen te stellen. Dat zeg ik jullie, ik, God, de Heer.

₄Mensenkind, veroordeel hen liever! Herinner hen aan de afschuwelijke daden van hun voorouders. ₅Vertel hun wat ik, God, de Heer, te zeggen heb: Toen ik Israël uitkoos, heb ik alle nakomelingen van Jakob een plechtige belofte gedaan. Ik heb me aan hen bekendgemaakt in Egypte en hun verzekerd: Ik ben de Heer, jullie God! ₆Toen heb ik gezworen hen uit Egypte te halen en hen te brengen naar een land dat ik zelf voor hen uitgekozen had, een land van melk en honing, het mooiste op aarde. ₇Ik heb hun gevraagd zich van hun walgelijke afgodsbeelden te ontdoen en zich niet af te geven met de Egyptische goden, omdat ik, de Heer, hun God ben. ₈Maar zij verzetten zich tegen mij, ze weigerden te luisteren. Ze deden niets van wat ik gevraagd had. Daarom wilde ik hen daar in Egypte straffen, ik wilde mijn woede op hen koelen. ₉Maar ik deed het niet. Ik wilde niet in opspraak komen bij de volken die rondom hen woonden. Want die waren er getuige van geweest dat ik mij aan hen bekendmaakte en beloofde hen uit Egypte te zullen halen.

₁₀Ik bracht hen van Egypte naar de woestijn. ₁₁Ik gaf hun daar mijn wetten en maakte mijn voorschriften bekend. Wie zich daaraan houdt, zal in voorspoed leven. ₁₂Ik stelde de sabbat in als teken van de verbondenheid tussen mij en hen, als een heilige dag die hen eraan moest herinneren dat ik, de Heer, van hen een heilig volk maak. ₁₃Maar de Israëlieten kwamen in de woestijn tegen mij in opstand. Ze overtraden mijn wetten en voerden mijn voorschriften niet uit. Terwijl ze toch wisten dat ieder mens die zich daaraan houdt, in voorspoed zal leven! De sabbat die ik had ingesteld, hebben ze keer op keer ontwijd. Daarom wilde ik hen daar in de woestijn straffen, ik wilde mijn woede koelen en hen vernietigen. ₁₄Maar ik deed het niet. Ik wilde niet in opspraak komen bij de volken die er getuige van waren geweest hoe ik hen uit Egypte had gehaald. ₁₅Wel heb ik daar in de woestijn gezworen dat ik hen niet naar het beloofde land zou brengen, het land van melk en honing, het mooiste op aarde! ₁₆Dat zou hun straf zijn omdat zij zich niet stoorden aan mijn voorschriften en wetten en de sabbat ontwijdden. Zij vereerden liever die afgoden! ₁₇Maar ik heb hun leven gespaard, ik liet hen niet in de woestijn omkomen.

₁₈Ik waarschuwde daar hun kinderen: Volg het slechte voorbeeld van je ouders niet na. Geef je niet af met die goden van hen. ₁₉Ik ben de Heer, jullie God. Houd je aan mijn wetten en voorschriften. ₂₀Maak van de sabbat een heilige dag, een teken van de verbondenheid tussen jullie en mij. Die dag zal je eraan herinneren dat ik, de Heer, jullie God ben. ₂₁Maar ook die kinderen kwamen tegen mij in opstand. Ze deden niet wat ik hun vroeg. Daarom wilde ik hen daar in de woestijn straffen, ik wilde mijn woede op hen koelen. ₂₂Maar ik voerde mijn plannen niet uit. Ik wilde niet in opspraak komen bij al de volken die er getuige van waren geweest hoe ik hen uit Egypte had gehaald. ₂₃Wel heb ik daar in de woestijn gezworen dat ik hen naar verre landen zou verjagen en dat ze bij vreemde volken zouden wonen. ₂₄Dat zou hun straf zijn, wanneer ze mijn voorschriften en wetten overtraden, de sabbat ontwijdden en de afgoden van hun voorouders vereerden. ₂₅Ook gaf ik hun wetten die slecht voor hen waren en voorschriften die hun geen voorspoed brachten. ₂₆Ik liet toe dat ze zich verontreinigden met hun offers en alle eerstgeborenen door het vuur lieten gaan. Ze zouden verbijsterd staan en inzien dat ik de Heer ben.

₂₇Richt je daarom tot het volk van Israël, mensenkind. Dit heb ik, God, de Heer, hun te zeggen: Er is nog meer waarmee jullie voorouders mij ontrouw werden en mij diep beledigden. ₂₈Want wat deden ze toen ik hen gebracht had in het land dat ik hun voorouders plechtig had beloofd? Ze offerden op elke hoge heuvel, onder elke bladerrijke boom die ze zagen. Hun offers maakten mij woedend, de geurige wierook, de wijnoffers aan hun afgoden! ₂₉Ik heb hun gevraagd: Wat betekenen die hoge plaatsen waar jullie heengaan? (Tot op de dag van vandaag spreekt men daarom van offerhoogten.)

₃₀Zeg daarom tegen de Israëlieten dat ik, God, de Heer, hun vraag: Waarom gaan jullie in het voetspoor van je voorouders? Jullie maken je schuldig aan dezelfde praktijken. Jullie geven je af met dezelfde walgelijke goden. ₃₁Tot op de dag van vandaag brengen jullie offers aan die afgoden en laten jullie je kinderen door het vuur gaan! Zou ik mij dan door jullie, volk van Israël, laten raadplegen? Zo waar als ik de levende Heer ben, dat zal ik zeker niet doen. ₃₂Mooie plannen hadden jullie: gelijk zijn aan de andere volken, dezelfde goden van hout en steen vereren. Maar dat zal niet gebeuren!’

₃₃God, de Heer, zegt: ‘Zo waar als ik de levende Heer ben, voortaan zal ik hard optreden. Ik zal krachtig ingrijpen en mijn woede botvieren. Zo zal ik jullie regeren. ₃₄Ik haal jullie terug uit de landen waarheen ik jullie verdreven heb, weg van de volken waarbij jullie nu als ballingen leven. ₃₅Ik breng jullie naar de woestijn van de volken. Daar zul je oog in oog met mij staan en zal ik mijn vonnis over ieder van jullie vellen. ₃₆Ik zal jullie vonnissen zoals ik dat gedaan heb met jullie voorouders in de woestijn van Egypte. ₃₇Zoals de herder zijn kudde telt, zo zal ik jullie tellen. Ik laat je onder de herdersstok doorgaan ₃₈en verwijder wie opstandig is en zich aan mij niet stoort. Ook hen haal ik wel terug uit de landen waar zij nu balling zijn, maar Israël zullen zij niet binnenkomen. Dan zullen jullie weten dat ik de Heer ben.

₃₉Dit zeg ik, God, de Heer: Ga je gang maar, volk van Israël, ga ieder naar je eigen afgod, dien een ander als je niet naar mij wilt luisteren, maar breng mijn heilige naam niet langer in opspraak met je offers en je afgoden! ₄₀Daarentegen mogen op mijn heilige berg, de hoge berg van Israël, alle Israëlieten komen om mij te vereren. Daar ontvang ik je met open armen, daar verwacht ik van jullie de kostbaarste geschenken, alles wat jullie aan mij willen wijden. ₄₁Als ik jullie bij de vreemde volken heb weggehaald, als ik je uit de verre landen waar jullie balling zijn, hierheen heb gebracht, zal ik jullie gaven aannemen zoals ik een geurig offer aanneem. De volken zullen zien dat ik voor jullie een heilige god ben. ₄₂En jullie zullen inzien dat ik de Heer ben, als ik je terugbreng naar Israël, het land dat ik aan je voorouders beloofd had. ₄₃Daar zul je terugdenken aan je vroegere praktijken, aan alles waaraan jullie je schuldig gemaakt hebben. Je zult walgen van jezelf als je bedenkt hoe je je zo kon misdragen. ₄₄Ik, de Heer, houd mijn naam hoog: Ik vergeld je die misdaden niet, zoals jullie eigenlijk verdienden. Zo zullen jullie inzien dat ik de Heer ben. Volk van Israël, dit is het wat ik, God, de Heer, jullie te zeggen heb.’